Saltar ao contido principal

Bucarest

A capital de Rumania reflexa a situación do pais: unha visible decadencia, plasmada en edificios ruinosos sen manter por unha banda, e animo de modernidade e europeización pola outra, reflexada no movemento e ambiente das suas ruas. Ainda así, non chega a ser tan cosmopolita como outras capitales europeas.

-x-

La capital de Rumanía refleja la situación del país: por un lado, una decadencia visible, plasmada en edificios ruinosos sin mantenimiento, y por el otro, ánimo de modernidad y europeización, reflejada en el movimiento y ambiente que destilan sus calles. Aun así, no llega a ser tan cosmopolita como otras capitales europeas.
 
Luces e sombras


Chove en Bucarest

Parlamentu

Esplendor pretendido

Ortodoxa

Sol de Bucarest

Dâmbovita


O encanto de Bucarest

Gypsy

Lacra internacional

Bucarest é a poboación onde mellor se pode facer un idea da historia recente do pais. A dinastía de Carol I, as guerras mundiais, o rexime dictatorial de Ceaucescu, a revolución rumana do 89, e o posterior paso ao libre mercado e a democracia. 

Cun curto paseo polo centro, atopanse  todo tipo de testigos desta historia: Edificios neoclasicos, como a banca, construidos para romper coa estética otomana. Bares restaurados onde paraban os soldados soviéticos na guerra. Igrexas ortodoxas, completamente pintadas, xa que non gostan das esculturas. Elegantes casas a medio derruir, por falta de que alguén a manteña. Bloques de vivendas monótonas estilo Comunista. Edificios modernos acristalados que pintan máis ben pouco, semella que foron construidos co unico propósito de romper co anterior. Restaurantes nos que sirven platos a rebosar de comida (os rumanos comen moito, según escoitei, polas hambrunas pasadas). Restos do antigo pavimento de madera, que sufriu máis de un incendio ata ser sustituido por pedra. Barrios adicados a acinar traballadores traidos do campo á cidade para traballar na industria, na etapa comunista (vendo como se aplicaron en Rumanía as ideas de Marx, non extraña que non lle teñan especial aprecio ao socialismo). 


Bucarest é un reflexo da situación de Romanía e un escaparate da súa historia viva: Roma, Imperio Otomano, reformas neoclásicas de Carol I, Ceaucescu e Post Comunismo


Mención aparte para o palacio do parlamentu. Un barrio enteiro foi afectado por un terremoto, e con esa excusa Ceaucescu demoleuno e fixo construir o segundo edificio máis grande do mundo, despois do pentágono, cunha avenida tipo campos eliseos na fronte, separados por una inmensa explanada. O obxectivo: que todo mundo vise a grandeza de Rumania. O Gaiás de Fraga ao lado desto quedase ridiculo. O resultado: un enorme mamotreto (din que visible dende o espacio) co 70% do espazo baleiro. Mentres tanto, os obreiros rumanos vivindo en sete metros cadrados. Así era o comunismo de Ceaucescu. O dictador nin sequera viu o seu anhelo construido, xa que o rexime foi derrocado antes de rematar o edificio. O goberno posterior pensou en derribalo, pero era máis caro que rematalo. De xeito que ahí quedou, de recordo desa etapa. 


Tiña curiosidade por ver a plaza da Revolución. O escenario onde o dictador viu no medio dun discurso que a xente estaba farta del, e disposta a todo. Despois de rematar aquel famoso discurso interrumpido, o matrimonio Ceaucescu tentou escapar do país, pero foi arrestado por un exercito que xa non servía as suas ordes. Foi condenado a morte nun xuizo militar, rapido e televisado. E posteriormente executado un 25 de Nadal. En Rumanía a xente é moi supersticiosa, e hai quen di que trae mala sorte matar a alguén nun día tan sinalado. Tamén hai quen di que o merecía, e que non importa o día da execución. 


Máis tarde, saberíase que no xuizo esaxeraron bastante os crimes dos Ceaucescu. Chegando a desenterrar mortos do cemiterio para mostrar o mundo os tamaño da matanza de Timisoara, cando o rexime ordenou reprimir unha manifestación a balazos. Disparar contra o pobo e matar a cen personas xa era suficientemente grave, non era necesario sacar a tantos mortos do nicho. A manipulación no é so cousa da etapa de internet. 


Na praza da Revolución, Ceaucescu deu o seu derradeiro discurso, antes de ter que escapar e ser fusilado.

O que atopei diante do balcón onde o matrimonio que gobernou tantos anos Rumanía compareceu por derradeira vez, foi un homenaxe as victimas de asesinatos machistas. Duas rapazas foron secuestradas, violadas e asesinadas ante a desidia da policía. Os axentes dicíanlle aos pais que seguro andaban por ahí de carallada, que non se preocuparan. A Rumanía tamén lle queda por andar neste camiño. Polo menos agora poden protestar e expresarse.

-x-

Bucarest es la población en la que mejor se puede hacer uno idea de la historia reciente del país: La dinastía de Carol I, las guerras mundiales, el régimen dictatorial de Ceaucescu, la revolución rumana del 89, y el posterior paso al libre mercado y la democracia. 

Con un corto paseo por el centro, se encuentran todo tipo de testigos de esta historia: Edificios neoclásicos, como la banca, construidos para romper con la imagen otomana. Bares restaurados donde paraban los soldados soviéticos en la guerra. Iglesias ortodoxas, completamente pintadas, ya que no les gustan las esculturas. Elegantes casas a punto de derruirse, por falta de alguien que las mantenga. Bloques de viviendas monótonas estilo comunista. Edificios modernos acristalados que pintan más bien poco, parece que fueron construidos con el único propósito de romper con lo anterior. Restaurantes que sirven platos a rebosar de comida (según escuché, en Rumanía se come mucho, por recuerdo de las hambrunas pasadas). Restos del antiguo pavimento de madera, que sufrió más de un incendio hasta ser sustituido por piedra. Barrios dedicados  a hacinar trabajadores trasidos del campo para la industria, durante la etapa comunista(viendo como aplicaron en Rumanía las ideas de Marx, non extraña que no le tengan demsiado aprecio al socialismo.


Bucarest es un reflejo de la situación de Rumanía, y un escaparate de su historia viva: Roma, Imperio Otomano, Neoclasicismo de Carol I, Ceaucescu y Post comunismo.


Mención aparte merece el palacio del Parlamentu. Un barrio entero fue afectado pr un terremoto, y con tal excusa Ceaucescu terminó de demolerlo e hizo construir el segundo edificio más grande del mundo, después del Pentágono, con una avenida tipo Campos Eliseos, separados por una inmensa explanada. El objetivo: mostrar al mundo la grandeza de Rumanía. El Gaias de Fraga al lado de esto se queda ridículo. El resultado: un enorme mamotreto (dicen que visible desde el espacio) con el 70% del volumen vacío. Mientras tanto, los obreros rumanos viviendo en siete metros cuadrados. Así era el comunismo de Ceaucescu. El dictador ni siquiera vio su anhelo construido, ya que el régimen fue derrocado antes de terminar el edificio. El gobierno posterior pensó en derribarlo como símbolo de la dictadura, pero era más caro que terminarlo. De modo que ahí quedó, de recuerdo de esa etapa.


Tenía curiosidad por ver la plaza de la Revolución. El escenario donde el dictador observó, en el medio de un discurso, que la gente estaba harta de él, y dispuesta a todo. Después de terminar aquel famoso discurso interrumpido, el matrimonio intentó escapar del país, pero fue arrestado pour un ejército que ya no servía sus órdenes. Fueron condenados a muerte en un juicio militar, rápido y televisado. Y posteriormente fueron ejecutados un 25 de Diciembre, el día de Navidad. En Rumanía la gente es muy supersticiosa, hay quien afirma que da mala suerte matar a alguien un día tan señalado. También hay quien dice que lo merecían, y que daba igual el día de la ejecución.


Más tarde se sabría que en el juicio exageraron bastante los crímenes de los Ceaucescu. Se llegaron a desenterrar muertos del cementerio para mostrar al mundo el tamaño de la matanza de Timisoara, cuando el régimen ordenó reprimir una manifestación a balazos. Disparar contra el pueblo y matar cien personas ya es suficientemente grave, no era necesario sacar tanto cuerpo del nicho. A manipulación no es solo cosa de internet.


En la plaza de la revolución, Ceaucescu dio su último discurso, antes de tener que escapar y ser fusilado.

Lo que encontré bajo el balcón donde el matrimonio que gobernó tantos años Rumanía compareció por última vez, fue un homenaje improvisado a victimas por violencia machista. Dos chicas fueron secuestradas, violadas y asesinadas ante la desidia de la policía por buscarlas. Los agentes le decían a los padres que seguro que andaba por ahí de fiesta, que no se preocuparan. A Rumanía también le queda por andar en este camino. Por lo menos ahora pueden protestar y expresarse.

Publicacións populares deste blog

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo ser

Irlanda - Munster

En Munster coinciden os maiores reclamos que ten Irlanda. Limerick, Cork, Cashel, Parque Nacional de Burren, Kerry, Adare... e sobre todo os merecidamente famosos cantís de Moher. -x- En Munster coinciden los mayores reclamos que tiene Irlanda: Limerik, Cork, Cashel, Parque de Burren, Kery, Adare... y sobre todo los merecidamente famosos acantilados de Moher. Cliffs of Moher. Paredes do Oeste Solpor en Moher. Cantís dourados Cashel As ruinas Burren Nin Auga, nin árbores, nin terra As fiestras de Cork University of Cork As canles do Lee A dinámica Cork é a capital de Munster, ou "terra de Mum". A chegada de empresas estadounidenses animadas pola fiscalidade irlandesa está facendo crecer en importancia esta vila. Surcada polos canales do rio Lee, os seus coloridos edificios de tres ou catro alturas son moi caracteristicos. Actualmente é a terceira poboación de Irlanda, despois de Dubl

A Fraga de Coiro

Esta pequena xoia do Morrazo une a parroquia de Coiro co alto de Ermelo. Para adentrarse nela dende o sur, hai que comezar subindo polos camiños que aparecen despois da igrexa. Pouco a pouco, os ruidos do esperpéntico vial van deixando paso aos murmullos do Rego Bouzós. Entrada da Fraga O traxe verde do Carballo Outros habitantes da fraga Fontes de Luz Azafranes entre a sombra A fervenciña do Bouzós Ermelo Bouzós en outono Profundidades da Fraga A igrexa de Coiro 300 metros de desnivel. Carreiros auténticos, sen adecuar, un pouco laberinticos as veces. Raios de sol, que tentan abrirse paso entre as polas, sen moito éxito. Auga, carballos, follas, troncos novos, troncos vellos, sombras... Un verdadeiro oasis no deserto do monte invadido. Ogallá resista. Xa o dicían eses artistas de SOAK: Polo monopolio do eucalipto… viva san carballiño!

Cabo Estai

​​ "Mirando na rede, descubrín que - en Cabo Estai - hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor" Cabo Estai Os muros de Xunqueiro Pedras verdes O palco das Cíes O faro escondido Derradeiras luces da furna Cíes As escaleiras do faro de Cabo Estai ​ Cabo Estai é un deses sitios que sabes que está ahí pero que nunca lle da a un por visitar. Lembro que pasei por alí unha ou dúas veces, xa hai anos. A imaxe difusa que tiña na mente era de unha grande extensión sen un punto característico ou concreto onde poder ver o mar. Mirando na rede, descubrín que hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor. Para ir dando pedáis está un pouco lonxe, así que fun parando nas calas con rochas e algas, que van aparecendo cando se deixa atrás o rebumbio de Canido e vaise entrando na afastada zona resid

Amman. Ciudadela e Rainbow street

  A ciudadela é realmente o casco vello de Amman, onde se conservan os vestixios históricos das civilizacións que se asentaron no que hoxe é Jordania.  Civilizacións como a de Mesopotamia, exipcia, romana, asiria, babilonia, grega, nabatea, turca... case nada. Incluso as cruzadas que foron a terra prometida a facer o vándalo e cargarse tanto musulmans como cristians.  Maila ter tantos anos de historia rexistrada, máis que calquera lugar do mundo, o sitio arqueoloxico é relativamente pequeno. Imaxino destruido polo tempo e polas guerras. Esta zona é a cuna de tantas culturas e relixións, que tanto uns como outros a consideran súa. Posiblemente todas teñan a súa razón. Pérdena ao non saber compartila. Ammán é enorme. Dende a ciudadela vense as sete colinas, e adivinanse outras máis. Creceu moitisimo recollendo palestinos da primeira Nakba, cando Israel os botou da terra onde vivian. De feito, non sabía que case o 70% das personas jordanas teñen orixe palestino.  Os campos de refuxiados p