Saltar ao contido principal

O Outeiro Grande

O Outeiro Grande é o punto máis alto dos montes de Coruxo (xunto co alto do Mauxo Grande, que ten unha cota similar) con 450m de altura. Non sei se pertence a Vigo, ou a Nigrán, ou se é o límite de ambas.

-x-

El Outeiro Grande es el punto más alto de los montes de Coruxo (junto con el alto de Mauxo Grande, que tiene una cota similar), con 450m sobre o nivel do mar. No sé si pertenece a Vigo o a Nigrán, o si es el límite de ambas.




Outeiro Grande

Avistando Nigrán

Amencer sobre o Galiñeiro


Monte Castelo dendo o Outeiro

Cara a névoa

A saida do Sol


Recomenzar



Vista dende Outeiro Grande

Derradeiras luces sobre Nigran e Baiona

A caseta dos cazadores

Solpor en Outeiro Grande



Alcanzase facilmente por pistas, ou dificultosamente por camiños empinados (en Coruxo sempre hai variedade para escoller). O caso é que resulta un miradoiro espectacular. 


Dende o Outeiro Grande, cara o interior vese a serra do Galiñeiro, con Monte Alba e Cepudo diante, e Chandebrito e os seus arredores ao baixo. 


Por mor dos lumes do 2017, dos arredores de Chandebrito so quedan as sinuosas pistas. Cando a repoboación xa iniciada dea os seus resultados admirarase un nutrido bosque autóctono dende o alto. 

Cara o Sur, divisase a Grova, a Virxe da Barca, Cabo Silleiro e todo Nigrán, ata Monte Castelo. Hacia o Norte temos Vigo, e o resto dos pequenos cumios do monte, os caracteristicos dentes que dan forma á silueta de Coruxo.


Pero o que me chamou a atención deste lugar, o que o fai máis fotoxénico, é -  ademáis dos seus impoñentes penedos - a caseta dos cazadores. A modo de facho érguese dominando o mar e a montaña. Dando abrigo dos ventos que castigan o cumio no inverno, ou do Sol cando queima no vran. 

Escoitei unha vez, non sei se é certo, que nos arredores do Outeiro Grande hai una pequena grota, onde se agocharon republicanos despois da guerra civil. Pero a historia rematou mal: Foron atopados e fusilados.


O Outeiro Grande ardeu no 17. Ainda quedan restos de piñeiros negros como testemuña. E volverá a arder no futuro. Maila os esforzos de comuneiros e voluntari@s, na parte alta de coruxo estase xestando un eucaliptal nado a partir da desfeita dos lumes. O australiano sempre sae o primeiro con sol e auga. E aquí arriba hai dabondo. De modo que, se ninguén o remedia, volverá a establecerse un polvorin nas alturas de Vigo.

Maila as ameazas ás que está exposto, pódese seguir desfrutando deste lugar afastado  e o mesmo tempo tan cercano.

-x-

Se alcanza fácilmente por pistas, o dificultosamente por caminos empinados (en Coruxo siempre hay variedad para escoger). El caso es que resulta un mirador espectacular.


Desde el Outeiro Grande, hacia el interior se ve la sierra del Galiñeiro, con Monte Alba y Cepudo delante, y Chandebrito y sus alrededores debajo 



A causa de los fuegos del 2017, de los alrededores de Chandebrito solo se ven las sinuosas pistas. Cuando la repoblación ya iniciada dé sus resultados, se admirará un nutrido bosque autóctono desde lo alto. 

Hacia el sur, se divisa la sierra de la Grova, la Virgen de la Barca, Cabo Silleiro y todo Nigrán, hasta monte Castelo. Hacia el norte tenemos Vigo, y el resto de pequeñas cumbres del monte, los característicos dientes que dan forma a la silueta de Coruxo.

Pero lo que me llamó la atención de este lugar, lo que lo hace aún más fotogénico, es - además de sus imponentes rocas - la caseta de los cazadores. A modo de facho se alza dominando el mar y la montaña. Dando abrigo de los vientos que castigan la cumbre en invierno, y protegiendo del sol cuando aprieta en verano. 

Escuché una vez, no se si es cierto, que hay en los alrededores del Outeiro grande una pequeña cueva, donde se escondieron republicanos despues de la guerra civil. La historia terminó mal: Fueron encontrados y fusilados.

El Outeiro grande ardió en el 17. Aún quedan restos de pinos calcinados como testigos. Y volverá a arder en el futuro. A pesar de esfuerzos de comuneros y voluntariado, en la parte alta de Coruxo se está gestando un eucaliptal nacido a partir del desastre del fuego. El australiano siempre sale el primero con sol y agua. Y aquí non faltan. De modo que, si nadie lo remedia, volverá a establecerse un polvorín en las alturas de Vigo.

A pesar de las amenazas a las que está expuesto, se puede seguir disfrutando de este lugar alejado pero a la vez tan cercano.

Publicacións populares deste blog

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...

Camiño dos Faros. De Muxía a Touriñán

  O camiño dos Faros chega a Muxía. Onde comeza o tramo máis salvaxe desta ruta. Virxe da Barca Ría de Camariñas A ferida do Prestige Cuño Punta Buitra Praia Moreira e Cabo Touriñán Baixada praia Moreira Praia Moreira Touriñán Relax na Costa da Morte Atravesando Touriñán Estrada a ningures O cabo de occidente Faro Touriñán Tras outra etapa “interior” pola ría de Camariñas chegamos a Muxía, Zona cero da catástrofe do Prestige. Alí atopamos a carismática Virxe da barca e a (ex)pedra de abalar. Está collendo pulo como destino de peregrinos, trala popularización do camiño de Santiago ata Fisterra. Dende ahí comeza a etapa máis dura e máis virxe do Camiño dos Faros. Alomenos antes de que construiran un pedazo mamotreto de hotel na praia de Lourido, cos fondos do plan Galicia para a recuperación da crise do Prestige. A formula de sempre para sair adiante: asfaltar a costa e turismo de hotelazo. Os montes Cachelmo e Pedrouzo, Punta Buitra e...

Refuxio de Estagnous

Pernoctei neste refuxio durante a travesía de montaña Passaran.  É un aloxamento moi acolledor, con xente atendendo moi amable, e está nun lugar privilexiado.  Construiron este refuxio sobre o Etang Rond, e baixo o xigante Mont Vallier.  Un impoñente monte que ten un glaciar na súa cara norte, ainda que moi pequecho e posiblemente en camiño de desaparición no vran. Pero o máis chamativo de Estagnous son as vistas do solpor. De feito creo que a cena é algo antes para que dea tempo de sair a admiralo. Bueno, creo, non sei se é así ou se sain eu antes a velo. Sexa dun xeito ou de outro, deu tempo a que todo o mundo puidera gozar coas vistas.  Creo que é dos solpores máis chulos que vin dende un refuxio.  Comparable ao de Collado Jermoso, ou Niu d´ a. Aliga Ademáis a nevoa que entraba e saia do val facía a o ambiente da estampa ainda máis especial. Asi que farteime a facer fotos. Costoume facer selección :-) Máis entradas do Passaran  Aquí

Ortigueira e arredores

Antes,  Ortigueira era coñecida polo seu festival. Agora,  coñecese polo seu festival, e por un banco. Porén,  Ortigueira e arredores sempre tiveron moito máis. Loiba Fuciño do Porco Luz do Norte Estaca de Bares Septentrional Herbeira Garita 613 metros sobre o nivel do mar Estrada DP-2205   Fotos tomadas en O Vicedo, Mañón, Ortigueira e Cariño.