Saltar ao contido principal

Niu d'Aliga. Solpor na montaña


Niu d'Aliga. Solpor na montaña.

Niu d´Aliga. Puesta de sol en la montaña.


puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina

Solpor Niu d'Aliga 1

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 38mm 1/250s f/11 ISO125

 

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Capas 1

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5.48mm 1/500s f/11 ISO125

Fortuna

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/125s f/11 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Capas 2

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5.48mm 1/500s f/11 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Solpor Niu d'Aliga 3

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5.48mm 1/500s f/11 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Cartas dende o alto

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/800s f/5.6 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Solpor Niu d'Aliga 4

Movil BQ Aquaris X modo panorámico

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Solpor Niu d'Aliga.

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/640s f/11 ISO125


A cantidade de escenas, sombras e luces que ofrece o sol cando se oculta tras estas montañas, fixo que dedicara unha entrada completa á vista do solpor dende o Refuxio do Niu d'Aliga.
Este refuxio, o que está a máis altura de todo o pirineo, non é outra cousa que a estación de Esquí de La Molina. No seu interior está a cafetería-restaurante do remonte máis alto. En verán reconvirtese a refuxio. A xente que atende semellan máis camareiras e camareiros dun restaurante ou pensón que gardas de montaña. Iso si, igualmente amables. Según nos contaron despóis, parece ser que estas instalacións non teñen moito futuro como refuxio, xa que a idea é deixalo só como restaurante para a estación de esquí. Se isto chega a ocorrer, os que queiran completar os Cavalls del Vent deberán unir o Refuxio de Rebost co de Serrat de les Esposes nunha sola etapa. O cal non está nada mal.


Cenamos a gusto, escoitando historias e batallas (algunhas máis creibles que outras) de montañeiros cos que coincidimos no refuxio. Pero coa vista que ofrece o comedor, cos seus enormes cristais, eu estaba desexando rematar a comida para sair a fora e poder ver o sol caer.
Unha vez no exterior, deixamos pasar o tempo vendo como remataba o día. Nunca é o mesmo, pero espero transmitir coas imaxes o solpor que contemplamos. Por unha banda, ao ir desaparecendo o sol creabanse sombras e liñas entre as montañas que antes non había. Pola outra, a néboa empezaba a extenderse e cubria os cumios. Un espectáculo o Solpor dende o Niu d'Aliga.
-x-
La cantidad de escenas, sombras y luces que ofrece el sol cuando se oculta tras estas montañas hace que le dedique una entrada completa a la puesta de sol desde el refugio Niu d´Aliga.
Este refugio, el que está a más altura de todo el Pirineo, no es otra cosa que la estación de esquí de La Molina. En su interior está la cafetería-restaurante del remonte más alto. En verano se reconvierte a refugio. La gente que atiende parecen más camareros y camareras de un restaurante que guardas de montaña. Eso sí, igualmente amables. Según nos contaron despues, parece ser que estas instalaciones no tienen mucho futuro como refugio. Está proyectado dejarlo solo como restaurante para las estación de esquí. Si esto llega a ocurrir, l@s que quieran completar los Cavalls del Vent deberán unir el refugio de Rebost con el de Serrat de les esposes en una sola etapa, lo que no está nada mal.
Cenamos a gusto, escuchando historias y batallas (algunas máis creibles que otras)  de montañeros con los que coincidimos en el refugio. Pero con la vista que ofrece el comedor, con sus enormes cristales, yo estaba deseando terminar la cena y salir fuera para ver del sol caer.
Una vez en el exterior, dejamos pasar el tiempo viendo como terminaba el día. Nunca es lo mismo, pero espero transmitir en imágenes la puesta de sol que contemplamos. Por un alsdo, al ir desapareciendo el sol se creaban sombras y lineas entre las montañas que antes no había. Por otro, la niebal empezaba a extenderse y cubría las cumbres. Todo un espectáculo la puesta de sol en Niu d´Aliga.

Publicacións populares deste blog

Dobrogea. Delta do Danubio

Onde remata o gran río de Europa, e comeza o Mar Negro. Delta do Danubio O vó da garza Praia sen final Lagoa Turceasca Delta en bici Cisnes do Danubio Porto de Sfantu George Canales A area dos confíns de Europa As rúas de Sfantu George Mar Negro en Constanza Constanza Máis entradas de Romanía aquí O Danubio en Rumanía fai fronteira con Serbia primeiro, e con Bulgaria despois. Cando xira ao Norte separa Valaquia de Dobrogea. E nesta última rexion rumana, a desmbocadura do rio ocupa unha area extensisima nun delta enorme.  O Delta do Danubio forma un laberinto de canales e lagoas, entre xuncos, marismas, bosques inundados e cañaverais. É unha das maiores reservas de paxaros de Europa. Por iso mesmo está catalogado como Reserva da biosfera pola unesco, ainda que pon mais empeño en conservala Rumanía que Ucrania. Tamén contén longuisimos areais virxes no limite con Mar Negro. As poucas pob...

Bretema nas Cíes

  Debido, imaxino, ao éxito das Illas Cíes agora está máis dificil conseguir praza para o camping. Hai que collelo con bastante tempo de anticipación. Así que pode pasar que, cando chega por fin o día de ir gozar das illas, toque temporal. Pódese pensar que é unha boa mala sorte: ter que pasar a tarde agotando as reservas da cantina do camping, achicar auga da tenda de campaña, esquecerse de ver estrelas, nin starlight, nin nada. A boa nova foi que o día seguinte do temporal, amenceu con sol. Polo menos iase secar a tenda.  Pero nin por esas: antes de que avanzara a mañá, chegou unha brétema marítima que impedía ver nada. Nin ir a praia, nin bañarse, porque había frío. Pois non queda outra que ir ata o faro de Cíes.  Quen ia pensar que, a metade de camiño iamos sobrepasar a nevoa, e camiñar sobre as nubes. E ver como as illas facían de barreira natural das nubes que non paraban de chegar dende o Atlántico. Polo de agora, as Cíes sempre compensan.

Cabo Estai

​​ "Mirando na rede, descubrín que - en Cabo Estai - hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor" Cabo Estai Os muros de Xunqueiro Pedras verdes O palco das Cíes O faro escondido Derradeiras luces da furna Cíes As escaleiras do faro de Cabo Estai ​ Cabo Estai é un deses sitios que sabes que está ahí pero que nunca lle da a un por visitar. Lembro que pasei por alí unha ou dúas veces, xa hai anos. A imaxe difusa que tiña na mente era de unha grande extensión sen un punto característico ou concreto onde poder ver o mar. Mirando na rede, descubrín que hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor. Para ir dando pedáis está un pouco lonxe, así que fun parando nas calas con rochas e algas, que van aparecendo cando se deixa atrás o rebumbio de Canido e vaise entrando na afastada zona resid...

Camiño dos Faros. Ponteceso, Laxe, Camelle

As dunas de Ponteceso,as súas marismas, a peninsula de Laxe, onde o mar xa se pon serio, Soesto, Traba... e o emblemático Camelle. Areal de Ponteceso Nen@s na area Lingua da duna Marismas A forza do mar Pesca Insua de Laxe Faro de Laxe Praia dos cristáis O mar devolve todo Soesto Curiosas formas Camelle Neste tramo da ruta percorrese o maxestuoso areal de Ponteceso. O seu propio monte branco. Tras pasar unha longa etapa pola costa e interior de Cabana. Tramo non tan espectacular pero con visita ao Castro de Borneiro e o domen de Dombate.  O camiño dos faros chega a península de Laxe, na que destaca o seu faro. Sinxelo, pero nun emplazamento privilexiado. En Laxe tamén se pode atopar a curiosa praia dos cristais. Seica un barco con botellas naufragou cerca dela. E o mar devolve todo. Tanto que formou unha pequena praia que no canto de area ten cristais erosionados. A partir de ahí, destaca o espectacular peñón de Soesto, e a praia...

Passaran. Estagnous - Mont Valier

Etapa 5 e derradeira do Passaran  Volta ao inicio e saida da alta montaña. Incia con subida ata o Col de Pecouch, onde vemos por derradeira vez o Etang Rond. e baixamos por un terreno calizo con curiosas marcas nas pedras (imaxino ocasionada polos glaciares) ata chegar o val dos lagos Milouga e Etang d´Arauech. O camiño xa non é de montaña, transita por prados e colinas ata atopar o cruce co GR 10, que nos leva ata o refuxio da Maison du Valier. Etang Arauech. Mont Valier fondo dereita Pedras con formas curiosas Máis entradas do Passaran  Aquí