Saltar ao contido principal

Ulster (2)

As curiosas formacións da calzada dos xigantes (Giants Causeway) é un dos lugares máis fermosos de Irlanda do Norte, orgullo do Ulster. Todo o contrario que o domingo sangriento, (Bloody Sunday) que tivo lugar en Derry e que é unha das páxinas vergoñentas da historia recente do país.


-x-
Las curiosas formaciones de la calzadad de los gigantes (Giants Causeway) es uno de los lugares más bonitos de Irlanda del Norte, es el orgullo del Ulster. Todo lo contrario que el recordado domingo sangrienteo (Bloody Sunday) que tuvo lugar en Derry y que es una de las páginas más vergonzosas de la historia reciente del país.



Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
O mar dos xigantes


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
Chimney Stacks
Giants Causeway


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
A bahia dos xigantes


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
Formas basalticas


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
Ás que lles importan ben pouco os xigantes


Calzada de los gigantes Giants Causeway Ulster ireland
O verde e o mar

A calzada dos xigantes é un conxunto de fomacións basalticas, de pedras con formas hexagonáis formadas polo rápido enfriamento de lava volcánica. O nome ven das lendas que explican a súa orixe: dous xigantes, un escocés, da illa de Staffa, e outro irlandés, que andaban a lea. Un deles construiu unha ponte de pedras para ir derrotar o outro, e ao non conseguir vencelo, pisou ben forte mentres escapaba para desfacer o paso e non ser perseguido.

A zona é espectacular. Preciosa de camiñar durante o longo solpor Irlandés. Se hai sorte e a choiva respecta.


-x-

La calzada de los gigantes es un conjunto de formaciones basálticas, de piedras con formas hexagonales que nacieraon a partir de un rápido enfriamiento de lava volcánica. El nombre le viene de las leyendas que explican su origen: Dos gigantes, uno escocés, de la isla de Staffa, y el otro irlandés, estabna peleados. Uno de ellos construyó un puente de piedras par ir a derrotar al otro, y al no conseguir vencerlo, pisó bien fuerte al escapar para deshacer el paso y no ser perseguido.
La zona es espectacular. Es muy bonito caminar durante la larga puesta de sol irlandesa. Si hay suerte y la lluvia respeta.



Derry londoderry bloody sunday ireland ulster
Novas cores en Derry


Derry londoderry bloody sunday ireland ulster
Free Derry


Derry londoderry bloody sunday ireland ulster
Lembranza do Bloody Sunday


Derry londoderry bloody sunday ireland ulster
Murallas de Derry

Derry, chamada Londonderry polos ingleses, e para contentar as partes acordouse que oficialmente sexa “Derry – Londonderry”, é un deses lugares que ten a súa historia ben presente. Para non volver a repetila. Ao ser cidade fronteiriza con Irlanda Eire, o movemento pola separación do Reino Unido sempre foi importante nesta vila. Aquel domingo de 1972 quedou gravado para a cidade, e para toda Irlanda.

A xornada comezou cunha manifestación pacífica no barrio católico, convocada pola asociación dos dereitos civís, que loitaba contra as discriminacións que sufrian os católicos no Ulster. O motivo da protesta era a detención de xustificación dubidosa de personas acusadas de pertencer ao IRA. Previamente, montaranse barricadas arredor do barrio católico, autoproclamado como Free Derry.



O domingo sangriento de Derry marcou un antes e un despois no conflicto do Ulster. Anos despois, os irlandeses U2 lembraron aquel día co seu coñecido tema “Bloody Sundey”



Durante a marcha, decidiuse saltar a prohibición de non entrar en zona protestante. Foi cando alguns manifestantes comezaron a tirar pedras contra a policía, que empezou a repeler á xente con gas e balas de goma. O primeiro batallón de paracaidistas do exército británico, que estaba desplazado para a ocasión, respondendo a un suposto ataque armado (que resultou posteriormente falso), disparou contra os manifestantes matando a catorce persoas. O resultado: recrudecemento do problema, reforzamento interno do IRA, escalada da tensión ata o punto de chegar a falarse de posible guerra anglo – irlandesa. A represión nunca soluciona problemas políticos. O goberno inglés non recoñeceu o erro ata 2010. Máis vale tarde.



Hoxe en día mantense os barrios Católicos e protestantes. Pero as fronteras non parecen tan severas como antes. Murales e paneles mostran a represión e torturas sufridas polos militantes do IRA. Coma un museo en plena rúa. Ainda que hai imáxes que non son agradables de ver, non creo que sexa malo que a xente saiba o que conleva solucionar os problemas de forma violenta.

Polo demáis, Derry e unha vila moi agradable de pasear, cunha muralla entera que rodea o centro e coa distinción de barrios ainda presente na actualidade. Pero co problema da convivencia católico protestante aparentemente solucionado.



-x-



Derry, llamada Londonderry por los ingleses, y para contentar a las partes se acordó que oficialmente sea “Derry – Londondery”, es uno de esos lugares que tiene su historia bien presente. Para no volver a repetirla.  Al ser ciudad fronteriza con Irlanda Eire, el movimiento por la separación del Reino Unido siempre fue importante en esta ciudad. Aquel domingo de 1972 quedó grabado para la ciudad, y para toda Irlanda.



La jornada comenzó con una manifestación pacífica en el barrio católico. Fue convocada por la asociación de los derechos civiles, contraria a a las discriminaciones que sufrían los católicos en el Ulster. El motivo de la protesta era la detención de justificación dudosa de personas acusadas de pertenecer al IRA. Previamente, se montaron barricadas alrededor del barrio católico, autoproclamado como “Free Derry”



El domingo Sangriento de Derry marcó un antes y un despues en el conflicto del Ulster. Años después, los irlandeses U2 recordaron aquel día con su conocido tema “Bloody Sunday”



Durante la marcha, los convocantes decidieron saltarse la prohibición de entrar en zona protestante. Fue cuando algunos manifestantes comenzaron a tirar piedras contra la policía, que empezó a repeler a la gente con gas y balas de goma. El primer batallón de paracaidistas del ejército británico, que estaba desplegado para la ocasión, respondió a un supuesto ataque armado (que posteriormente resultó ser falso). Disparó contra los manifestantes, matando a 14 personas. El resultado: recrudecimiento del problema, reforzamiento interno del IRA (en épocas bajas antes de los hechos), subida de la tensión hasta el punto de llegar a hablarse de una posible guerra anglo-irlandesa. La represión nunca soluciona problemas políticos. El gobierno inglés reconoció el error en 2010. Más vale tarde…



Hoy en día se mantienen los barrios católico y protestante. Pero las fronteras no son físicas ni son tan severas como antes. Murales y paneles informativos muestran la represión sobre la población y torturas sufridas por militantes del IRA. Como un museo en plena calle. Aunque hay imágenes dura de ver, no creo que sea malo que la gente sepa lo que conlleva solucionar problemas de forma violenta.
Por lo demás, Derry es una ciudad muy agradable de pasear, con una muralla entera que rodea el centro y con la distinción de barrios aun presente en la actualidad. Y con el problema de convivencia aparentemente solucionado.

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.