Saltar ao contido principal

Ulster (2)

As curiosas formacións da calzada dos xigantes (Giants Causeway) é un dos lugares máis fermosos de Irlanda do Norte, orgullo do Ulster. Todo o contrario que o domingo sangriento, (Bloody Sunday) que tivo lugar en Derry e que é unha das páxinas vergoñentas da historia recente do país.


-x-
Las curiosas formaciones de la calzadad de los gigantes (Giants Causeway) es uno de los lugares más bonitos de Irlanda del Norte, es el orgullo del Ulster. Todo lo contrario que el recordado domingo sangrienteo (Bloody Sunday) que tuvo lugar en Derry y que es una de las páginas más vergonzosas de la historia reciente del país.



Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
O mar dos xigantes


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
Chimney Stacks
Giants Causeway


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
A bahia dos xigantes


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
Formas basalticas


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
Ás que lles importan ben pouco os xigantes


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
O verde e o mar

A calzada dos xigantes é un conxunto de fomacións basalticas, de pedras con formas hexagonáis formadas polo rápido enfriamento de lava volcánica. O nome ven das lendas que explican a súa orixe: dous xigantes, un escocés, da illa de Staffa, e outro irlandés, que andaban a lea. Un deles construiu unha ponte de pedras para ir derrotar o outro, e ao non conseguir vencelo, pisou ben forte mentres escapaba para desfacer o paso e non ser perseguido.

A zona é espectacular. Preciosa de camiñar durante o longo solpor Irlandés. Se hai sorte e a choiva respecta.


-x-

La calzada de los gigantes es un conjunto de formaciones basálticas, de piedras con formas hexagonales que nacieraon a partir de un rápido enfriamiento de lava volcánica. El nombre le viene de las leyendas que explican su origen: Dos gigantes, uno escocés, de la isla de Staffa, y el otro irlandés, estabna peleados. Uno de ellos construyó un puente de piedras par ir a derrotar al otro, y al no conseguir vencerlo, pisó bien fuerte al escapar para deshacer el paso y no ser perseguido.
La zona es espectacular. Es muy bonito caminar durante la larga puesta de sol irlandesa. Si hay suerte y la lluvia respeta.



Derry londoderry bloody sunday ireland ulster
Novas cores en Derry


Derry londoderry bloody sunday ireland ulster
Free Derry


Derry londoderry bloody sunday ireland ulster
Lembranza do Bloody Sunday


Derry londoderry bloody sunday ireland ulster
Murallas de Derry

Derry, chamada Londonderry polos ingleses, e para contentar as partes acordouse que oficialmente sexa “Derry – Londonderry”, é un deses lugares que ten a súa historia ben presente. Para non volver a repetila. Ao ser cidade fronteiriza con Irlanda Eire, o movemento pola separación do Reino Unido sempre foi importante nesta vila. Aquel domingo de 1972 quedou gravado para a cidade, e para toda Irlanda.

A xornada comezou cunha manifestación pacífica no barrio católico, convocada pola asociación dos dereitos civís, que loitaba contra as discriminacións que sufrian os católicos no Ulster. O motivo da protesta era a detención de xustificación dubidosa de personas acusadas de pertencer ao IRA. Previamente, montaranse barricadas arredor do barrio católico, autoproclamado como Free Derry.



O domingo sangriento de Derry marcou un antes e un despois no conflicto do Ulster. Anos despois, os irlandeses U2 lembraron aquel día co seu coñecido tema “Bloody Sundey”



Durante a marcha, decidiuse saltar a prohibición de non entrar en zona protestante. Foi cando alguns manifestantes comezaron a tirar pedras contra a policía, que empezou a repeler á xente con gas e balas de goma. O primeiro batallón de paracaidistas do exército británico, que estaba desplazado para a ocasión, respondendo a un suposto ataque armado (que resultou posteriormente falso), disparou contra os manifestantes matando a catorce persoas. O resultado: recrudecemento do problema, reforzamento interno do IRA, escalada da tensión ata o punto de chegar a falarse de posible guerra anglo – irlandesa. A represión nunca soluciona problemas políticos. O goberno inglés non recoñeceu o erro ata 2010. Máis vale tarde.



Hoxe en día mantense os barrios Católicos e protestantes. Pero as fronteras non parecen tan severas como antes. Murales e paneles mostran a represión e torturas sufridas polos militantes do IRA. Coma un museo en plena rúa. Ainda que hai imáxes que non son agradables de ver, non creo que sexa malo que a xente saiba o que conleva solucionar os problemas de forma violenta.

Polo demáis, Derry e unha vila moi agradable de pasear, cunha muralla entera que rodea o centro e coa distinción de barrios ainda presente na actualidade. Pero co problema da convivencia católico protestante aparentemente solucionado.



-x-



Derry, llamada Londonderry por los ingleses, y para contentar a las partes se acordó que oficialmente sea “Derry – Londondery”, es uno de esos lugares que tiene su historia bien presente. Para no volver a repetirla.  Al ser ciudad fronteriza con Irlanda Eire, el movimiento por la separación del Reino Unido siempre fue importante en esta ciudad. Aquel domingo de 1972 quedó grabado para la ciudad, y para toda Irlanda.



La jornada comenzó con una manifestación pacífica en el barrio católico. Fue convocada por la asociación de los derechos civiles, contraria a a las discriminaciones que sufrían los católicos en el Ulster. El motivo de la protesta era la detención de justificación dudosa de personas acusadas de pertenecer al IRA. Previamente, se montaron barricadas alrededor del barrio católico, autoproclamado como “Free Derry”



El domingo Sangriento de Derry marcó un antes y un despues en el conflicto del Ulster. Años después, los irlandeses U2 recordaron aquel día con su conocido tema “Bloody Sunday”



Durante la marcha, los convocantes decidieron saltarse la prohibición de entrar en zona protestante. Fue cuando algunos manifestantes comenzaron a tirar piedras contra la policía, que empezó a repeler a la gente con gas y balas de goma. El primer batallón de paracaidistas del ejército británico, que estaba desplegado para la ocasión, respondió a un supuesto ataque armado (que posteriormente resultó ser falso). Disparó contra los manifestantes, matando a 14 personas. El resultado: recrudecimiento del problema, reforzamiento interno del IRA (en épocas bajas antes de los hechos), subida de la tensión hasta el punto de llegar a hablarse de una posible guerra anglo-irlandesa. La represión nunca soluciona problemas políticos. El gobierno inglés reconoció el error en 2010. Más vale tarde…



Hoy en día se mantienen los barrios católico y protestante. Pero las fronteras no son físicas ni son tan severas como antes. Murales y paneles informativos muestran la represión sobre la población y torturas sufridas por militantes del IRA. Como un museo en plena calle. Aunque hay imágenes dura de ver, no creo que sea malo que la gente sepa lo que conlleva solucionar problemas de forma violenta.
Por lo demás, Derry es una ciudad muy agradable de pasear, con una muralla entera que rodea el centro y con la distinción de barrios aun presente en la actualidad. Y con el problema de convivencia aparentemente solucionado.

Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.

Cartagena

  Esta vila do caribe colombiano foi das que máis me gustou do pais.  Vese chea de vida, e non só polo turismo.  Mestura de forma colorida o moderno (e non tan bonito) skyline típico américano con casas tipo coloníais. Forte San Felipe É esta derradeira zona a que se visita, e na que eu estiven. Skyline Ten bastante relevancia. É a segunda cidade en actividade económica de Colombia.  Foi capital do pais na época do control hispano, e sempre foi un departamento a ter en conta. Cando chove en Cartagena O asentamento non ten unha historia moi longa (bueno, ou si, pero solo se conta dende que chegaron os españois). Pero ainda así é ben intensa.  Impresionoume a batalla contra os ingleses na que os españois colonos rexeitaron a invasión.   Din que de non ter repelido aquel ataque, gran parte de américa latina hoxe en día falaría inglés.   Tal era a importancia de Cartaxena.   Daquela batalla quedou como recordo un impresionante forte, o castelo de San ...

Ortigueira e arredores

Antes,  Ortigueira era coñecida polo seu festival. Agora,  coñecese polo seu festival, e por un banco. Porén,  Ortigueira e arredores sempre tiveron moito máis. Loiba Fuciño do Porco Luz do Norte Estaca de Bares Septentrional Herbeira Garita 613 metros sobre o nivel do mar Estrada DP-2205   Fotos tomadas en O Vicedo, Mañón, Ortigueira e Cariño.

Illa de Mallorca

Entre os ariscos cabos do norte e a apacible costa do sur, Mallorca ten unha gran variedade de paisaxes Augas turquesas, calas pequenas como a des Moro, areais grandes como Es Trenc, Campos, muiños, pobos autóctonos que ainda resisten inexpugnables ao especulador invasor, cantís como os de Formentor, as montañas da Tramuntana, o barrio histórico de Palma...  Caló des Moro Cabra salvaxe mallorquina Far des Cap de ses Salines Cap de Ses Salines Llombards Cala Mondragó Treboada sobre Pollença Embarcadoiro de Cala S'Almunia Almendros Es Trenc Estas fotos son de Marzo, coincidindo ademáis con temporal e tormentas. Augas revoltas e praias cubertas de picas de piñeiro. Non reluce tanto como no vran. pero é moito máis tranquilo. Probablemente semelle máis á Mallorca verdadeira.