Saltar ao contido principal

Publicacións

Vixiador

Gustame moito este monte porque creo que é o que ten máis bosque autóctono de todo Vigo.  Normalmente non hai moita xente. (quitando os domingos, que é como Coruxo un parque temático de bicis).  Sempre que vou en bici ou a pasear para buscar sendeiros con desnivel levo a cámara.  Case sempre hai unha árbore, unhas vistas, un recuncho que me chama a atención. E bueno, tamén está o banco de Galiza is different, enriba da ponte de Rande.  Eso está menos tranquilo. Pero hai que recoñecer as vistas que ten da ponte son ben chulas.   A verdade é que penso que non lle fai moita falta o  banco de marras.  Xa se sabe, un sitio sen banco non é un sitio instagrameable. 
Publicacións recentes

Serra Cuera

  Esta pequena serra está a poucos kilómetros do mar, enriba de Llanes e preto de Cabrales.  En Asturias. Descoñecía estas montañas antes de ir co clube de montaña Peña Trevinca a visitalo.  E como pasa algunas veces, non se puido ver moito porque fixo un tempo malísimo.  Pero sempre queda alguna estampa que paga a pena na montaña.

Altri Non

  Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta.  Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena).  Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico.  Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto.  No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo.  Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados.  E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...

Selva Irati

  Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso.  E nas fotos queda moi ben.