Saltar ao contido principal

Irlanda - Munster


En Munster coinciden os maiores reclamos que ten Irlanda. Limerick, Cork, Cashel, Parque Nacional de Burren, Kerry, Adare... e sobre todo os merecidamente famosos cantís de Moher.

-x-

En Munster coinciden los mayores reclamos que tiene Irlanda: Limerik, Cork, Cashel, Parque de Burren, Kery, Adare... y sobre todo los merecidamente famosos acantilados de Moher.



Cliffs of Moher.

Paredes do Oeste

Solpor en Moher.

Cantís dourados

Cashel

As ruinas


Burren

Nin Auga, nin árbores, nin terra

As fiestras de Cork



University of Cork

As canles do Lee


A dinámica Cork é a capital de Munster, ou "terra de Mum". A chegada de empresas estadounidenses animadas pola fiscalidade irlandesa está facendo crecer en importancia esta vila. Surcada polos canales do rio Lee, os seus coloridos edificios de tres ou catro alturas son moi caracteristicos. Actualmente é a terceira poboación de Irlanda, despois de Dublin e Belfast, no Ulster.

O parque Nacional de Burren é unha enorme extensión de pedra karstica. Unha paisaxe lunar de formas curiosas, sendo a máis chamativa a montaña surcada por unha espiral. Din que este territorio fora descrito polo comandante inglés Oliver Cromwell como “o lugar onde non hai arbores para colgar un home, terra para enterralo, nin auga para afogalo”. Maila non abundar estes elementos dos que o sanguinario invasor británico busca utilidades tan constructivas, a paisaxe non deixa de ser fascinante, polo diferente.

Os cantís de Moher deben ser o lugar mais visitado de Irlanda, pero a sua inmensidade da para todo o mundo. Grandes tanto en extensión pola costa como en altura desde el mar. O vento, a distancia coa auga,  e a sensación de estar no confín do mundo fan deste lugar un sitio sobrecogedor. Pasealos durante o longo solpor irlandés é unha experiencia fermosisisma. Da un pouco de mal rollo os carteles que incitan a pensar duas veces o suicidio. Seica a altura ou a trascendencia do lugar leva a bastante xente que tira a toalla na vida a rematar ahí os seus días. Deixando estao ao un lado, os Cantis de Moher son un deses lugares que non se retratan con fotos, son dos que deixan impresión no recordo.


-x-

La dinámica Cork es la capital de Munster, o "tierra de Mun". La llegada de empresas estadounidenses animadas por la fiscalidad irlandesa está haciendo crecer en importancia esta población. Surcada por los canales del río Lee, sus coloridos edificios de tres o cuatro alturas son muy característicos. Actualmente es la tercera urbe de Irlanda, tras Dublin y Belfast. 


El parque nacional de Burren es una enorme extensión de piedra Karstica. Un paisaje lunar de formas curiosas, siendo la más llamativa de todas la montaña surcada por una espiral.  Dicen que este territorio fue descrito por el comandante inglés Oliver Cromnwell como "el lugar donde no hay árboles para colgar un hombre, tierra para enterrarlo, ni agua para ahogarlo". A pesar de no abundar estos elementos de los cuales el sanguinario invasor británico buscaba utilidades tan constructivas, el paisaje no deja de ser fascinante, por lo diferente.

Los acantilados de Moher deben ser lo más visitado de Irlanda. Pero su inmensidad da para todo el mundo. Grandes tanto en extensión por la costa como en altura desde el mar. El viento, la distancia con el agua, y la sensación de estar en el confín del mundo hacen de este lugar un sitio sobrecogedor. Pasearse durante la larga puesta de sol irlandesa es una experiencia hermosisima. Dan un poco de mal rollo los carteles que incitan a pensar dos veces el suicidio. Parece ser que la altura o trascendencia del lugar lleva a bastante gente que tira la toalla en la vida a terminar ahi sus días. Dejando de lado esto, los acantilados de Moher son uno de esos lugares que no se retratan con fotos, son de los que dejan impresión en el recuerdo.

Publicacións populares deste blog

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo ser

Amman. Ciudadela e Rainbow street

  A ciudadela é realmente o casco vello de Amman, onde se conservan os vestixios históricos das civilizacións que se asentaron no que hoxe é Jordania.  Civilizacións como a de Mesopotamia, exipcia, romana, asiria, babilonia, grega, nabatea, turca... case nada. Incluso as cruzadas que foron a terra prometida a facer o vándalo e cargarse tanto musulmans como cristians.  Maila ter tantos anos de historia rexistrada, máis que calquera lugar do mundo, o sitio arqueoloxico é relativamente pequeno. Imaxino destruido polo tempo e polas guerras. Esta zona é a cuna de tantas culturas e relixións, que tanto uns como outros a consideran súa. Posiblemente todas teñan a súa razón. Pérdena ao non saber compartila. Ammán é enorme. Dende a ciudadela vense as sete colinas, e adivinanse outras máis. Creceu moitisimo recollendo palestinos da primeira Nakba, cando Israel os botou da terra onde vivian. De feito, non sabía que case o 70% das personas jordanas teñen orixe palestino.  Os campos de refuxiados p

O Grove

O Grove non é o mellor sitio para darlle a volta en bici. Pero si que ten moreas de sitios que valen  a pena visitar...  e facerlles fotos, que diso vai a entrada.  Pensamos en repetir a idea de fin de semana de volta en bicicleta pola peninsula. Pero a realidade foi que non se deixou moito. Ten vías moi tranquilas e ciclables. tamén carreiros que bordean o litoral. Pero tamén ten moito areal sen posibiliade de rodear. E tamén pequenos cantís nos que hai que levar a bici ao lombo. Agora ben, fermoso é dabondo. Tanto praias como paseos e portos. Tampouco acompañou moito o tempo. Pero eso ten as súas vantaxes: menos xente e mellores luces e estampas para esto das fotos. Ten moita extensión. Realmente só fixemos unha pequena parte, a da costa norte. Así que non me importaría para nada repetir.

A Fraga de Coiro

Esta pequena xoia do Morrazo une a parroquia de Coiro co alto de Ermelo. Para adentrarse nela dende o sur, hai que comezar subindo polos camiños que aparecen despois da igrexa. Pouco a pouco, os ruidos do esperpéntico vial van deixando paso aos murmullos do Rego Bouzós. Entrada da Fraga O traxe verde do Carballo Outros habitantes da fraga Fontes de Luz Azafranes entre a sombra A fervenciña do Bouzós Ermelo Bouzós en outono Profundidades da Fraga A igrexa de Coiro 300 metros de desnivel. Carreiros auténticos, sen adecuar, un pouco laberinticos as veces. Raios de sol, que tentan abrirse paso entre as polas, sen moito éxito. Auga, carballos, follas, troncos novos, troncos vellos, sombras... Un verdadeiro oasis no deserto do monte invadido. Ogallá resista. Xa o dicían eses artistas de SOAK: Polo monopolio do eucalipto… viva san carballiño!