Saltar ao contido principal

Cavalls del Vent. Etapa 4

Máis prados, bosques, treboada e o refuxio Sant Jordi.
 
cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Prados de altura

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/400s f/11 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Vixiantes

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/250s f/5.6 ISO125



cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
La Molina no vran

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 26mm 1/250s f/11 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Raio de sol no bosque

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 52mm 1/160s f/5.6 ISO250

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Cadí

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/250s f/5.6 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Faias

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/80s f/6.3 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Ameaza treboada baixo o Moixeró

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 40mm 1/80s f/11 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Sant Jordi.

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/125s f/5.6 ISO125



A vertente do Niu d´Aliga polas pistas de esquí non ten nada que ver coa que ven dende Penyes Altes. Suave descenso por un carreiro e por un prado. Vacas e rebecos acompañannos a distancia. Outra vez vemos o Pedraforca e o Comabona, pero dende este lado tamén as Penyes Altas e o Moixeró, que na cara sur presentan unhas paredes impresionantes. Nesta etapa imos ver dende abaixo, na vertiente máis rocosa, todas as cimas que cresteamos o día anterior. Os buitres planean sobre os precipicios e mostrannos toda as súa envergadura.
Seguimos descendendo de seguido e cargando os xeonllos. Cando empezamos a introducirnos nun bosque de piñeiro negro aparece o Refugi de Rebost. Elegante e restaurada casa de pedra. Tras repoñer e unha breve conversa co guarda (que leva toda a vida nese refuxio) seguimos baixando. Adentrandonos nun fermoso bosque de faias. Por momentos a espesura e humidade lembra a bosque galaico.
Alternando con prados, cruzamos a autoestrada que entra no tunel do Cadí. Dende aquí abaixo o Moixeró parece unha parede rochosa. De Greixer empeza a subida ao Coll d´Escriu. O carreiro discurre maiormente por pista, entre un bosque de faias impresionante. O ambiente é sofocante, e empeza a amenazar a treboada. A baixada do Coll de Escriu resulta bastante empinada, pero faise ben.
Xa estamos moi cerca do emblemático refuxio de Sant Jordi. Ainda así, non escapamos a choiva, o último tramo facémolo a correr. Tras meternos no refuxio, empeza a caer unha tremenda granizada. Por sorte, do granizo si que escapamos. @s montañeir@s que chegan despois veñen calad@s de auga.
O refuxio de Sant Jordi é o máis auténtico de todos os do Cavalls del Vent. O único sen acceso en coche. Está debaixo do Moixeró ou das Penyes Altes. Desde él, parten rutas de ascenso ao Comabona. Un curtido guarda e o seu simpáticoaxudante rexentan este fermoso refuxio, con verdadeiro ambiente de montaña. Escoitamos historias e consellos para a subida ao Pedraforca. A comida tradicional, cargada de embutidos cataláns, a máis auténtica e abundante de todas. 


-x-
 Más prados, bosques, tormenta y el refugio de San Jordi
La vertienete del Niu d´Aliga que da a las pistas de esquí no tiene nada que ver con la que viene desde Penyes Altes. Es un suave descenso por un camino y por un prado. Vacas y rebecos nos acompañan en la distancia. Otra vez vemos el Pedraforca y el Comabona, pero desde este lado se ven también las Penyes Altes y el Moixeró, que en su cara sur tiene unas paredes impresionantes. En esta etapa vamos a ver desde abajo, en su vertiente más rocosa, todas las cimas que cresteamos el día anterior. Los buitres planean sobre los precipicios mostrando toda su envrergadura.
Seguimos descendiendo continuamente y cargando las rodillas. Cuando empezamos a introducirnos en un bosque de pino negro aparece el refugi de Rebost. Elegante y restaurada casa de piedra. Tras reponer un poco, y una breve convesación con el guarda (que lleva toda la vida en el refugio), seguimos bajando. Nos adentramos en un hermoso bosque de hayas. Por moentos, la espesura y humedad recuerda a nuestro bosque galaico.
Alternando con prados, cruzamos la autopista que entra en el tunel del Cadí. Desde aquí abajo, el pico Moixeró parece una pared rocosa. De Greixer empieza la subida al coll d´Escriu. El camino discurre mayormente por pista, entre un bosque de hayas impresionante. El ambiente es sofocante, y empieza a amenazar tormenta. La bajada del Coll de Escriu resulta bastante empinada, pero se hace bien.
Ya estamos muy cerca del emblemático refugio de Sant Jordi. Aun así, no esquivamos la lluvia. El último tramo lo hicimos a correr. Tras meternos en el refugio, empieza a caer una tremanda granizada. Por suerte, del granizo si que escapamos. La gente que llega despues está calada de agua.
El refugio de St Jordi es el más auténtico de todos los del Cavalls del Vent. El único sin acceso en coche. Está debajo del Moixeró o de las Penyes Altes. Desde el parten rutas de acceso al Comabona. Un curtido guarda y su simpático ayudante regentan este refugio, con verdadero ambiente de montaña. Escuchamos historias y consejos para la subida al pedraforca. La comida, tradicional, cargada de embutidos catalanes, la más auténtica y abundante de todas.  






Publicacións populares deste blog

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo ser

Irlanda - Munster

En Munster coinciden os maiores reclamos que ten Irlanda. Limerick, Cork, Cashel, Parque Nacional de Burren, Kerry, Adare... e sobre todo os merecidamente famosos cantís de Moher. -x- En Munster coinciden los mayores reclamos que tiene Irlanda: Limerik, Cork, Cashel, Parque de Burren, Kery, Adare... y sobre todo los merecidamente famosos acantilados de Moher. Cliffs of Moher. Paredes do Oeste Solpor en Moher. Cantís dourados Cashel As ruinas Burren Nin Auga, nin árbores, nin terra As fiestras de Cork University of Cork As canles do Lee A dinámica Cork é a capital de Munster, ou "terra de Mum". A chegada de empresas estadounidenses animadas pola fiscalidade irlandesa está facendo crecer en importancia esta vila. Surcada polos canales do rio Lee, os seus coloridos edificios de tres ou catro alturas son moi caracteristicos. Actualmente é a terceira poboación de Irlanda, despois de Dubl

O Grove

O Grove non é o mellor sitio para darlle a volta en bici. Pero si que ten moreas de sitios que valen  a pena visitar...  e facerlles fotos, que diso vai a entrada.  Pensamos en repetir a idea de fin de semana de volta en bicicleta pola peninsula. Pero a realidade foi que non se deixou moito. Ten vías moi tranquilas e ciclables. tamén carreiros que bordean o litoral. Pero tamén ten moito areal sen posibiliade de rodear. E tamén pequenos cantís nos que hai que levar a bici ao lombo. Agora ben, fermoso é dabondo. Tanto praias como paseos e portos. Tampouco acompañou moito o tempo. Pero eso ten as súas vantaxes: menos xente e mellores luces e estampas para esto das fotos. Ten moita extensión. Realmente só fixemos unha pequena parte, a da costa norte. Así que non me importaría para nada repetir.

Jerash

Normalmente as ruinas non prosperan porque as cidades ou asentamentos necesitan progresar e crecer.  E moitas veces fano sen valorar o pasado e o destruen ou expolian. Pasou con murallas medievais, igrexas, barrios enteiros en todo o mundo. Non foi o caso de Jerash. Aquí a cidade foi asolada por un terremoto que rematou con ela. E no canto de reconstruirla os seus habitantes decidiron abandonala. Por esta vila pasaron mesopotamos, mamelucos, gregos, persas, pero os que deixaron maior impronta foron os romanos. Séculos despois, tralas guerras, volveuse habitar este asentemento, pero na colina do lado, polo que os restos se respectaron (máis ou menos) e hoxe en día é unha das vilas romanas mellor conservadas do mundo. Centos e centos de columnas, pórticos, igrexas, anfiteatros, circos, rúas romanas, beirarúas... Jerash ten de todo. Cando se puxo en valor o asentamento, se reconstrui o que se puido. Pero hai moitos restos que seguen baixo a terra, descubertos a miudo. Unha moi grata sorpr

A Fada e o Dragón

Se hai algo do que podemos presumir en Vigo é dos nosos atlánticos Solpores. A orientación da cidade e as nubes que adoitan acompañarnos fai que moitas tardes pague a pena pararse a mirar o ceo. Un bo sitio para observalos é o Paseo de Alfonso XII. A primeira espectadora é esa fada ao lombo do dragón, que seica pretende sobrevoar as ondas do mar da ría pero que nunca chega a facelo. Hacia o Solpor A fada e o Dragón Ceo Ocaso Baixo as nubes Viaxe eterna cara o Solpor. Solpor (2) Treboada