Saltar ao contido principal

Cavalls del Vent. Etapa 2

Prat d'Aguiló - Serrat de les Esposes. Segunda etapa dos Cavalls del Vent, cresteando entre a nevoa e carreiros de vacas
Prat d'Aguiló - Serrat de les Esposes. Segunda etapa de los Cavalls del Vent, cresteando entre niebla y senderos de vacas

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró
Qué?

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/125s f/5.6 ISO125


Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró amanecer
Mencer en Prat d'Aguiló

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/125s f/9.0 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró niebla
Entra a néboa no Serrat de la Muga

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 26mm 1/200s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró niebla serrat de la muga
Limite da neboa

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/100s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró
Tebras

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/100s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró arboles rayo
Paso do lóstrego

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/125s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró
Luz en Cortals de l'Ingla

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/400s f/11 ISO125

Cavalls del Vent Prat d'Aguiló Cortals de l'Ingla Serrat de les esposes. Pirineo Cadí Moixeró

Carreiros de vacas

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/200s f/5.6 ISO125


Non durmimos demasiado ben. Pasamos unha noite regular por mor dos ronquidos (ou máis ben bramidos, meneabanse as liteiras) dun compañeiro de habitación. Son cousas que pasan nos refuxios. Sen máis. Non pasaría de ahi se non fora porque o “tenor” botounos a bronca por facer “demasiado ruido ao despertarnos”, cando todo o refuxio xa estaba en pé e comezanco coa xornada… ¿?¿? enfin.... Non é nin moito menos a tónica xeral. A xente é moi amable e cercana. Sen ir mais lonxe, en Serrat de Les Esposes, onde faríamos noite nesta segunda etapa, as rapazas do refugi contaronnos o xesto dun rapaz que durmira alí hai dúas noites: Repartiu tapons para os oidos a tod@s @s compañeir@s de habitación. todo un detalle ir cargado de moreas de tapons para evitar molestar aos demáis
Almorzamos e comezamos a camiñar.
Bordeamos o Comabona e o Terrers, cortando unha colina moi pedregosa e inclinada, e despois comezamos a subir ata o Pas del Bou. A partir de ahi cresteamos pola Serrat de la Muga e de la Moixa. As vistas debían de ser impresionantes, pero toda a vertiente sur da serra do Moixeró estaba cuberta de neboa. En canto as crestas perderon altura, as nubes contidas polas montañas pasaban de un val ao outro, e absorberonnos. Camiñamos con visibilidade reducida ata que perdemos altura, e deixamos as nubes arriba.
De cando en vez, vemos os devastadores efectos das treboadas de montaña: Grupos de arbores calcinados polo que debeu ser un lostrego.
Descendendo polo medio dun bosque, aparecimos no refucio Cortals de L'ingla. paramos a xantar, e a partir de ahi o camiño ata Serrat de les Esposes é bastante ameno e menos montañeiro. Transcurre entre prados, vacas e bosques de piñeiros.
Os refuxios de Cortals de l'Ingla e Serrat de les Esposes teñen acceso directo en coche, pero non por iso son menos fermosos. Cenamos moi ben e moi a gusto (as chicas que levan o refuxio son moi simpáticas) e pasamos a sobremesa entre xogos e risas con outras dúas caminantes do Cavals de Vent, que ian, como non, en sentido contrario ao noso.

Esta noche no dormimos demasiado bien. Pasamos una noche regular por culpa de los ronquidos (o mejor dicho bramidos, ya que se meneaban las literas) de un compañero de habitación. Son cosas que pasan en los refugios, sin más. No pasaría de ahí si no fuese porque el “tenor” nos echó una bronca por “hacer demasiado ruido al despertarnos”, cuando ya estaba todo el refugio en pie y arrancando la jornada… ¿¿?¿? Enfin…. No es ni mucho menos la tónica general. La gente es muy amable y cercana. Sin ir más lejos, en Serrat de les Esposes, el refugio en el que haríamos noche en esta segunda etapa, las chicas que lo rejentan nos contaron el gesto de un chico que durmió allí un par de noches atrás: Repartió tapones de los oidos a tod@s l@s compañer@s de habitación, porque sabía que roncaba mucho. Es todo un detalle ir cargado de tapones para no molestar a l@s demás.
Desayunamos y empezamos a caminar.
Bordeamos el Comabona y el Terrers, cortando una colina pedregosa muy inclinada y después comenzamos a subir hasta el Pas del Bou. A partir de ahí cresteamos por la Serrat de la Muga y de la Moixa. Las vistas deberían ser impresionantes, pero toda la vertient sur de la Sierra del Moixeró estaba cubierta por la niebla. En cuanto el camino perdió altura, las nubes contenidas por las montañas pasaban de un valle a otro, y nos absorbieron. Caminamos con visibilidad reducida hasta que perdimos altura, y dejamos las nubes más arriba.
De vez en cuando, vemos los devastadores efectos de las tormentas de montaña: grupos de árboles calcinados por rayos.
Descendiendo por el medio de un bosque, aparecemos en el refugio Cortals de l´Ingla. Paramos a comer. A partir de ahí el camino hasta Serrat de les Esposes es bastante ameno y menos montañero. Transcurre entre prados, vacas y bosques de pinos
Los refugios Cortals de l´Ingla y Serrat de les Esposes tienen acceso directo en coche, pero no por ello son menos bonitos.  Cenamos muy bien y muy a gusto (las chicas que llevan el refugio son muy simpáticas) y pasamos la sobremesa entre juegos y risas con otras dos caminantes del Cavalls de Vent que, como no, iban en sentido contrario al nuestro.

 

Publicacións populares deste blog

Dobrogea. Delta do Danubio

Onde remata o gran río de Europa, e comeza o Mar Negro. Delta do Danubio O vó da garza Praia sen final Lagoa Turceasca Delta en bici Cisnes do Danubio Porto de Sfantu George Canales A area dos confíns de Europa As rúas de Sfantu George Mar Negro en Constanza Constanza Máis entradas de Romanía aquí O Danubio en Rumanía fai fronteira con Serbia primeiro, e con Bulgaria despois. Cando xira ao Norte separa Valaquia de Dobrogea. E nesta última rexion rumana, a desmbocadura do rio ocupa unha area extensisima nun delta enorme.  O Delta do Danubio forma un laberinto de canales e lagoas, entre xuncos, marismas, bosques inundados e cañaverais. É unha das maiores reservas de paxaros de Europa. Por iso mesmo está catalogado como Reserva da biosfera pola unesco, ainda que pon mais empeño en conservala Rumanía que Ucrania. Tamén contén longuisimos areais virxes no limite con Mar Negro. As poucas pob...

Camiño dos Faros. Ponteceso, Laxe, Camelle

As dunas de Ponteceso,as súas marismas, a peninsula de Laxe, onde o mar xa se pon serio, Soesto, Traba... e o emblemático Camelle. Areal de Ponteceso Nen@s na area Lingua da duna Marismas A forza do mar Pesca Insua de Laxe Faro de Laxe Praia dos cristáis O mar devolve todo Soesto Curiosas formas Camelle Neste tramo da ruta percorrese o maxestuoso areal de Ponteceso. O seu propio monte branco. Tras pasar unha longa etapa pola costa e interior de Cabana. Tramo non tan espectacular pero con visita ao Castro de Borneiro e o domen de Dombate.  O camiño dos faros chega a península de Laxe, na que destaca o seu faro. Sinxelo, pero nun emplazamento privilexiado. En Laxe tamén se pode atopar a curiosa praia dos cristais. Seica un barco con botellas naufragou cerca dela. E o mar devolve todo. Tanto que formou unha pequena praia que no canto de area ten cristais erosionados. A partir de ahí, destaca o espectacular peñón de Soesto, e a praia...

Barragán

 En Galicia, a terra dos mil ríos, posiblemente o Barragán non deixe de ser un máis. Outro deses regos con moreas de recunchos que, por sorte, mantense sen estragar. Quizáis por non ter acceso inmediato nin cercano dende as grandes urbes, ou por non ter un percorrido moi sinxelo, ou por ter a fortuna de non estar cruzado polo trazado de ningunha autoestrada ou via do tren, o afluente do Oitavén conserva a súa contorna nun estado aparentemente intacto, alonxado de masificacións ou aberracións. A fraga do Barragán é das máis fermosas da provincia de Pontevedra. Fotos feitas no percorrido do PR164

Dunas de Erg Cheggaga

Calor, vento e area.  Impoñente concentración de dunas cor tella, con tonalidades cambiantes según a hora do día.   Caras de luz e caras de sombra, divididas por aristas de liñas finas e sinuosas. Formas e tamaños diversos, texturas rugosas de pequenas ondas paralelas . Erg Cheggaga é un lugar especial. As dunad de Erg Cheggaga Sahara Vento e area   Gran duna O teu camiño Solpor Erg Cheggaga Subida a gran duna Luz, sombra e horizonte   Jam session na haima ​   As dunas de Erg Cheggaga (Ou Chegaga, Chigaga, Chegagga... según onde se mire) son un areal de 40x15 km ao sur de Marrocos, a poucos kilómetros de Arxelia. A un par de horas en 4x4 dende M´Hamid el Ghizlane polo oeste ou outras dúas horas ata Foum Zguid ao leste . As posibilidades que ofrecen á cámara son moitas. Conseguense distintas tonalidades, probando a con diferentes inclinacións do sol e xogando coa exposición e o balance de...

Sachsenhausen

Isto é un blog de fotos, e non acostumo a escribir moito. Pero despois da visita ao campo de concentración de Sachsenhausen estiven a darlle voltas a cabeza sobre o que vin, e decidinme a compartir en "ollarpolafiestra" o que coñecín alí. Non é moi orixinal, pero sentino así. Estas non son grandes fotos, nin fermosas, nin nada técnicas. So tentan transmitir a desazón que se sinte ao ir descubrindo as cousas que sucederon nese lugar. Sachsenhausen foi un dos primeiros campos de concentración en construirse. Pola súa cercanía a Berlín, rematou sendo a sede das xefaturas administrativas do entramado de campos nazis. Antes da guerra, os prisioneros eran principalmente opositores ao réxime e xudeus. Durante a guerra, chegaron moitos polacos e soldados rusos. Se calcula que pasaron 140.000 persoas polo campo. En principio foi de concentración, non de exterminio, pero alí morreron ou foron executados mediante horca, gas, ou fusilamento uns 30.000 presos (...