Saltar ao contido principal

Dobrogea. Delta do Danubio


Onde remata o gran río de Europa, e comeza o Mar Negro.
delta danubio fotografia rumania
Delta do Danubio


O vó da garza

delta danubio fotografia rumania
Praia sen final

delta danubio fotografia rumania
Lagoa Turceasca

Delta en bici


Cisnes do Danubio

delta danubio fotografia rumania
Porto de Sfantu George



delta danubio fotografia rumania
Canales

delta danubio fotografia rumania
A area dos confíns de Europa

delta danubio fotografia rumania
As rúas de Sfantu George

delta danubio fotografia rumania
Mar Negro en Constanza

delta danubio fotografia rumania
Constanza
Máis entradas de Romanía aquí

O Danubio en Rumanía fai fronteira con Serbia primeiro, e con Bulgaria despois. Cando xira ao Norte separa Valaquia de Dobrogea. E nesta última rexion rumana, a desmbocadura do rio ocupa unha area extensisima nun delta enorme. 

O Delta do Danubio forma un laberinto de canales e lagoas, entre xuncos, marismas, bosques inundados e cañaverais. É unha das maiores reservas de paxaros de Europa.


Por iso mesmo está catalogado como Reserva da biosfera pola unesco, ainda que pon mais empeño en conservala Rumanía que Ucrania. Tamén contén longuisimos areais virxes no limite con Mar Negro. As poucas poboacións que hai, pesqueiras, están ancladas no tempo. Son extensións dos portos con casiñas pequenas en terreos limitadas con cañas, entre ruas sen asfaltar.

Así plantexado parece un paraiso, pero a nosa visita non foi tan idilica. Quizáis por ir ao barato, pode ser, ou por non ter o percorrido moi preparado. Aloxarnos no camping de Sfantu George limita o marxe de movemento a contratar excursións en bote. E na nosa saida non tivemos moita sorte co avistamento de pelicanos. Ademáis, od e “Green” é só o nome: todos os envases prasticos de un so uso. Esta zona semella a praia dos Rumanos, de feito o turismo é maioritariamente interno. A praia é bonita e virxe, pero non me pareceu abraiante. O calor é pouco soportable e os mosquitos son implacables.

Ainda así, recomendaría ir, si se dispon do tempo necesario para chegar e para pasar un par de noites. E preparalo ben, por exemplo mirando aquí. A paisaxe é moi peculiar e a vida alí é moi diferente. Ver como viven nun pobo tan peculiar é moi curioso. Mestura de pescadores e pastores, e guias turisticos. Con vacas paseando polo porto, entre excursiones de visitantes e pescadores. Unha mestura moi auténtica.

-x-


El Danubio en Rumanía hace frontera con Serbia primero, y con Bulgaria después. Cuando gira hacia el Norte separa Valaquia de Dobrogea. Y en esta última región rumana, la desembocadura del río ocupa un área extensisima en un delta enorme.

El delta del Danubio forma un laberinto de canales y lagunas entre juncos, marismas, bosques inundados y cañaverales. Es una de las mayores reservas de pájaros de Europa.

Por eso está catalogado como reserva de la biosfera por la UNESCO. La verdad es que pone más empeño en su conservación Rumanía que Ucrania. Contiene larguísimos arenales virgenes en el Mar Negro. Las pocas poblaciones que hay, pesqueras, están ancladas en el tiempo, son extensiones de los puertos con casitas pequeñas en terrenos delimitadas con verjas de caña, entre calles sin asfaltar.

Así planteado parece un paraiso, pero nuestra visita no fue tan idilica. Quizás por ir a lo barato, puede ser, o por no tener el recorrido muy preparado. Alojarnos en el camping de Sfantu George limita el margen de maniobra a contratar excursiones en bote. Y en nuestra salida contratada no tuvimos demasiada suerte con el avistamiento de Pelícanos. Además, lo de “green” es solo el nombre: todos los envases plásticos de un solo uso. 
Esta zona parece que es la playa de los Rumanos, de hecho el turismo que encontramos era mayoritariamente interno. La playa es bonita, y virgen, pero no me pareció impresionante. El calor es poco soportable, y los mosquitos, implacables.

Aun así, recomendaría ir. Si se dispone del tiempo necesario en el viaje a Rumanía para llegar y pasar alli un par de noches. Pero preparandolo bien, por ejemplo buscando aquí. El paisaje es muy peculira y la vida es muy diferente. Ver como viven en un pueblo tan singular es curioso. Mezcla de pescadores, pastores, guias turísticos y turistas. Vacas paseando por el puerta, entre excursiones de visitantes y pescadores. Una mezcla muy auténtica.

Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.

Illa de Mallorca

Entre os ariscos cabos do norte e a apacible costa do sur, Mallorca ten unha gran variedade de paisaxes Augas turquesas, calas pequenas como a des Moro, areais grandes como Es Trenc, Campos, muiños, pobos autóctonos que ainda resisten inexpugnables ao especulador invasor, cantís como os de Formentor, as montañas da Tramuntana, o barrio histórico de Palma...  Caló des Moro Cabra salvaxe mallorquina Far des Cap de ses Salines Cap de Ses Salines Llombards Cala Mondragó Treboada sobre Pollença Embarcadoiro de Cala S'Almunia Almendros Es Trenc Estas fotos son de Marzo, coincidindo ademáis con temporal e tormentas. Augas revoltas e praias cubertas de picas de piñeiro. Non reluce tanto como no vran. pero é moito máis tranquilo. Probablemente semelle máis á Mallorca verdadeira.

Camiño dos Faros. De Muxía a Touriñán

  O camiño dos Faros chega a Muxía. Onde comeza o tramo máis salvaxe desta ruta. Virxe da Barca Ría de Camariñas A ferida do Prestige Cuño Punta Buitra Praia Moreira e Cabo Touriñán Baixada praia Moreira Praia Moreira Touriñán Relax na Costa da Morte Atravesando Touriñán Estrada a ningures O cabo de occidente Faro Touriñán Tras outra etapa “interior” pola ría de Camariñas chegamos a Muxía, Zona cero da catástrofe do Prestige. Alí atopamos a carismática Virxe da barca e a (ex)pedra de abalar. Está collendo pulo como destino de peregrinos, trala popularización do camiño de Santiago ata Fisterra. Dende ahí comeza a etapa máis dura e máis virxe do Camiño dos Faros. Alomenos antes de que construiran un pedazo mamotreto de hotel na praia de Lourido, cos fondos do plan Galicia para a recuperación da crise do Prestige. A formula de sempre para sair adiante: asfaltar a costa e turismo de hotelazo. Os montes Cachelmo e Pedrouzo, Punta Buitra e...

Passaran. Estagnous - Mont Valier

Etapa 5 e derradeira do Passaran  Volta ao inicio e saida da alta montaña. Incia con subida ata o Col de Pecouch, onde vemos por derradeira vez o Etang Rond. e baixamos por un terreno calizo con curiosas marcas nas pedras (imaxino ocasionada polos glaciares) ata chegar o val dos lagos Milouga e Etang d´Arauech. O camiño xa non é de montaña, transita por prados e colinas ata atopar o cruce co GR 10, que nos leva ata o refuxio da Maison du Valier. Etang Arauech. Mont Valier fondo dereita Pedras con formas curiosas Máis entradas do Passaran  Aquí