Saltar ao contido principal

Anillo de Picos IV. Casetón de Ándara - Jou de Cabrones

Cambio de macizo: do de Ándara ao dos Urrieles. Pasar polo Urriellu e polo mar dejous que leva a Cabrones. 



Comeza o día co sol aparecendo ás nosas costas, camiñando entre rebecos e vacas. Non tarda en deixarse ver, ao baixo o pobo de Sotres, un dos máis altos de Asturias. 



Abandonando o macizo de Ándara


Tras pasar Sotres continúase baixando ata comezar a subir ata o collado Pandébano. De ali ata a Tenerosa non hai moito. Este é un refuxio bastante recente, que complementa ao de Urriellu xa que recibe perfil de xente diferente (non tan puramente escalada). Debe funcionar ben, porque está con ampliacións. 


Collado Pandébano



O camino entre Tenerosa e Uriellu está arrancado da montaña e ten unhas vistas espectaculares, tanto do propio pico, que por momentos se agocha entre as nubes, e da canal de Camburero.

No refuxio do Urriellu hai moita xente. Debe ser o máis visitado de Picos de Europa. Non é para menos, as paredes da icónica montaña ben o merecen.





Camiño ata o Uriellu





O camino do anillo de picos despois deste refuxio tornase de alta montaña. Primeiro hai que subir ao collado da brecha dos cazadores. Unha chimenea acondicionada con eslabones, xa que é unha das rutas habituais para acceder a Torre Cerredo. As vistas da montaña laranxa dende aquí son impresionantes. O tramo seguinte é exposto a treboadas. De feito houbo algún fatal accidente. Pero neste día, as treboadas chegaban (teóricamente) máis tarde. 

Brecha dos cazadores

Vistas do Urriellu

O camiño ata o refuxio de Cabrones é unha baixada escalonada, entrando nun Jou para sair de outro. Os Jous son buracos Karsticos na montaña, depresiones circulares orixinadas pola disolución da caliza. O derradeiro, o Jou de Cabrones, está en baixo do pico do mesmo nome. Un lugar afastado e agreste, cun refuxio no medio. Os gardas deste refuxio non son, por decilo de alguna forma, tan atentos como os de Ándara. Ainda así o enclave é espectacular, xa que está rodeado por paredes e montañas, e ten un punto de hostil ou inhóspito.

Camiño entre jous

Pico Cabrones


Máis entradas sobre o Anillo de Picos Aquí


Publicacións populares deste blog

Arouca Paiva

  Na poboación portuguesa de Arouca decidiron darlle un empurrón a economía local e ao parque xeolóxico construindo unha ponte enorme que unía as dúas vertientes do río Paiva.  Nesta zona o río está encañonado, e a ponte salva unha altura duns 175metros.  Chámase "arouca 516" porque son os metros de lonxitude que ten a construcción. Non se comeron moito a cabeza.  Impresiona camiñar colgando desta edificación, xa que o chan é de rexilla, e vese o fondo abaixo de todo. Para completar o complexo, fixeron unhas pasarelas (Passages do Paiva). Teñen un tramo que me parece espectacular, cando vencen todo o desnivel que ten o río cunhas escaleras que baixan ata case o cauce da auga.  A verdade é que me gustou moito. Está nun entorno moi fermoso.  Ademáis tivemos a sorte de estar case que sos en todo momento, xa que estaba día de choiva e non se animou moita xente a camiñar por esta ruta. Imaxino que en outras condicións haberá moitas persoas.

Tierras de la Reina

  Chámase así a zona que está entre Riaño e o porto de San Glorio, no municipio de Boca de Huergano.  As fotos desta entrada foron feitas na subida ao Coriscao e outro día dando un paseo ata o collado de Llesba. As vistas dende o Coriscao ata os Picos de Europa en Cantabria son espectaculares. Diferencianse os tres macizos perfectamente.  Ese día quixemos ir ata o Pico Vallines, pero había moito nevero en pendente e cambiamos de plan por non ter equipo axeitado. Ainda así, deu para facer bastantes fotos.

Ubiña Invernal

A neve resultame ben hipnótica As fotos non foron feitas durante ningunha ascensión. Saqueinas como asistente a un curso de montaña invernal.  Antes do curso, todo o entorno nevado parecía fermoso arredor. Despois, todo parecía unha posible amenaza.  Supoño que ten que ser así, sempre é mellor ser consciente da realidade do entorno, para gozar del.

Peña Ten

  Fotos da subida a Peña Ten. Está no límite de Ponga con Castilla. A súa cresta fai unha especie de caldera aberta e ten vistas moi fermosas de picos de Europa e do macizo dos Mampodres.

Porqué?

Porqué? A resposta práctica a esta pregunta é de sobra coñecida. En realidade hai moitas respostas. Cada unha máis indignante que a anterior. O que non son capaz de entender é o porqué máis profundo… o que fai que a condición humana sexa capaz de destruir deste xeito o que lle rodea e alimenta Hoxe, Setembro 2016, o P.N. do Xurés, pero tamén a Curota en Agosto. Outrora, as Fragas do Eume, Monte Pindo, o ano 2006… Cada vran somos un pouco máis pobres. Nota: A imaxe do incendio utilizada para o reflexo é de EFE, dunha nova de 20minutos sobre o incendio en Yosemite Park do 2013