Os Fágaras, teito de Romanía, alzanse imponentes dende a chaira separando Valaquia de Transilvania. Xa de por si son abraiantes, pero o que os fai famosos é a estrada Transfagarasan, considerada das máis espectaculares do mundo.
-x-
Los fágaras, techo de Rumanía, se alzan imponentes desde la llanura separando Valaquia de Transilvania. Asombran ya de por sí, pero lo que los hace famosos es la carretera Transfagarasan, considerada una de las más espectaculares del mundo.
Fágaras dende a chaira |
Nubes rañando os Cárpatos |
Fervenza Balea |
As agachadas |
A estrada das mil curvas |
Lacul Balea |
Balea dende a altura |
Lacul Capra e o Buteanu |
Transfagarasan |
O paso dos Fagaras |
Entrada a Valaquia |
Hai tráfico en Transfagarasan |
Lacul Vidraru |
Estas montañas son a estribación máis alta dos Cárpatos rumanos. Ali está o cumio máis elevado do país, o Moldoveanu (2544m). Son a fronteira natural entre Transilvania e Valaquia. Esta frontera foi superada pola famosa estrada Transfagarasan, as veces esculpida na montaña, as veces serpenteante con infinitas curvas, e outras veces escondida baixo terra.
A historia desta estrada está ligada a Nicolau Ceaucescu. O dirixente romano quixo tomar precauciones ante un posible ataque soviético (ainda que Romanía formaba parte do pacto de Varsovia, e estaba baixo a órbita comunista, o dictador
sempre
quixo ter voz propia, ser unha especie de "ovella negra" do COMECON).
No caso dese suposto ataque, pensou que era boa idea ter unha vía para
evacuar os seus exercitos por vía directa dende Transilvania a Valaquia. Un trazado Norte-Sur sin rodear las montañas. Entón non se lle ocorreu outra cousa que facer construir unha
estrada que atravesase os imponentes e prominentes Fagaras e saltarse a fronteira natural dos Cárpatos.
A estrada Transfagarasan foi idea peregrina de Ceaucescu, e o resultado foi un paso de montaña espectacular.
A estrada Transfagarasan foi idea peregrina de Ceaucescu, e o resultado foi un paso de montaña espectacular.
A construcción debeu ser todo un reto e saiu moi cara. En coste material e humano. En
todas as reseñas que atopei, falan de mais de cen mortos en accidentes
durante as obras. Todas estas reseñas destacan a tiranía de Ceaucescu
por mandar
a morte os seus obreiros a facer realidade o seu megaproxecto. Non dubido da tiranía do dictador, e non quero facer ningún tipo de comparación, pero ao ler esos calificativos non puiden evitar pensar nos mortos pola "tiranía" dos prazos, ou pola "tiranía" dos beneficios nas construccións de infraestructuras da actualidade. No AVE galego, por exemplo, van 12 accidentes mortais, con moitos máis medios que os que tiveron os rumanos daquela...
O resultado foi una carretera
inútil para o fin que foi construida, xa que os soviéticos nunca atacaron, pero realmente
espectacular. Todo un reclamo turístico, pola propia via en si, e porque
facilita o acceso ao alto dos Fágaras. A estrada conecta Cartisoara
en Transilvania con Curtea de Arges en Valaquia, evitando rodear a
cordillera. So é circulable no vran, o resto do ano está cuberta pola
neve.
Facendo o traxecto dende o
Norte, no medio da subida está a fervenza Balea, alta e caudalosa, a qué
se chega por un empinado carreiro que sale dende o funicular que leva
ata o lago Balea.
A continuación, si se segue adiante, a estrada colga das paredes da montaña. Esculpida na roca. E cando chega a zona do val, volvese tremendamente sinuosa, con infinitas curvas. Dende os miradoiros que de van atopando polo camiño semella un laberinto de lazos no que non se sabe que
xiros da estrada van antes ou cales va despois.
No punto máis alto, o
paso dunha vertente a outra dos Fagaras faise a través dun túnel. Ao
lado, o lago glacial Balea. O entorno é moi bonito, pero a pegada do
home, cos hoteles, cafeterías, mercadillo e parking
quitan encanto a paisaxe. Dende o lago sae un carreiro que leva ata
outro lago glaciar, o lago Capra. Este carreiro tira moito para arriba, e
atraviesa unha pedrera, pero vale a pena. O lago Capra é un lago
completamente virxe. A idea que tiñamos era subir despois o Buteanu, e baixar por outro sendeiro menos abrupto. Pero
fixose tarde, a cima do Buteanu estaba tapada polas nubes. A choiva era inminente. Así que descartamos o ascenso, xa que iamos mollarnos e non iamos ver nada.
Tralo paso polo Lago Balea e as infinitas curvas, o Castelo de Poenari - O verdadeiro Castelo de Vlad Draculea - agarda na parte baixa dos Fagaras.
Tralo paso polo Lago Balea e as infinitas curvas, o Castelo de Poenari - O verdadeiro Castelo de Vlad Draculea - agarda na parte baixa dos Fagaras.
Na vertiente de Valaquia, as curvas son menos marcadas, pero a paisaxe é igualmente bonita. As pedras e paredes da alta montaña dan paso a espesos en inmensos bosques. Despois da baixada aparece o Lacul Vidraru, que remata cun elevado embalse. E máis adiante, a Fortaleza de Poenari, o verdadeiro castelo de Vlad Tepes, o inspirador do Conde Drácula.
-x-
Estas montañas son la estribación más alta de los Cárpatos Rumanos. Allí está la cumbre más elevada del pais, el Moldoveanu (2544m). son la frontera natural entre Transilvania y Valaquia. Esta frontera fue superada por la famosa carretera Transfagarasan, a veces esculpida en la montaña, a veces serpenteante con infinitas curvas, y otras veces escondida bajo tierra.
La
historia de esta carretera está ligada al dictador Nicolau Ceaucescu.
El dirigente quiso tomar precauciónes ante un posible ataque soviético
(aunque Rumanía formaba parte del Pacto de Varsovia, y estaba bajo la
orbita comunista, el dictador siempre quiso tener voz propia, ser una
especie de "oveja negra" del COMECON). En caso de este supuesto ataque,
pensó que era buena idea tener una vía directa para evacuar sus
ejércitos desde Transilvania hasta Valaquia. Un trazado Norte-Sur sin
rodear las montañas. Entonces no se le ocurrió otra cosa que hacer
construir una carretera que atraviesa los prominentes e imponentes
Fagaras y saltarse la frontera natural de los Cárpatos.
La carretera transfagarasan fue idea peregrina de Ceaucescu, y el resultado fue un paso de montaña espectacular.
La carretera transfagarasan fue idea peregrina de Ceaucescu, y el resultado fue un paso de montaña espectacular.
La
construcción debió ser todo un reto para la época, y salió muy cara, en
coste material y humano. En todas las reseñas que encontré, se habla de más
de cien muertos oficiales en accidentes durante las obras. Todas estas
reseñas destacan la tiranía de Ceaucescu por enviar a la muere a sus
obreros para hacer realidad su megaproyecto. No pongo en duda la tiranía
del dictador, pero lecyendo estos calificativos, me vienen a la cabeza los accidentes en la costrucción de infraestructuras actuales. En el AVE gallego llevamos doce accidentes laborales
mortales, con muchos más medios
que los que tenían los rumanos de aquella...
El
resultado fue una carretera inútil para el fin que fue construida (ya que los soviéticos nunca
atacaron), pero realmente espectacular. Todo un reclamo turístico en la
actualidad, por la propia via en si, y porque facilita el acceso al alto
de los Fágaras. La carretera conecta Cartisoara en Transilvania con
Curtea de Arges en Valaquia, evitando rodear la cordillera. So es
transitable en verano, el resto del año está cubierta por la nieva.
Haciendo
el trayecto desde el Norte, a media subida está la cascada Balea, alta y caudalosa, a la que se accede por un -por momentos- empinado
sendero que sale desde el funicular que lleva hasta el lago Balea.
A
continuación, si se sigue adelante, la carretera cuelga de las paredes
de la montaña. Esculpida en la roca. Cuando llega a la zona del valle,
se vuelve tremendamente sinuosa, con infinitas curvas. Desde los
miradores improvisados que se van encontrando por el camino, parece un
laberinto de lazos en los que no se sabe qué giros de la carretera van
antes y cuales van después.
En
el punto más alto, el paso de una vertiente a otra de los Fagaras se
hace a través de un túnel. Al lado, el lago glacial Balea. El entorno es
precioso, pero la huella del hombre, con hoteles, cafeterías, parking,
mercadillo... quitan encanto al paisaje. Desde el lago sale un sendero
que lleva hasta otro lago glaciar, el lago Capra. Este sendero tira
bastante para arriba, y atraviesa una pedrera, pero vale la pena. El
lago Capra es un lago de montaña completamente virgen. La idea que teníamos era subir despues al pico Buteanu, y bajar por un sendero menos
abrupto. Pero se hizo tarde, y la cima del Buteanu estaba tapada por
las nubes. La lluvia era inminente. Así que descartamos el ascenso,
porque nos ibamos a mojar y no ibamos a ver nada.
Tras el paso por el Lago Balea y las infinitas curvas, el castillo de Poenari - el verdadero castillo de Vlad Draculea - espera en las faldas de los Fagaras.
Tras el paso por el Lago Balea y las infinitas curvas, el castillo de Poenari - el verdadero castillo de Vlad Draculea - espera en las faldas de los Fagaras.