Saltar ao contido principal

O Outeiro Grande

O Outeiro Grande é o punto máis alto dos montes de Coruxo (xunto co alto do Mauxo Grande, que ten unha cota similar) con 450m de altura. Non sei se pertence a Vigo, ou a Nigrán, ou se é o límite de ambas.

-x-

El Outeiro Grande es el punto más alto de los montes de Coruxo (junto con el alto de Mauxo Grande, que tiene una cota similar), con 450m sobre o nivel do mar. No sé si pertenece a Vigo o a Nigrán, o si es el límite de ambas.




Outeiro Grande

Avistando Nigrán

Amencer sobre o Galiñeiro


Monte Castelo dendo o Outeiro

Cara a névoa

A saida do Sol


Recomenzar



Vista dende Outeiro Grande

Derradeiras luces sobre Nigran e Baiona

A caseta dos cazadores

Solpor en Outeiro Grande



Alcanzase facilmente por pistas, ou dificultosamente por camiños empinados (en Coruxo sempre hai variedade para escoller). O caso é que resulta un miradoiro espectacular. 


Dende o Outeiro Grande, cara o interior vese a serra do Galiñeiro, con Monte Alba e Cepudo diante, e Chandebrito e os seus arredores ao baixo. 


Por mor dos lumes do 2017, dos arredores de Chandebrito so quedan as sinuosas pistas. Cando a repoboación xa iniciada dea os seus resultados admirarase un nutrido bosque autóctono dende o alto. 

Cara o Sur, divisase a Grova, a Virxe da Barca, Cabo Silleiro e todo Nigrán, ata Monte Castelo. Hacia o Norte temos Vigo, e o resto dos pequenos cumios do monte, os caracteristicos dentes que dan forma á silueta de Coruxo.


Pero o que me chamou a atención deste lugar, o que o fai máis fotoxénico, é -  ademáis dos seus impoñentes penedos - a caseta dos cazadores. A modo de facho érguese dominando o mar e a montaña. Dando abrigo dos ventos que castigan o cumio no inverno, ou do Sol cando queima no vran. 

Escoitei unha vez, non sei se é certo, que nos arredores do Outeiro Grande hai una pequena grota, onde se agocharon republicanos despois da guerra civil. Pero a historia rematou mal: Foron atopados e fusilados.


O Outeiro Grande ardeu no 17. Ainda quedan restos de piñeiros negros como testemuña. E volverá a arder no futuro. Maila os esforzos de comuneiros e voluntari@s, na parte alta de coruxo estase xestando un eucaliptal nado a partir da desfeita dos lumes. O australiano sempre sae o primeiro con sol e auga. E aquí arriba hai dabondo. De modo que, se ninguén o remedia, volverá a establecerse un polvorin nas alturas de Vigo.

Maila as ameazas ás que está exposto, pódese seguir desfrutando deste lugar afastado  e o mesmo tempo tan cercano.

-x-

Se alcanza fácilmente por pistas, o dificultosamente por caminos empinados (en Coruxo siempre hay variedad para escoger). El caso es que resulta un mirador espectacular.


Desde el Outeiro Grande, hacia el interior se ve la sierra del Galiñeiro, con Monte Alba y Cepudo delante, y Chandebrito y sus alrededores debajo 



A causa de los fuegos del 2017, de los alrededores de Chandebrito solo se ven las sinuosas pistas. Cuando la repoblación ya iniciada dé sus resultados, se admirará un nutrido bosque autóctono desde lo alto. 

Hacia el sur, se divisa la sierra de la Grova, la Virgen de la Barca, Cabo Silleiro y todo Nigrán, hasta monte Castelo. Hacia el norte tenemos Vigo, y el resto de pequeñas cumbres del monte, los característicos dientes que dan forma a la silueta de Coruxo.

Pero lo que me llamó la atención de este lugar, lo que lo hace aún más fotogénico, es - además de sus imponentes rocas - la caseta de los cazadores. A modo de facho se alza dominando el mar y la montaña. Dando abrigo de los vientos que castigan la cumbre en invierno, y protegiendo del sol cuando aprieta en verano. 

Escuché una vez, no se si es cierto, que hay en los alrededores del Outeiro grande una pequeña cueva, donde se escondieron republicanos despues de la guerra civil. La historia terminó mal: Fueron encontrados y fusilados.

El Outeiro grande ardió en el 17. Aún quedan restos de pinos calcinados como testigos. Y volverá a arder en el futuro. A pesar de esfuerzos de comuneros y voluntariado, en la parte alta de Coruxo se está gestando un eucaliptal nacido a partir del desastre del fuego. El australiano siempre sale el primero con sol y agua. Y aquí non faltan. De modo que, si nadie lo remedia, volverá a establecerse un polvorín en las alturas de Vigo.

A pesar de las amenazas a las que está expuesto, se puede seguir disfrutando de este lugar alejado pero a la vez tan cercano.

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.