Saltar ao contido principal

Romanía

Ir a Romanía é viaxar 30 ou 40 anos atrás. Rural. Verde. Montañosa... e sobre todo auténtica

-x

Ir a Rumanía es viajar 30 o 40 años atrás. Rural. Verde. Montañosa... y sobre todo auténtica.




Fai click nas imaxes para abrir a entradas




Cárpatos. Transfagarasan

Cárpatos. Bucegi

Transilvania


Cárpatos. Piatra Crailui

Dobrogea. Delta do Danubio

Valaquia



Bucarest

 

Antes da viaxe, cando comentaba que ia ir a Romania, alguna xente preguntábame sorprendida porqué iba, que non ia ser seguro, que estaba chea de bandas de delincuentes rumanos, de gitanos en chabolas... etc. Nada mais lonxe da realidade.

Hai que deixar os prexuizos a un lado, Romanía é un país precioso, variado, tanto en paisaxes como en culturas, e con xente encantadora e moi amable. É certo que lle queda camiño por andar, ten carencias ​e falla ​de mantemento en edificios e infraestructuras​. Non é un pais rico, froito da sua historia reciente e non tan reciente, xa que durante séculos foi lugar de moitas batallas, intrigas, conquistas, invasions, e moitos sufrimentos​.

Excepción latina de centroeuropa, rodeada de eslavos, otomanos , tártaros, magiares húngaros, alemans saxons e rusos. A sua historia está chea de ataques recibidos e ocupacions foráneas.
Os primeiros en conquistala foron os romanos. Os pobos que habitaban nos Cárpatos hacia o mar negro foron romanizados e convertidos na provincia romana de Dacia, cuns límites semellantes aos da actual Romanía.
Trala caída do imperio romano, dividiuse, e recibiu invasiones dos turcos, dos godos, dos hunos, dos gépidos, dos búlgaros, dos tártaros, etc. Case sempre estivo sometida durante a sua historia. Pagando tributos as potencias invasoras, particularmente ao imperio otomano, especialmente repudiado, xa que cobraba impostos en forma de alimentos, e en forma de nenos ​forzados a engrosar as filas ​d​o seu exercito.
Estivo históricamente ​ligada a Valaquia ao Sur​ e Moldova ao norleste​, Transilvania ao noroeste, ​e Dobrogea ao leste (a costa do Mar negro)​ formaban parte de imperios como o Austro Hungaro ou o Otomano.

Romanía non existiu unificada como tal ata hai cen anos. Onde, por una carambola trala primeira guerra mundial, anexionou os territorios que a componen.

Foi carambola, xa que en 1917 foi invadida polas potencias centráis, Rusia deixouna de lado e ​Romanía ​tivo que someterse ante os alemans e austro-hungaros. Asinou un armisticio polo cal cedía Dobrogea aos búlgaros, Transilvania aos húngaros e Bucovina (norte de Moldova) quedaba baixo control ruso. Ademáis de ceder o petróleo durante 90 anos aos alemáns. Pero resulta que en 1918 os aliados de alemaña perderon a guerra, e o armisticio quedou anulado polo tratado de Versalles. Creouse a Gran Rumanía: A Valaquia uniuselle Transilvania, Maramures (ao norte), ​Dobrogea, ​Bucovina xunto a Moldova e parte do que agora é Moldavia (o que se Chama Besarabia), e Dobrogea
Esa gran Rumanía foi levada pola dinastía de Carol I (un alemán traido para reinar no SXIX, pero que resultou moi querido polo pobo). ​Independizou Rumania do imperio Otomano, impulsou reformas e a transición do sistema económico. Modernizou Bucarest, para distancialo da imaxe otomana, e implantou a redes de ferrocarriles. Esta dinastía durou ata a segunda guerra mundial, na que, tras un desastroso cambio de bando por parte do Rei Mihail (descendiente de Carol I, pero non tan ​apreciado​) ​empezó aliado de Hitler pero ​acabou traizoando ao ​terceiro ​Reich e deixando tirados aos seus batallóns para entregarse sen concesions aos soviéticos de Stalin. Milleiros de soldados Rumanos remataron nos Gulags. A pesar da traizón, non retivo o seu reinado. A unión sovietica quedou con Moldavia como República, e deixaron a Romanía baixo a órbita do pacto de Varsovia​, con una república​ comunista.

O pais foi gobernado con man de ferro por Ceaucescu durante máis de vinte anos. O conductor, cómo se hacía chamar, soñou con unha gran potencia Rumana, o que o levou a endebedarse fortemente para industrializar o país. Para ausumir esa débeda tivo que exportar a producción agraria, e facendo pasar fame e penurias a poboación. Foi derrocado na revolución do 89, e Romanía comezou a camiñar baixo a democracia e o liberalismo económico. Tralo comunismo, sufriu profundas crises económicas e diversas políticas de axuste. Non levantou cabeza ata 2013. Polas diferencias sociais que se aprecian na actualidade, parece que camiñou demasiado rápido polo libre mercado.

​​​Poucas veces na historia decidiu Romania o seu propio destino, e cando o decidiu, foi para reprimir a poboación. 

Por iso, a pesar da europeización, e do crecemento dos últimos anos, ainda desprende un certo aire de decadencia. O que á vez a fai absolutamente auténtica.​


-x-


​Antes del viaje, cuando comentaba que iba a ir a Rumanía, alguna gente me preguntaba sorprendida que porqué iba, que no iba a ser seguro, que estaba llena de bandas de delincuentes rumanos, gitanos, chabolas... Nada más lejos de la realidad.

Hay que dejar los prejuicios a un lado, Rumanía es un país precioso, variado, tanto en paisajes como en culturas, y con gente encantadora y muy amable. Es cierto que les queda camino pora andar, tiene carencias y falta de mantenimiento en edificios, infraestructuras. No es un pais rico, fruto de su historia reciente y no tan reciente, ya que durante siglos fue lugar de muchas batallas, intrigas, conquistas, invasiones y muchos sufrimientos.

​Excepción latina de Centroeuropa, rodeada de eslavos, otomanos, tártaros, magiares húngaros, alemanes, sajones y rusos. Su historia está llena de ataques recibidos y ocupaciones foráneas.

Los primeros en conquistarla fueron los romanos. Los pueblos que habitaban desde los Cárpatos hacia el mar negro​ fueron romanizado y convertidos en la provincia romana de Dacia, con unos límites parecidos a la Rumanía actual.

​Tras la caida del imperio Romano, se dividió, y recibió invasiones de turcos, godos, hunos, gépidos, búlgaros, tártaros, etc. Casi siempre estuvo sometida durante su historia. Pagando tributos a las potencias invasoras, particularmente al imperio otomano, especialmente repudiado ya que cobraba impuestos en forma de alimentos, y en forma de niños forzados a engrosar las filas de su ejercito.​

Estuvo históricamente ligada a Valaquia al sur y moldova al noroeste, Transilvania al Noroeste, y Dobrogea al este (la costa del mar negro) formaban parte de imperios como el AustroHungaro o el Otomano.

Rumanía no existió unificada como ahora hasta hace 100 años. Donde, por una carambola tras la primera guerra mundial, se anexionó los territorios que la componen.​

Y fue carambola, porque en 1917 fue invadida por las potencias centrales de la guerra. Rusia la dejó de lado y Rumanía tuvo que someterse ante alemanes y austro-hungaros.​ Se vió obligada a firmar un armisticio en el cual cedía Dobrogea a los Búlgaros, Transilvania a los hungaros, y Bucovina (Norte de Moldova) quedaba bajo control ruso. Además de ceder el petroleo a los alemanes durante 90 años. Pero resulta que en 1918 los aliados de Alemana pierden la guerra, y el armisticio quedó anulado por el tratado de Versalles. Se creó la gran Rumanía: A Valaquia se le unió Transilvania, Maramures (al norte), Dobrogea, Bucovina junto a Moldova y parte de lo que ahora es Moldavia (lo que se denomina Besarabia)

Esa gran Rumanía fue conducida por la dinastía de Carol I (un alemán traido para reinar en el SXIX, pero que resultó muy querido por el pueblo). Independizó rumania del imperio Otomano, impulsó reformas y llevó la transformación del sistema económico. Modernizó Bucasest para quitarle esa imagen de estilo Otomano, e implsntó redes de ferrocarriles. Esta dinastía duró hasta la segunda guerra mundial, en la que, tras un desastroso cambio de bando por parte del Rei Mihail (descendiente de Carol I pero no tan apreciado), empezó aliado al tercer Reich, pero acabó traicionando al Eje y dejando tirados a sus batallones para entregarselos sin concesiones a los soviéticos de Stalin. Miles de soldados rumanos acabaron en los gulags. A pesar de la traición, no mantuvo el reinado. La URSS quedó con Moldavia como república, y dejaro Rumanía bajo la órbita del pacto de Varsovia, con una república comunista.

El pais fue gobernado con mano de hierro por Ceaucescu durante más de veinte años. El conductor, como se hacía llamar, siempre soñó una gran potencia Rumana, lo que le llevó a endeudarse fueremente para industrializar el pais. Para asumir esa deuda tuvo que exportar la producción agraria, y hacer pasar hambre y penurias a su población. Fue derrocado en la revolución de 1989, y Rumanía comenzó a caminar bajo la senda de la democracia y el liberalismo económico. Tras el comunismo, sufrió profundas crisis y diversas políticas de ajuste. No levantó cabeza hasta 2013. Por las difierencias sociales que se aprecian en la actualidad, parece que caminó demasiado rápido por el libre mercado.​

Pocas veces en la historia Rumanía decidió su propio destino, y cuando lo decidió, la mayor parte de las veces, la población fue reprimida. Por eso, a pesar de la europeización y del crecimiento de los últimos años, mantiene un cierto aire de decadencia. Lo que al mismo tiempo la hace absolutamente auténtica.

Publicacións populares deste blog

Alentejo. Porto Covo

  Fotos feitas en Porto Covo, nas praias de Samoqueira, Figueiros, e Porto Covo. Alentejo. Portugal. Máis fotos do Alentejo aquí

Alentejo. Praias sen final

Praias entre Troia e Sines. Realmente semella un único areal que non remata nunca. Exposto ao atlántico. Máis fotos do Alentejo aquí

Sanxenxo

Sempre me botou para atrás ir a Sanxenxo, por motivos completamente subxetivos.  Principalmente que é un lugar moi recurrido onde o Rei Bribón vai a navegar, e o tipo de turismo que busca un perfil co que eu non comulgo moito. Por iso non fun moito, máis alá que a praia de paxariñas ou ir de festa a portonovo. O derradeiro setembro fun de camping coa idea de percorrelo coas bicis, e descubrín que ata agora fora moi inxusto. Hai moitos recunchos que creo que non se petarán nin no vran, a xente super amable (maila ser setembro e estar a fin de tempada).  Hai moito camping, e non tanta super urbanización turistica como agardaba. Resultoume moi ciclable, agás algún super repecho. E sobre todo moi fotoxénico. Tanto para facer fotos dende a bici coa Nikon AW130 como para pararme coa Leica.

Cabo Estai

​​ "Mirando na rede, descubrín que - en Cabo Estai - hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor" Cabo Estai Os muros de Xunqueiro Pedras verdes O palco das Cíes O faro escondido Derradeiras luces da furna Cíes As escaleiras do faro de Cabo Estai ​ Cabo Estai é un deses sitios que sabes que está ahí pero que nunca lle da a un por visitar. Lembro que pasei por alí unha ou dúas veces, xa hai anos. A imaxe difusa que tiña na mente era de unha grande extensión sen un punto característico ou concreto onde poder ver o mar. Mirando na rede, descubrín que hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor. Para ir dando pedáis está un pouco lonxe, así que fun parando nas calas con rochas e algas, que van aparecendo cando se deixa atrás o rebumbio de Canido e vaise entrando na afastada zona resid

Monte Alba

  Fotos do monte Alba e do Cepudo Subir ata o monte Alba sempre ten premio. Tanto se é pola estrada do Zondal, como polos camiños entre freixo e monte dos pozos. Ou subindo a pé polo GR (as veces que o tentei en bici declareimo misión imposible). Acostumo a subir moitas veces ao ano. sexa ao sair de traballar ou en fin de semana. É unha sorte telo tan preto. E sempre que podo, vou coa cámara. Cando é máis interesante para fotografiar é polas tardes, cando cae o sol.