Esta cadea dos Cárpatos Rumanos non ten cimas tan altas coma os Fagaras ou os Bucegi. Porén, os auténticos bosques virxes rumanos que tiña en mente antes de visitar o país, salvaxes, espesos e profundos; eses bosques están en Piatra Crailui.
-x-
Esta cadena de los Cárpatos no tiene cimas tan altas como los Fagaras o los Bucegi. Sin embargo, los auténticos bosques vírgenes que tenía en mente antes de visitar el país, salvajes, espesos, profundos; esos bosques están en Piatra Crailui.
Magura |
Bos días Magura |
Gorxa Zarnesti |
Faias de Piatra Crailui |
Gorxa Zarnesti |
Cabana Curmatura |
Café bucólico |
No medio do bosque |
Rebaño |
Bosque de Piatra Crailui |
Bosque virxe |
Magura |
Neste parque está a gorxa ou desfiladero de Zarnesti. Un espectacular paso arrancado da montaña, esculpido polo río. Atravesalo é camiñar encaixonado entre profundas paredes calizas verticais, sentindose verdadeiramente pequeno. Nun principio, so tiñamos pensado visitar este desfiladero. Porque ao ter tanto bosque, pensamos que podía haber osos, e deunos algo de respeto (ou de medo, por ser sinceros). Pero o señor da acolledora casa Hille de Magura, onde durmimos a noite anterior, dixonos que de osos nada, que como moito atacan as ovellas pero non os humanos. E recomendounos subir a cabana Curmatura.
En
xeral, a xente en Rumanía adoita ser moi amable, pero este señor é
especialmente encantador. Nunca deixo reseñas de aloxamentos neste blog,
pero esta pensión reultounos tremendamente bucólica, e trataronnos moi
ben. A casa non é a máis cómoda do mundo, pero está nun lugar absolutamente auténtico, e a comida que sirven, e que comes na propia cociña, é a tradicional rumana de verdade. Magura é unha pequena aldea enclavada no medio do parque Piatra Crailui, so se pode acceder por pista. Ao chegar, un se atopa nun pobo da
Transilvania rural profunda, con casas preparadas para o agro e a sobre todo gandeiría. Dormir alí e como parar o tempo, na máis absoluta tranquilidade. Agardar a caida da noite na finca da casa, sentad@s nos columpios que teñen fora, é un verdadeiro pracer sosegado.
O noso anfitrión recomendounos a ruta que sube polo carreiro de marcas azuis, que pasa pola gorge Zarnesti, e despois adentrase nun autentico bosque virxe rumano. Dende lonxe, semella impenetrable, pero non o é tanto. Está cheo de abetos na parte alta, e de faias cando se perde altura.
O sendeiro avanza, sempre subindo, sinuoso entre troncos das arbores das que non se ven as copas.
Na parte alta do percorrido, aparecen grandes e idílicos prados, poboados por vacas e rebaños de ovellas, vixiados por pastores e cans. E chegamos a Cabana Curmatura, que é un refuxio de montaña situado
no alto dos prados, baixo a montaña. Trala parada con café na terraza (un café absolutamente bucólico) abandonamos a Cabana. Seguindo as indicacións do home de Casa Hille, para baixar seguimos o carreiro das marcas amarelas, que leva de retorno a fonte de Botorog, onde quedara o coche, en continua baixada. Outra
vez a través do espeso bosque intacto. Ruta completa aquí
Un pequeno gran tesouro, Piatra Crailui.
-x-
En
este parque está la garganta de Zarnesti. Un espectacular paso
arrancado da montaña, esculpido por el río. Atravesarlo es caminar encajonado entre profundas paredes calizas verticales, sintiendose verdaderamente pequeño.
En un principio, solo teníamos pensado visitar este desfiladero. Porque
al tener tanto bosque, pensamos que podríamos encontrarnos con osos, y
nos dio algo de respeto (o de canguelo, para ser sinceros). Pero el
señor de la Casa Hille de Magura, donde dormimos la noche anterior, nos
dijo que de osos nada, que como mucho atacaban a las ovejas, pero nundca
a los humanos. Este hombre nos recomendó subir a la Cabana Curmatura.
En
general, la gente en Rumanía acostumbra a ser muy amable, pero este
señor fue especialmente encantador. Nunca dejo reseñas de alojamientos
en este blog, pero esta pensión nos resultó tremendamente bucólica, y
nos trataron muy bien. La casa no es la más cómoda del mundo, pero está
en un lugar absolutamente auténtico, y la comida que sirven, y que comes
en la propia cocina, es la tradicional Rumana de verdad. Magura es una
pequeña aldea enclavada en el medio del parque Piatra Craiului, solo se
puede acceder a ella por pista. Al llegar, uno se encuentra en un pueblo
de la Transilvania rural profunda, con fincas preparadas para
agricultura y sobre todo ganadería. Dormir allí es como parar en el
tiempo, en la más absoluta tranquilidad. Esperar la caida de la noche en
la finca de Casa Hille, sentad@s en los columpios que tienen fuera, es
un verdadero placer sosegado.
Nuestro
anfitrión nos recomendó la ruta que sube por el sendero de marcas
azules, que pasa por la garganta Zarnesti, y después se adentra en un
auténtico bosque virgen rumano. Desde lejos parece impenetrable pero no
lo es tanto. Está lleno de abetos en la parte alta y de hayas cuando se
pierde altura. El sendero avanza, siempre subiendo, sinuoso entre
troncos de arboles, de las que no se ven las copas.
En
la parte alta de la ruta, aparecen grandes e idilicos prados, poblados
por vacas y rebaños de ovejas, vigilados por pastores y perros. Y
llegamos a la Cabana Curmatura, que es un refugio de montaña situado en
el altro de los prados, bajo la montaña. Tras la parada con café en la
terraza (un café completamente bucólico), abandonamos la Cabana.
Siguiendo la indicación del hombre de Casa Hille, para bajar seguimos el
sendero de marcas amarillas, que lleva de retorno a la fuente de
Botorog, donde quedó el coche, en contínua bajada. Otra vez a través del
espeso bosque intacto rumano. Ruta completa aquí
Un pequeño gran tesoro, Piatra Craiului.