Saltar ao contido principal

Cavalls del Vent. Etapa 2

Prat d'Aguiló - Serrat de les Esposes. Segunda etapa dos Cavalls del Vent, cresteando entre a nevoa e carreiros de vacas
Prat d'Aguiló - Serrat de les Esposes. Segunda etapa de los Cavalls del Vent, cresteando entre niebla y senderos de vacas

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró
Qué?

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/125s f/5.6 ISO125


Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró amanecer
Mencer en Prat d'Aguiló

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/125s f/9.0 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró niebla
Entra a néboa no Serrat de la Muga

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 26mm 1/200s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró niebla serrat de la muga
Limite da neboa

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/100s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró
Tebras

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/100s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró arboles rayo
Paso do lóstrego

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/125s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró
Luz en Cortals de l'Ingla

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/400s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró

Carreiros de vacas

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/200s f/5.6 ISO125


Non durmimos demasiado ben. Pasamos unha noite regular por mor dos ronquidos (ou máis ben bramidos, meneabanse as liteiras) dun compañeiro de habitación. Son cousas que pasan nos refuxios. Sen máis. Non pasaría de ahi se non fora porque o “tenor” botounos a bronca por facer “demasiado ruido ao despertarnos”, cando todo o refuxio xa estaba en pé e comezanco coa xornada… ¿?¿? enfin.... Non é nin moito menos a tónica xeral. A xente é moi amable e cercana. Sen ir mais lonxe, en Serrat de Les Esposes, onde faríamos noite nesta segunda etapa, as rapazas do refugi contaronnos o xesto dun rapaz que durmira alí hai dúas noites: Repartiu tapons para os oidos a tod@s @s compañeir@s de habitación. todo un detalle ir cargado de moreas de tapons para evitar molestar aos demáis
Almorzamos e comezamos a camiñar.
Bordeamos o Comabona e o Terrers, cortando unha colina moi pedregosa e inclinada, e despois comezamos a subir ata o Pas del Bou. A partir de ahi cresteamos pola Serrat de la Muga e de la Moixa. As vistas debían de ser impresionantes, pero toda a vertiente sur da serra do Moixeró estaba cuberta de neboa. En canto as crestas perderon altura, as nubes contidas polas montañas pasaban de un val ao outro, e absorberonnos. Camiñamos con visibilidade reducida ata que perdemos altura, e deixamos as nubes arriba.
De cando en vez, vemos os devastadores efectos das treboadas de montaña: Grupos de arbores calcinados polo que debeu ser un lostrego.
Descendendo polo medio dun bosque, aparecimos no refucio Cortals de L'ingla. paramos a xantar, e a partir de ahi o camiño ata Serrat de les Esposes é bastante ameno e menos montañeiro. Transcurre entre prados, vacas e bosques de piñeiros.
Os refuxios de Cortals de l'Ingla e Serrat de les Esposes teñen acceso directo en coche, pero non por iso son menos fermosos. Cenamos moi ben e moi a gusto (as chicas que levan o refuxio son moi simpáticas) e pasamos a sobremesa entre xogos e risas con outras dúas caminantes do Cavals de Vent, que ian, como non, en sentido contrario ao noso.

Esta noche no dormimos demasiado bien. Pasamos una noche regular por culpa de los ronquidos (o mejor dicho bramidos, ya que se meneaban las literas) de un compañero de habitación. Son cosas que pasan en los refugios, sin más. No pasaría de ahí si no fuese porque el “tenor” nos echó una bronca por “hacer demasiado ruido al despertarnos”, cuando ya estaba todo el refugio en pie y arrancando la jornada… ¿¿?¿? Enfin…. No es ni mucho menos la tónica general. La gente es muy amable y cercana. Sin ir más lejos, en Serrat de les Esposes, el refugio en el que haríamos noche en esta segunda etapa, las chicas que lo rejentan nos contaron el gesto de un chico que durmió allí un par de noches atrás: Repartió tapones de los oidos a tod@s l@s compañer@s de habitación, porque sabía que roncaba mucho. Es todo un detalle ir cargado de tapones para no molestar a l@s demás.
Desayunamos y empezamos a caminar.
Bordeamos el Comabona y el Terrers, cortando una colina pedregosa muy inclinada y después comenzamos a subir hasta el Pas del Bou. A partir de ahí cresteamos por la Serrat de la Muga y de la Moixa. Las vistas deberían ser impresionantes, pero toda la vertient sur de la Sierra del Moixeró estaba cubierta por la niebla. En cuanto el camino perdió altura, las nubes contenidas por las montañas pasaban de un valle a otro, y nos absorbieron. Caminamos con visibilidad reducida hasta que perdimos altura, y dejamos las nubes más arriba.
De vez en cuando, vemos los devastadores efectos de las tormentas de montaña: grupos de árboles calcinados por rayos.
Descendiendo por el medio de un bosque, aparecemos en el refugio Cortals de l´Ingla. Paramos a comer. A partir de ahí el camino hasta Serrat de les Esposes es bastante ameno y menos montañero. Transcurre entre prados, vacas y bosques de pinos
Los refugios Cortals de l´Ingla y Serrat de les Esposes tienen acceso directo en coche, pero no por ello son menos bonitos.  Cenamos muy bien y muy a gusto (las chicas que llevan el refugio son muy simpáticas) y pasamos la sobremesa entre juegos y risas con otras dos caminantes del Cavalls de Vent que, como no, iban en sentido contrario al nuestro.

 

Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...

Illa de Mallorca

Entre os ariscos cabos do norte e a apacible costa do sur, Mallorca ten unha gran variedade de paisaxes Augas turquesas, calas pequenas como a des Moro, areais grandes como Es Trenc, Campos, muiños, pobos autóctonos que ainda resisten inexpugnables ao especulador invasor, cantís como os de Formentor, as montañas da Tramuntana, o barrio histórico de Palma...  Caló des Moro Cabra salvaxe mallorquina Far des Cap de ses Salines Cap de Ses Salines Llombards Cala Mondragó Treboada sobre Pollença Embarcadoiro de Cala S'Almunia Almendros Es Trenc Estas fotos son de Marzo, coincidindo ademáis con temporal e tormentas. Augas revoltas e praias cubertas de picas de piñeiro. Non reluce tanto como no vran. pero é moito máis tranquilo. Probablemente semelle máis á Mallorca verdadeira.

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.

Refuxio de Estagnous

Pernoctei neste refuxio durante a travesía de montaña Passaran.  É un aloxamento moi acolledor, con xente atendendo moi amable, e está nun lugar privilexiado.  Construiron este refuxio sobre o Etang Rond, e baixo o xigante Mont Vallier.  Un impoñente monte que ten un glaciar na súa cara norte, ainda que moi pequecho e posiblemente en camiño de desaparición no vran. Pero o máis chamativo de Estagnous son as vistas do solpor. De feito creo que a cena é algo antes para que dea tempo de sair a admiralo. Bueno, creo, non sei se é así ou se sain eu antes a velo. Sexa dun xeito ou de outro, deu tempo a que todo o mundo puidera gozar coas vistas.  Creo que é dos solpores máis chulos que vin dende un refuxio.  Comparable ao de Collado Jermoso, ou Niu d´ a. Aliga Ademáis a nevoa que entraba e saia do val facía a o ambiente da estampa ainda máis especial. Asi que farteime a facer fotos. Costoume facer selección :-) Máis entradas do Passaran  Aquí

Ortigueira e arredores

Antes,  Ortigueira era coñecida polo seu festival. Agora,  coñecese polo seu festival, e por un banco. Porén,  Ortigueira e arredores sempre tiveron moito máis. Loiba Fuciño do Porco Luz do Norte Estaca de Bares Septentrional Herbeira Garita 613 metros sobre o nivel do mar Estrada DP-2205   Fotos tomadas en O Vicedo, Mañón, Ortigueira e Cariño.