Saltar ao contido principal

Cavalls del Vent. Etapa 2

Prat d'Aguiló - Serrat de les Esposes. Segunda etapa dos Cavalls del Vent, cresteando entre a nevoa e carreiros de vacas
Prat d'Aguiló - Serrat de les Esposes. Segunda etapa de los Cavalls del Vent, cresteando entre niebla y senderos de vacas

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró
Qué?

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/125s f/5.6 ISO125


Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró amanecer
Mencer en Prat d'Aguiló

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/125s f/9.0 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró niebla
Entra a néboa no Serrat de la Muga

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 26mm 1/200s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró niebla serrat de la muga
Limite da neboa

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/100s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró
Tebras

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/100s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró arboles rayo
Paso do lóstrego

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/125s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró
Luz en Cortals de l'Ingla

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/400s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró

Carreiros de vacas

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/200s f/5.6 ISO125


Non durmimos demasiado ben. Pasamos unha noite regular por mor dos ronquidos (ou máis ben bramidos, meneabanse as liteiras) dun compañeiro de habitación. Son cousas que pasan nos refuxios. Sen máis. Non pasaría de ahi se non fora porque o “tenor” botounos a bronca por facer “demasiado ruido ao despertarnos”, cando todo o refuxio xa estaba en pé e comezanco coa xornada… ¿?¿? enfin.... Non é nin moito menos a tónica xeral. A xente é moi amable e cercana. Sen ir mais lonxe, en Serrat de Les Esposes, onde faríamos noite nesta segunda etapa, as rapazas do refugi contaronnos o xesto dun rapaz que durmira alí hai dúas noites: Repartiu tapons para os oidos a tod@s @s compañeir@s de habitación. todo un detalle ir cargado de moreas de tapons para evitar molestar aos demáis
Almorzamos e comezamos a camiñar.
Bordeamos o Comabona e o Terrers, cortando unha colina moi pedregosa e inclinada, e despois comezamos a subir ata o Pas del Bou. A partir de ahi cresteamos pola Serrat de la Muga e de la Moixa. As vistas debían de ser impresionantes, pero toda a vertiente sur da serra do Moixeró estaba cuberta de neboa. En canto as crestas perderon altura, as nubes contidas polas montañas pasaban de un val ao outro, e absorberonnos. Camiñamos con visibilidade reducida ata que perdemos altura, e deixamos as nubes arriba.
De cando en vez, vemos os devastadores efectos das treboadas de montaña: Grupos de arbores calcinados polo que debeu ser un lostrego.
Descendendo polo medio dun bosque, aparecimos no refucio Cortals de L'ingla. paramos a xantar, e a partir de ahi o camiño ata Serrat de les Esposes é bastante ameno e menos montañeiro. Transcurre entre prados, vacas e bosques de piñeiros.
Os refuxios de Cortals de l'Ingla e Serrat de les Esposes teñen acceso directo en coche, pero non por iso son menos fermosos. Cenamos moi ben e moi a gusto (as chicas que levan o refuxio son moi simpáticas) e pasamos a sobremesa entre xogos e risas con outras dúas caminantes do Cavals de Vent, que ian, como non, en sentido contrario ao noso.

Esta noche no dormimos demasiado bien. Pasamos una noche regular por culpa de los ronquidos (o mejor dicho bramidos, ya que se meneaban las literas) de un compañero de habitación. Son cosas que pasan en los refugios, sin más. No pasaría de ahí si no fuese porque el “tenor” nos echó una bronca por “hacer demasiado ruido al despertarnos”, cuando ya estaba todo el refugio en pie y arrancando la jornada… ¿¿?¿? Enfin…. No es ni mucho menos la tónica general. La gente es muy amable y cercana. Sin ir más lejos, en Serrat de les Esposes, el refugio en el que haríamos noche en esta segunda etapa, las chicas que lo rejentan nos contaron el gesto de un chico que durmió allí un par de noches atrás: Repartió tapones de los oidos a tod@s l@s compañer@s de habitación, porque sabía que roncaba mucho. Es todo un detalle ir cargado de tapones para no molestar a l@s demás.
Desayunamos y empezamos a caminar.
Bordeamos el Comabona y el Terrers, cortando una colina pedregosa muy inclinada y después comenzamos a subir hasta el Pas del Bou. A partir de ahí cresteamos por la Serrat de la Muga y de la Moixa. Las vistas deberían ser impresionantes, pero toda la vertient sur de la Sierra del Moixeró estaba cubierta por la niebla. En cuanto el camino perdió altura, las nubes contenidas por las montañas pasaban de un valle a otro, y nos absorbieron. Caminamos con visibilidad reducida hasta que perdimos altura, y dejamos las nubes más arriba.
De vez en cuando, vemos los devastadores efectos de las tormentas de montaña: grupos de árboles calcinados por rayos.
Descendiendo por el medio de un bosque, aparecemos en el refugio Cortals de l´Ingla. Paramos a comer. A partir de ahí el camino hasta Serrat de les Esposes es bastante ameno y menos montañero. Transcurre entre prados, vacas y bosques de pinos
Los refugios Cortals de l´Ingla y Serrat de les Esposes tienen acceso directo en coche, pero no por ello son menos bonitos.  Cenamos muy bien y muy a gusto (las chicas que llevan el refugio son muy simpáticas) y pasamos la sobremesa entre juegos y risas con otras dos caminantes del Cavalls de Vent que, como no, iban en sentido contrario al nuestro.

 

Publicacións populares deste blog

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo ser

Irlanda - Munster

En Munster coinciden os maiores reclamos que ten Irlanda. Limerick, Cork, Cashel, Parque Nacional de Burren, Kerry, Adare... e sobre todo os merecidamente famosos cantís de Moher. -x- En Munster coinciden los mayores reclamos que tiene Irlanda: Limerik, Cork, Cashel, Parque de Burren, Kery, Adare... y sobre todo los merecidamente famosos acantilados de Moher. Cliffs of Moher. Paredes do Oeste Solpor en Moher. Cantís dourados Cashel As ruinas Burren Nin Auga, nin árbores, nin terra As fiestras de Cork University of Cork As canles do Lee A dinámica Cork é a capital de Munster, ou "terra de Mum". A chegada de empresas estadounidenses animadas pola fiscalidade irlandesa está facendo crecer en importancia esta vila. Surcada polos canales do rio Lee, os seus coloridos edificios de tres ou catro alturas son moi caracteristicos. Actualmente é a terceira poboación de Irlanda, despois de Dubl

O Grove

O Grove non é o mellor sitio para darlle a volta en bici. Pero si que ten moreas de sitios que valen  a pena visitar...  e facerlles fotos, que diso vai a entrada.  Pensamos en repetir a idea de fin de semana de volta en bicicleta pola peninsula. Pero a realidade foi que non se deixou moito. Ten vías moi tranquilas e ciclables. tamén carreiros que bordean o litoral. Pero tamén ten moito areal sen posibiliade de rodear. E tamén pequenos cantís nos que hai que levar a bici ao lombo. Agora ben, fermoso é dabondo. Tanto praias como paseos e portos. Tampouco acompañou moito o tempo. Pero eso ten as súas vantaxes: menos xente e mellores luces e estampas para esto das fotos. Ten moita extensión. Realmente só fixemos unha pequena parte, a da costa norte. Así que non me importaría para nada repetir.

Jerash

Normalmente as ruinas non prosperan porque as cidades ou asentamentos necesitan progresar e crecer.  E moitas veces fano sen valorar o pasado e o destruen ou expolian. Pasou con murallas medievais, igrexas, barrios enteiros en todo o mundo. Non foi o caso de Jerash. Aquí a cidade foi asolada por un terremoto que rematou con ela. E no canto de reconstruirla os seus habitantes decidiron abandonala. Por esta vila pasaron mesopotamos, mamelucos, gregos, persas, pero os que deixaron maior impronta foron os romanos. Séculos despois, tralas guerras, volveuse habitar este asentemento, pero na colina do lado, polo que os restos se respectaron (máis ou menos) e hoxe en día é unha das vilas romanas mellor conservadas do mundo. Centos e centos de columnas, pórticos, igrexas, anfiteatros, circos, rúas romanas, beirarúas... Jerash ten de todo. Cando se puxo en valor o asentamento, se reconstrui o que se puido. Pero hai moitos restos que seguen baixo a terra, descubertos a miudo. Unha moi grata sorpr

A Fada e o Dragón

Se hai algo do que podemos presumir en Vigo é dos nosos atlánticos Solpores. A orientación da cidade e as nubes que adoitan acompañarnos fai que moitas tardes pague a pena pararse a mirar o ceo. Un bo sitio para observalos é o Paseo de Alfonso XII. A primeira espectadora é esa fada ao lombo do dragón, que seica pretende sobrevoar as ondas do mar da ría pero que nunca chega a facelo. Hacia o Solpor A fada e o Dragón Ceo Ocaso Baixo as nubes Viaxe eterna cara o Solpor. Solpor (2) Treboada