Saltar ao contido principal

Niu d'Aliga. Solpor na montaña


Niu d'Aliga. Solpor na montaña.

Niu d´Aliga. Puesta de sol en la montaña.


puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina

Solpor Niu d'Aliga 1

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 38mm 1/250s f/11 ISO125

 

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Capas 1

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5.48mm 1/500s f/11 ISO125

Fortuna

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/125s f/11 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Capas 2

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5.48mm 1/500s f/11 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Solpor Niu d'Aliga 3

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5.48mm 1/500s f/11 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Cartas dende o alto

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/800s f/5.6 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Solpor Niu d'Aliga 4

Movil BQ Aquaris X modo panorámico

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Solpor Niu d'Aliga.

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/640s f/11 ISO125


A cantidade de escenas, sombras e luces que ofrece o sol cando se oculta tras estas montañas, fixo que dedicara unha entrada completa á vista do solpor dende o Refuxio do Niu d'Aliga.
Este refuxio, o que está a máis altura de todo o pirineo, non é outra cousa que a estación de Esquí de La Molina. No seu interior está a cafetería-restaurante do remonte máis alto. En verán reconvirtese a refuxio. A xente que atende semellan máis camareiras e camareiros dun restaurante ou pensón que gardas de montaña. Iso si, igualmente amables. Según nos contaron despóis, parece ser que estas instalacións non teñen moito futuro como refuxio, xa que a idea é deixalo só como restaurante para a estación de esquí. Se isto chega a ocorrer, os que queiran completar os Cavalls del Vent deberán unir o Refuxio de Rebost co de Serrat de les Esposes nunha sola etapa. O cal non está nada mal.


Cenamos a gusto, escoitando historias e batallas (algunhas máis creibles que outras) de montañeiros cos que coincidimos no refuxio. Pero coa vista que ofrece o comedor, cos seus enormes cristais, eu estaba desexando rematar a comida para sair a fora e poder ver o sol caer.
Unha vez no exterior, deixamos pasar o tempo vendo como remataba o día. Nunca é o mesmo, pero espero transmitir coas imaxes o solpor que contemplamos. Por unha banda, ao ir desaparecendo o sol creabanse sombras e liñas entre as montañas que antes non había. Pola outra, a néboa empezaba a extenderse e cubria os cumios. Un espectáculo o Solpor dende o Niu d'Aliga.
-x-
La cantidad de escenas, sombras y luces que ofrece el sol cuando se oculta tras estas montañas hace que le dedique una entrada completa a la puesta de sol desde el refugio Niu d´Aliga.
Este refugio, el que está a más altura de todo el Pirineo, no es otra cosa que la estación de esquí de La Molina. En su interior está la cafetería-restaurante del remonte más alto. En verano se reconvierte a refugio. La gente que atiende parecen más camareros y camareras de un restaurante que guardas de montaña. Eso sí, igualmente amables. Según nos contaron despues, parece ser que estas instalaciones no tienen mucho futuro como refugio. Está proyectado dejarlo solo como restaurante para las estación de esquí. Si esto llega a ocurrir, l@s que quieran completar los Cavalls del Vent deberán unir el refugio de Rebost con el de Serrat de les esposes en una sola etapa, lo que no está nada mal.
Cenamos a gusto, escuchando historias y batallas (algunas máis creibles que otras)  de montañeros con los que coincidimos en el refugio. Pero con la vista que ofrece el comedor, con sus enormes cristales, yo estaba deseando terminar la cena y salir fuera para ver del sol caer.
Una vez en el exterior, dejamos pasar el tiempo viendo como terminaba el día. Nunca es lo mismo, pero espero transmitir en imágenes la puesta de sol que contemplamos. Por un alsdo, al ir desapareciendo el sol se creaban sombras y lineas entre las montañas que antes no había. Por otro, la niebal empezaba a extenderse y cubría las cumbres. Todo un espectáculo la puesta de sol en Niu d´Aliga.

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.