Saltar ao contido principal

Irlanda. Leinster


Kilkenny, Glendalough… e Dublín



Catedral de Kilkenny

Castelo de Kilkenny


Wicklow

Vikings

Glendalough



Irish pub
Católicos, Protestantes, Paz

Your choice

As portas



Diferido en directo

Dublin

 
Leinster é a provincia máis oriental de Irlanda, e a máis poblada. No rápido paso para rematar a volta a illa e retornar a Dublin, fixemos parada na acolledora vila de Kilkenny e paseo rápido polo parque das montañas de Wicklow, onde está o val de Glendalough, cos seus lagos, mosteiros, bosques e paisaxes.

Dublin, como case todas as capitales, é a vila máis cosmopolita de Irlanda. O seu interes é unha combinación entre a infinidade de pubs con música en directo que se extenden por toda a vila (principalmente no barrio do Temple), e por outra banda os escenarios que que foron testemuña  da historia da illa. 

En Leinster destaca Kilkenny ,as montañas de Wicklow e o val de Glendalough

Dende que os celtas chegaron a Irlanda, e lle chamaron Dubh Linn (lagoa negra), os ataques vikingos, a chegada dos ingleses, o fallido alzamento de Pascua contra os británicos, e a instauración dun parlamento ao marxe de Londres, os primeiros pasos para a creación da República de Irlanda (pasando por unha gerra contra o invasor e outra civil), e ata a actualidade, todos estes feitos deixaron pegada na vila.

Dublin está chea de curiosidades que retratan as dificiles relacións históricas entre Irlandeses e invasores:, O “muro da vergoña” construido pola reiña Isabel para non ver dende os seus aposentos do Castelo a xente morta e fame dos barrios pobres. Os nomes de ruas mal traducidas adrede cando os ingleses pretenderon eliminar o gaélico. Como exemplo, os traductores locais denominaron á “rua das ovellas” na lingua irlandesa, como “rua dos barcos” en inglés. A Trinity College, universidade construida pola raiña de inglaterra para contentar os Irlandeses… pero onde so podían estudar protestantes. As torre do castelo de Dublin, onde os ingleses encerraron aos fillos do noble local O´Donnell, de 15 e 13 anos, para evitar un matrimonio coa filla do outro clan dominante na illa, os O´Neal. Estiveron confinados catro anos, ata a súa fuga, na que morreu o irman menor. As famosas portas de cores, que según se di  foron pintadas a modo de rebeldía cando a Raiña Victoria ordenou cambialas a cor negro como luto ante a morte do seu marido. 

As difíciles relacións históricas entre inglaterra e Irlanda vense reflexadas nas ruas de Dublín.

Outra teoría sobre as portas é que se pintaron de cores diferentes despois de un incidente provocado por un veciño que chegou a casa bebedo e sorprendeu a súa parexa na cama con outro home. Deulle tanta raiba que os matou aos dous. O desconcerto viulle ao día seguinte, cando espertou e comprobou que non sufri unha infidelidade, simplemente coa borrachera confundiuse de casa e matou aos seus veciños que durmian placidamente. A raiz deste desgraciado erro, pintaron as portas de cores diferentes para non voltar a confundirse (o de beber menos seica non o consideraron)

-x-

Kilkenny, Glendalough… y Dublin.

Leinster es la provincia más oriental de Irlanda, y la más poblada. En el rápido paso para terminar la vuelta a la isla y retornar a Dublín, hicimos parada en la acogedora ciudad de Kilkenny, y dimos un paseo rápido por el parque de las montañas de Wicklow, donde está el valle de Glendalough, con sus lagos, monasterios, bosques y paisajes.

Dublin, como casi todas las capitales, es la ciudad más cosmopolita de Irlanda. Su interés es una  combinación entre la infinidad de pubs con música en directo que se expanden por doquier (principalmente en el barrio del Temple), y por otro lado los escenarios que fueron testigos de la historia de la isla.

Desde que los Celtas llegaron a Irlanda, y le llamaron Dubh Linn (laguna negra), los ataque vikingos, la llegada de los ingleses, el fallido alzamiento de pascua contra los británicos, la instauración de un parlamento al margen de Londres, los primeros pasos para la creacion de la República de Irlanda (pasando por una guerra contra el invasor y otra civil), y hasta la actualidad, todos estos hechos dejaron huella en Dublin.

Dublin está llena de curiosidades que retratan las dificiles relaciónes históricas entre Irlandeses e invasores: El “muro de la vergüenza”, construido por la reina Isabel para no ver desde sus aposentos a la gente de los barrios pobres mureta de hambre. Los nombres de calles mal traducidos adrede, de cuando los ingleses pretendieron eliminar el idioma gaélico. Como ejemplo, los traductores locales denominaron a la “calle de las ovejas” en idioma local como “calle de los barcos” en inglés. La Trinity College, universidad construida por la reina, para contentar a los irlandeses… pero donde sólo podían estudiar protestantes. La torre del castillo de Dublin, donde los ingleses encerraron a los hijos del noble local O´Donnell, de 156 y 13 años, para evitar un matrimonio con la hija de otro clan dominante en la isla, los O´Neal. Estuvieron confinados 4 años, hasta su fuga, en la que murió el hermano menor. Las famosas puertas de colores, que según se dice fueron hechas fueron pintadas así a modo de rebeldía cuando la reinta Victoria ordeno cambiarlas a color negro como luto ante la muerte de su marido.

Otra teoría sobre las puertas es que se pintaron de colores diferentes despues de un incidente provocado por un vecino que llegó a casa borracho y sorprendió a su pareja en la cama con otro hombre. Le dio tanta rabia que mató a los dos en el acto. El desconcierto vino al día siguiente, cuando despertó y se dio cuenta de que no sufrió una infidelidad, simplemente con la borrachera se confundió de casa y mató a sus vecinos que dormian tranquilamente. A raiz de este desgraciado error, pintaron las puertas de colores para no volver a confundirse (lo de beber menos se ve que no lo consideraron)

Publicacións populares deste blog

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...

Camiño dos Faros. De Muxía a Touriñán

  O camiño dos Faros chega a Muxía. Onde comeza o tramo máis salvaxe desta ruta. Virxe da Barca Ría de Camariñas A ferida do Prestige Cuño Punta Buitra Praia Moreira e Cabo Touriñán Baixada praia Moreira Praia Moreira Touriñán Relax na Costa da Morte Atravesando Touriñán Estrada a ningures O cabo de occidente Faro Touriñán Tras outra etapa “interior” pola ría de Camariñas chegamos a Muxía, Zona cero da catástrofe do Prestige. Alí atopamos a carismática Virxe da barca e a (ex)pedra de abalar. Está collendo pulo como destino de peregrinos, trala popularización do camiño de Santiago ata Fisterra. Dende ahí comeza a etapa máis dura e máis virxe do Camiño dos Faros. Alomenos antes de que construiran un pedazo mamotreto de hotel na praia de Lourido, cos fondos do plan Galicia para a recuperación da crise do Prestige. A formula de sempre para sair adiante: asfaltar a costa e turismo de hotelazo. Os montes Cachelmo e Pedrouzo, Punta Buitra e...

Refuxio de Estagnous

Pernoctei neste refuxio durante a travesía de montaña Passaran.  É un aloxamento moi acolledor, con xente atendendo moi amable, e está nun lugar privilexiado.  Construiron este refuxio sobre o Etang Rond, e baixo o xigante Mont Vallier.  Un impoñente monte que ten un glaciar na súa cara norte, ainda que moi pequecho e posiblemente en camiño de desaparición no vran. Pero o máis chamativo de Estagnous son as vistas do solpor. De feito creo que a cena é algo antes para que dea tempo de sair a admiralo. Bueno, creo, non sei se é así ou se sain eu antes a velo. Sexa dun xeito ou de outro, deu tempo a que todo o mundo puidera gozar coas vistas.  Creo que é dos solpores máis chulos que vin dende un refuxio.  Comparable ao de Collado Jermoso, ou Niu d´ a. Aliga Ademáis a nevoa que entraba e saia do val facía a o ambiente da estampa ainda máis especial. Asi que farteime a facer fotos. Costoume facer selección :-) Máis entradas do Passaran  Aquí

Ortigueira e arredores

Antes,  Ortigueira era coñecida polo seu festival. Agora,  coñecese polo seu festival, e por un banco. Porén,  Ortigueira e arredores sempre tiveron moito máis. Loiba Fuciño do Porco Luz do Norte Estaca de Bares Septentrional Herbeira Garita 613 metros sobre o nivel do mar Estrada DP-2205   Fotos tomadas en O Vicedo, Mañón, Ortigueira e Cariño.