Saltar ao contido principal

Niu d'Aliga. Solpor na montaña


Niu d'Aliga. Solpor na montaña.

Niu d´Aliga. Puesta de sol en la montaña.


puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina

Solpor Niu d'Aliga 1

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 38mm 1/250s f/11 ISO125

 

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Capas 1

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5.48mm 1/500s f/11 ISO125

Fortuna

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/125s f/11 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Capas 2

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5.48mm 1/500s f/11 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Solpor Niu d'Aliga 3

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5.48mm 1/500s f/11 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Cartas dende o alto

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/800s f/5.6 ISO125

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Solpor Niu d'Aliga 4

Movil BQ Aquaris X modo panorámico

puesta de sol niu aliga cavalls del vent pirineos cadi moixero la moliina
Solpor Niu d'Aliga.

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/640s f/11 ISO125


A cantidade de escenas, sombras e luces que ofrece o sol cando se oculta tras estas montañas, fixo que dedicara unha entrada completa á vista do solpor dende o Refuxio do Niu d'Aliga.
Este refuxio, o que está a máis altura de todo o pirineo, non é outra cousa que a estación de Esquí de La Molina. No seu interior está a cafetería-restaurante do remonte máis alto. En verán reconvirtese a refuxio. A xente que atende semellan máis camareiras e camareiros dun restaurante ou pensón que gardas de montaña. Iso si, igualmente amables. Según nos contaron despóis, parece ser que estas instalacións non teñen moito futuro como refuxio, xa que a idea é deixalo só como restaurante para a estación de esquí. Se isto chega a ocorrer, os que queiran completar os Cavalls del Vent deberán unir o Refuxio de Rebost co de Serrat de les Esposes nunha sola etapa. O cal non está nada mal.


Cenamos a gusto, escoitando historias e batallas (algunhas máis creibles que outras) de montañeiros cos que coincidimos no refuxio. Pero coa vista que ofrece o comedor, cos seus enormes cristais, eu estaba desexando rematar a comida para sair a fora e poder ver o sol caer.
Unha vez no exterior, deixamos pasar o tempo vendo como remataba o día. Nunca é o mesmo, pero espero transmitir coas imaxes o solpor que contemplamos. Por unha banda, ao ir desaparecendo o sol creabanse sombras e liñas entre as montañas que antes non había. Pola outra, a néboa empezaba a extenderse e cubria os cumios. Un espectáculo o Solpor dende o Niu d'Aliga.
-x-
La cantidad de escenas, sombras y luces que ofrece el sol cuando se oculta tras estas montañas hace que le dedique una entrada completa a la puesta de sol desde el refugio Niu d´Aliga.
Este refugio, el que está a más altura de todo el Pirineo, no es otra cosa que la estación de esquí de La Molina. En su interior está la cafetería-restaurante del remonte más alto. En verano se reconvierte a refugio. La gente que atiende parecen más camareros y camareras de un restaurante que guardas de montaña. Eso sí, igualmente amables. Según nos contaron despues, parece ser que estas instalaciones no tienen mucho futuro como refugio. Está proyectado dejarlo solo como restaurante para las estación de esquí. Si esto llega a ocurrir, l@s que quieran completar los Cavalls del Vent deberán unir el refugio de Rebost con el de Serrat de les esposes en una sola etapa, lo que no está nada mal.
Cenamos a gusto, escuchando historias y batallas (algunas máis creibles que otras)  de montañeros con los que coincidimos en el refugio. Pero con la vista que ofrece el comedor, con sus enormes cristales, yo estaba deseando terminar la cena y salir fuera para ver del sol caer.
Una vez en el exterior, dejamos pasar el tiempo viendo como terminaba el día. Nunca es lo mismo, pero espero transmitir en imágenes la puesta de sol que contemplamos. Por un alsdo, al ir desapareciendo el sol se creaban sombras y lineas entre las montañas que antes no había. Por otro, la niebal empezaba a extenderse y cubría las cumbres. Todo un espectáculo la puesta de sol en Niu d´Aliga.

Publicacións populares deste blog

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo ser

Irlanda - Munster

En Munster coinciden os maiores reclamos que ten Irlanda. Limerick, Cork, Cashel, Parque Nacional de Burren, Kerry, Adare... e sobre todo os merecidamente famosos cantís de Moher. -x- En Munster coinciden los mayores reclamos que tiene Irlanda: Limerik, Cork, Cashel, Parque de Burren, Kery, Adare... y sobre todo los merecidamente famosos acantilados de Moher. Cliffs of Moher. Paredes do Oeste Solpor en Moher. Cantís dourados Cashel As ruinas Burren Nin Auga, nin árbores, nin terra As fiestras de Cork University of Cork As canles do Lee A dinámica Cork é a capital de Munster, ou "terra de Mum". A chegada de empresas estadounidenses animadas pola fiscalidade irlandesa está facendo crecer en importancia esta vila. Surcada polos canales do rio Lee, os seus coloridos edificios de tres ou catro alturas son moi caracteristicos. Actualmente é a terceira poboación de Irlanda, despois de Dubl

O Grove

O Grove non é o mellor sitio para darlle a volta en bici. Pero si que ten moreas de sitios que valen  a pena visitar...  e facerlles fotos, que diso vai a entrada.  Pensamos en repetir a idea de fin de semana de volta en bicicleta pola peninsula. Pero a realidade foi que non se deixou moito. Ten vías moi tranquilas e ciclables. tamén carreiros que bordean o litoral. Pero tamén ten moito areal sen posibiliade de rodear. E tamén pequenos cantís nos que hai que levar a bici ao lombo. Agora ben, fermoso é dabondo. Tanto praias como paseos e portos. Tampouco acompañou moito o tempo. Pero eso ten as súas vantaxes: menos xente e mellores luces e estampas para esto das fotos. Ten moita extensión. Realmente só fixemos unha pequena parte, a da costa norte. Así que non me importaría para nada repetir.

Jerash

Normalmente as ruinas non prosperan porque as cidades ou asentamentos necesitan progresar e crecer.  E moitas veces fano sen valorar o pasado e o destruen ou expolian. Pasou con murallas medievais, igrexas, barrios enteiros en todo o mundo. Non foi o caso de Jerash. Aquí a cidade foi asolada por un terremoto que rematou con ela. E no canto de reconstruirla os seus habitantes decidiron abandonala. Por esta vila pasaron mesopotamos, mamelucos, gregos, persas, pero os que deixaron maior impronta foron os romanos. Séculos despois, tralas guerras, volveuse habitar este asentemento, pero na colina do lado, polo que os restos se respectaron (máis ou menos) e hoxe en día é unha das vilas romanas mellor conservadas do mundo. Centos e centos de columnas, pórticos, igrexas, anfiteatros, circos, rúas romanas, beirarúas... Jerash ten de todo. Cando se puxo en valor o asentamento, se reconstrui o que se puido. Pero hai moitos restos que seguen baixo a terra, descubertos a miudo. Unha moi grata sorpr

A Fada e o Dragón

Se hai algo do que podemos presumir en Vigo é dos nosos atlánticos Solpores. A orientación da cidade e as nubes que adoitan acompañarnos fai que moitas tardes pague a pena pararse a mirar o ceo. Un bo sitio para observalos é o Paseo de Alfonso XII. A primeira espectadora é esa fada ao lombo do dragón, que seica pretende sobrevoar as ondas do mar da ría pero que nunca chega a facelo. Hacia o Solpor A fada e o Dragón Ceo Ocaso Baixo as nubes Viaxe eterna cara o Solpor. Solpor (2) Treboada