Saltar ao contido principal

Cárpatos. Bucegi


As montañas de Bucegi, nos Cárpatos romaneses, álzanse como paredes impoñentes, con 1000 metros de altura, a través do curso do Río Prahova. Chaman a atención pola sua beleza case virxe, e polos misterios que supostamente agochan.

-x-

Las montañas de Bucegi, en los Cárpatos rumanos, se alzan con paredes imponentes, con 1000 metros de altura, a través del curso del río Prahova. Llaman la atención por su belleza casi virgen, y por los misterios que supuestamente esconden.

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Bucegi

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Teleferico de Busteni

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Miradoiro de Bucegi

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Cumio do Monte Omu
Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
As donas dos Cárpatos

Descenso
Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Baixada do val

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Ar de Montaña

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Bucegi

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Camiñar polos Cárpatos
 
Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Cabana Babele

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Bucegi dende Busteni

O Teleférico, que sae da turística localidade de Busteni, permite alcanzar a cabina Babele (2000m) sen esforzo. Eso se obviamos o esforzo de chegar unha hora antes de que abra (empeza as 8:30) e logo facer unha cola de outra hora. Pero vale a pena, voar por enriba dos abetos e as espectaculares formacións rochosas de Bucegi ben o merece.



A partir da estación, hai diversos carreiros que se poden coller. A andaina marcada con marcas vermellas leva ata a cima do monte Omu , o máis alto desta cordillera (2505m). As vistas desta andaina son moi fermosas, dignas de rutas de alta montaña. Hai miradoiros cada pouco. (ver ruta aquí)


Alcanzado o Monte Omu, onde hai un refuxio, si se avanzan un pouco máis hacia o Norte chegase a ver Brasov dende o alto, e a estribación vecina Piatra Crailui. As vistas son impresionantes.



Hai camiños que levan ata o cumio dende abaixo, dende Busteni, sen facer a "trampa" de coller o teleférico. Pero para eso hai que ter todo o día, e, sobre todo, ter as pernas en forma. Para voltar a cabina, a ruta ten varias alternativas paralelas, unha delas permite ir cresteando e pasar polos pequenos cumios Gabanaele e Bucura, onde hai outras perspectivas da paisaxe. As montañas estanse cubrindo de nubes e as imaxes resultan espectaculares.



A volta, vimos moita xente arredor dunha pedra que, según dende o punto de vista que se observe, pode ter forma de calavera humana. Algúns din que é unha esfinge. Tamén din que a montaña ten, no seu interior, unha rede de túneis excavados por outras civilizacións, que agochan segredos fantásticos. As faladurias din que xa foron explorados por axentes especiais rumanos e estadounidenses. Todo isto dalle un ar de misterio ás montañas Bucegi. Como se non faltaran historias fantásticas en Transilvania.


Lendas aparte, a prominencia destes montes impon respeto vistos dende abaixo, dende arriba, ou dende lonxe.

-x-


El teleférico, que sale desde esta localidad, permite alcanzar la cabina Babele (2000m) sin esfuerzo. Eso si obviamos el esfuerzo de llegar una hora antes de que abra (empieza a las 8:30) y luego hacer otra hora de cola. Pero vale la pena. Volar por encima de los abretos y las espectaculares paredes de Bucegi bien lo merece.



A partir de la estación, hay diversas senderos que se pueden seguir. La ruta señalizada con marcas rojas lleva hasta la cima del monte Omu, el más alto de esta cordillera (2505m). Las vistas durante toda la caminata son muy bonitas. Dignas de rutas de alta montaña. Hay miradores cada poco.


Alcanzado el monte Omu, donde hay un refugio, si se avanza un poco más hacia el norte se llega a ver Brasov desde lo alto, y parte de la estribación vecina Piatra Crailui. Las vistas son impresionantes.



Hay caminos que llevan hasta la cima desde abajo, desde Busteni, sin hacer la “trampa” de coger el teleférico. Pero para eso hay que tener todo el día, y, sobre todo, tener piernas en forma. Para volver a la cabina, la ruta tiene alternativas paralelas, una de ellas permite crestear y pasar por las pequeñas cimas de Gabanele y Bucura, donde hay más perspectivas del paisaje. Las montañas se empiezan a cubrir de nubes, y las imágenes resultan espectaculares. (Ver Ruta aquí)


Volviendo, vimos mucha gente alrededor de una piedra que, según desde el punto de vista en que se observe, puede tener forma de calavera humana. Algunos dicen que es una esfinge.También dicen que la montaña tiene, en su interior, una red de túneles excavados por otras civilizaciones, que esconden secretos fantásticos. Y que ya fueron explorados por agentes secretos rumanos y estadounidenses. Todo esto le da un aire de misterio a las montañas Bucegi, cmo si no faltaran historias fantásticas en Transilvania.


Leyendas aparte, la prominencia de estos montes impone respeto desde abajo, desde arriba y desde lejos.

Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...

Illa de Mallorca

Entre os ariscos cabos do norte e a apacible costa do sur, Mallorca ten unha gran variedade de paisaxes Augas turquesas, calas pequenas como a des Moro, areais grandes como Es Trenc, Campos, muiños, pobos autóctonos que ainda resisten inexpugnables ao especulador invasor, cantís como os de Formentor, as montañas da Tramuntana, o barrio histórico de Palma...  Caló des Moro Cabra salvaxe mallorquina Far des Cap de ses Salines Cap de Ses Salines Llombards Cala Mondragó Treboada sobre Pollença Embarcadoiro de Cala S'Almunia Almendros Es Trenc Estas fotos son de Marzo, coincidindo ademáis con temporal e tormentas. Augas revoltas e praias cubertas de picas de piñeiro. Non reluce tanto como no vran. pero é moito máis tranquilo. Probablemente semelle máis á Mallorca verdadeira.

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.

Camiño dos Faros. De Muxía a Touriñán

  O camiño dos Faros chega a Muxía. Onde comeza o tramo máis salvaxe desta ruta. Virxe da Barca Ría de Camariñas A ferida do Prestige Cuño Punta Buitra Praia Moreira e Cabo Touriñán Baixada praia Moreira Praia Moreira Touriñán Relax na Costa da Morte Atravesando Touriñán Estrada a ningures O cabo de occidente Faro Touriñán Tras outra etapa “interior” pola ría de Camariñas chegamos a Muxía, Zona cero da catástrofe do Prestige. Alí atopamos a carismática Virxe da barca e a (ex)pedra de abalar. Está collendo pulo como destino de peregrinos, trala popularización do camiño de Santiago ata Fisterra. Dende ahí comeza a etapa máis dura e máis virxe do Camiño dos Faros. Alomenos antes de que construiran un pedazo mamotreto de hotel na praia de Lourido, cos fondos do plan Galicia para a recuperación da crise do Prestige. A formula de sempre para sair adiante: asfaltar a costa e turismo de hotelazo. Os montes Cachelmo e Pedrouzo, Punta Buitra e...

Refuxio de Estagnous

Pernoctei neste refuxio durante a travesía de montaña Passaran.  É un aloxamento moi acolledor, con xente atendendo moi amable, e está nun lugar privilexiado.  Construiron este refuxio sobre o Etang Rond, e baixo o xigante Mont Vallier.  Un impoñente monte que ten un glaciar na súa cara norte, ainda que moi pequecho e posiblemente en camiño de desaparición no vran. Pero o máis chamativo de Estagnous son as vistas do solpor. De feito creo que a cena é algo antes para que dea tempo de sair a admiralo. Bueno, creo, non sei se é así ou se sain eu antes a velo. Sexa dun xeito ou de outro, deu tempo a que todo o mundo puidera gozar coas vistas.  Creo que é dos solpores máis chulos que vin dende un refuxio.  Comparable ao de Collado Jermoso, ou Niu d´ a. Aliga Ademáis a nevoa que entraba e saia do val facía a o ambiente da estampa ainda máis especial. Asi que farteime a facer fotos. Costoume facer selección :-) Máis entradas do Passaran  Aquí