Saltar ao contido principal

Cavalls del Vent. Etapa 4

Máis prados, bosques, treboada e o refuxio Sant Jordi.
 
cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Prados de altura

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/400s f/11 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Vixiantes

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/250s f/5.6 ISO125



cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
La Molina no vran

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 26mm 1/250s f/11 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Raio de sol no bosque

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 52mm 1/160s f/5.6 ISO250

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Cadí

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/250s f/5.6 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Faias

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/80s f/6.3 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Ameaza treboada baixo o Moixeró

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 40mm 1/80s f/11 ISO125

cavalls del vent pirineo del Cadí Moixeró Niu d'aliga sant Jordi pasando por Rebost
Sant Jordi.

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/125s f/5.6 ISO125



A vertente do Niu d´Aliga polas pistas de esquí non ten nada que ver coa que ven dende Penyes Altes. Suave descenso por un carreiro e por un prado. Vacas e rebecos acompañannos a distancia. Outra vez vemos o Pedraforca e o Comabona, pero dende este lado tamén as Penyes Altas e o Moixeró, que na cara sur presentan unhas paredes impresionantes. Nesta etapa imos ver dende abaixo, na vertiente máis rocosa, todas as cimas que cresteamos o día anterior. Os buitres planean sobre os precipicios e mostrannos toda as súa envergadura.
Seguimos descendendo de seguido e cargando os xeonllos. Cando empezamos a introducirnos nun bosque de piñeiro negro aparece o Refugi de Rebost. Elegante e restaurada casa de pedra. Tras repoñer e unha breve conversa co guarda (que leva toda a vida nese refuxio) seguimos baixando. Adentrandonos nun fermoso bosque de faias. Por momentos a espesura e humidade lembra a bosque galaico.
Alternando con prados, cruzamos a autoestrada que entra no tunel do Cadí. Dende aquí abaixo o Moixeró parece unha parede rochosa. De Greixer empeza a subida ao Coll d´Escriu. O carreiro discurre maiormente por pista, entre un bosque de faias impresionante. O ambiente é sofocante, e empeza a amenazar a treboada. A baixada do Coll de Escriu resulta bastante empinada, pero faise ben.
Xa estamos moi cerca do emblemático refuxio de Sant Jordi. Ainda así, non escapamos a choiva, o último tramo facémolo a correr. Tras meternos no refuxio, empeza a caer unha tremenda granizada. Por sorte, do granizo si que escapamos. @s montañeir@s que chegan despois veñen calad@s de auga.
O refuxio de Sant Jordi é o máis auténtico de todos os do Cavalls del Vent. O único sen acceso en coche. Está debaixo do Moixeró ou das Penyes Altes. Desde él, parten rutas de ascenso ao Comabona. Un curtido guarda e o seu simpáticoaxudante rexentan este fermoso refuxio, con verdadeiro ambiente de montaña. Escoitamos historias e consellos para a subida ao Pedraforca. A comida tradicional, cargada de embutidos cataláns, a máis auténtica e abundante de todas. 


-x-
 Más prados, bosques, tormenta y el refugio de San Jordi
La vertienete del Niu d´Aliga que da a las pistas de esquí no tiene nada que ver con la que viene desde Penyes Altes. Es un suave descenso por un camino y por un prado. Vacas y rebecos nos acompañan en la distancia. Otra vez vemos el Pedraforca y el Comabona, pero desde este lado se ven también las Penyes Altes y el Moixeró, que en su cara sur tiene unas paredes impresionantes. En esta etapa vamos a ver desde abajo, en su vertiente más rocosa, todas las cimas que cresteamos el día anterior. Los buitres planean sobre los precipicios mostrando toda su envrergadura.
Seguimos descendiendo continuamente y cargando las rodillas. Cuando empezamos a introducirnos en un bosque de pino negro aparece el refugi de Rebost. Elegante y restaurada casa de piedra. Tras reponer un poco, y una breve convesación con el guarda (que lleva toda la vida en el refugio), seguimos bajando. Nos adentramos en un hermoso bosque de hayas. Por moentos, la espesura y humedad recuerda a nuestro bosque galaico.
Alternando con prados, cruzamos la autopista que entra en el tunel del Cadí. Desde aquí abajo, el pico Moixeró parece una pared rocosa. De Greixer empieza la subida al coll d´Escriu. El camino discurre mayormente por pista, entre un bosque de hayas impresionante. El ambiente es sofocante, y empieza a amenazar tormenta. La bajada del Coll de Escriu resulta bastante empinada, pero se hace bien.
Ya estamos muy cerca del emblemático refugio de Sant Jordi. Aun así, no esquivamos la lluvia. El último tramo lo hicimos a correr. Tras meternos en el refugio, empieza a caer una tremanda granizada. Por suerte, del granizo si que escapamos. La gente que llega despues está calada de agua.
El refugio de St Jordi es el más auténtico de todos los del Cavalls del Vent. El único sin acceso en coche. Está debajo del Moixeró o de las Penyes Altes. Desde el parten rutas de acceso al Comabona. Un curtido guarda y su simpático ayudante regentan este refugio, con verdadero ambiente de montaña. Escuchamos historias y consejos para la subida al pedraforca. La comida, tradicional, cargada de embutidos catalanes, la más auténtica y abundante de todas.  






Publicacións populares deste blog

Dobrogea. Delta do Danubio

Onde remata o gran río de Europa, e comeza o Mar Negro. Delta do Danubio O vó da garza Praia sen final Lagoa Turceasca Delta en bici Cisnes do Danubio Porto de Sfantu George Canales A area dos confíns de Europa As rúas de Sfantu George Mar Negro en Constanza Constanza Máis entradas de Romanía aquí O Danubio en Rumanía fai fronteira con Serbia primeiro, e con Bulgaria despois. Cando xira ao Norte separa Valaquia de Dobrogea. E nesta última rexion rumana, a desmbocadura do rio ocupa unha area extensisima nun delta enorme.  O Delta do Danubio forma un laberinto de canales e lagoas, entre xuncos, marismas, bosques inundados e cañaverais. É unha das maiores reservas de paxaros de Europa. Por iso mesmo está catalogado como Reserva da biosfera pola unesco, ainda que pon mais empeño en conservala Rumanía que Ucrania. Tamén contén longuisimos areais virxes no limite con Mar Negro. As poucas pob...

Barragán

 En Galicia, a terra dos mil ríos, posiblemente o Barragán non deixe de ser un máis. Outro deses regos con moreas de recunchos que, por sorte, mantense sen estragar. Quizáis por non ter acceso inmediato nin cercano dende as grandes urbes, ou por non ter un percorrido moi sinxelo, ou por ter a fortuna de non estar cruzado polo trazado de ningunha autoestrada ou via do tren, o afluente do Oitavén conserva a súa contorna nun estado aparentemente intacto, alonxado de masificacións ou aberracións. A fraga do Barragán é das máis fermosas da provincia de Pontevedra. Fotos feitas no percorrido do PR164

Islandia (I) - Jokulsarlon

  Lago de Icebergs de Jokulsarlon.   ​ Espectáculo inmóvil. Formas xélidas de todos os tamaños e cores. Caos de xeo.  Silencio e frío. Impresiona. Mesmo sen ter as luces de final do día, nin ceo claro, nin vento tranquilo que deixe calma a auga. Jokulsarlon  é un deses lugares que se quedan na cabeza toda a vida.

Dunas de Erg Cheggaga

Calor, vento e area.  Impoñente concentración de dunas cor tella, con tonalidades cambiantes según a hora do día.   Caras de luz e caras de sombra, divididas por aristas de liñas finas e sinuosas. Formas e tamaños diversos, texturas rugosas de pequenas ondas paralelas . Erg Cheggaga é un lugar especial. As dunad de Erg Cheggaga Sahara Vento e area   Gran duna O teu camiño Solpor Erg Cheggaga Subida a gran duna Luz, sombra e horizonte   Jam session na haima ​   As dunas de Erg Cheggaga (Ou Chegaga, Chigaga, Chegagga... según onde se mire) son un areal de 40x15 km ao sur de Marrocos, a poucos kilómetros de Arxelia. A un par de horas en 4x4 dende M´Hamid el Ghizlane polo oeste ou outras dúas horas ata Foum Zguid ao leste . As posibilidades que ofrecen á cámara son moitas. Conseguense distintas tonalidades, probando a con diferentes inclinacións do sol e xogando coa exposición e o balance de...

Sachsenhausen

Isto é un blog de fotos, e non acostumo a escribir moito. Pero despois da visita ao campo de concentración de Sachsenhausen estiven a darlle voltas a cabeza sobre o que vin, e decidinme a compartir en "ollarpolafiestra" o que coñecín alí. Non é moi orixinal, pero sentino así. Estas non son grandes fotos, nin fermosas, nin nada técnicas. So tentan transmitir a desazón que se sinte ao ir descubrindo as cousas que sucederon nese lugar. Sachsenhausen foi un dos primeiros campos de concentración en construirse. Pola súa cercanía a Berlín, rematou sendo a sede das xefaturas administrativas do entramado de campos nazis. Antes da guerra, os prisioneros eran principalmente opositores ao réxime e xudeus. Durante a guerra, chegaron moitos polacos e soldados rusos. Se calcula que pasaron 140.000 persoas polo campo. En principio foi de concentración, non de exterminio, pero alí morreron ou foron executados mediante horca, gas, ou fusilamento uns 30.000 presos (...