Saltar ao contido principal

Templos de Angkor

Os restos do imperio jemer
Templos de Angkor. Siem Riep. Camboya
Os novos Jemeres
Templos de Angkor. Siem Riep. Camboya. Templo de Bayon cara de buda
Baixo o inquietante sorriso de Buda
Templos de Angkor. Siem Riep. Camboya. Templo Ta Prohm. tomb raider
O templo do abandono

Templos de Angkor. Siem Riep. Camboya. Templo de Bayon
A batalla

Templos de Angkor. Siem Riep. Camboya.Templo de Ta Prohm (tomb Raider)
Ta Prohm
Detalle
Templos de Angkor. Siem Riep. Camboya. Ta Prohm
Habitante dos templos
Templos de Angkor. Siem Riep. Camboya. Templo Ta Prohm
David e Goliath
Templos de Angkor. Siem Riep. Camboya. Templo Bayon
As 216 caras de Buda

A porta escondida

Angkor, que está ao lado de Siem Riep, foi a capital do imperio Jemer, que abarcou case toda Indochina no seu apoxeo. Daquelo so queda a língua jemer e as pedras que se salvaron do espolio.

Os templos, feitos construir polos emperadores, foron destruidos nas guerras cos Tailandeses, esquecidos na selva, e saqueados polos habitantes do arredor para poder subsistir, e finalmente reconstruidos pola ocupación francesa. Son un conxunto espectacular de construccións a medias con moreas de estatuas mutiladas. Recoñecidas como patrimonio da Unesco e maravilla do mundo antigo, son o emblema do reino actual de Camboia. De feito está na bandeira nacional.

Impresiona pensar como debían ter sido. Algúns dos templos son budistas, outros hinduistas, outros as duas. Según a relixión do rei de turno do imperio. Algún incluso era das dúas, como o de Bayon, que ten 216 caras de Buda. O rei que o fixo construir, quixo que servise para culto budista e hinduista, para evitar conflictos sociais e relixiosos. Resulta dificil imaxinar hoxe en día que se poida facer un templo para cristians e musulmans, por exemplo... Iso di moito das culturas antigas. Tamén hai que dicir que o fillo do rei en cuestión mudou o templo a hinduista, e mandou destruir as partes exclusivamente budistas do templo.

Outros templos coñecidos son Ta Prohm, famoso porque lle creceron arbores entre as súas edificacións, e por ser escenario de Tomb Raider. E sobre todo Angkor Wat, a edificación relixiosa máis grande do mundo, que ofrece a famosa postal da silueta das súas torres reflexadas no estanque que ten o lado ao amencer. Foto que, por certo, necesita de moita espera mantendo a posición case a codazos entre a lama.

Nin que decir ten, agora é un reclamo turistico de primeiro nivel. E tamén é un circo por momentos. Inda así, é un lugar que paga a pena visitar.

Publicacións populares deste blog

Selva Irati

  Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso.  E nas fotos queda moi ben.
Ler máis

O Outro Faro de Vigo

Solpor Xunt@s A cunchas da praia do matadeiro Faro a Contraluz Saudade Solpor tralo faro O instante Sube a marea Os arredores do museo do mar son un lugar moi tranquilo despois do vran. A pouca xente que pasa por alí está paseando o can, mirando o mar, pescando, ou agardando o solpor, que a mediados de outono coincide no medio e medio das Cies. Soamente se escoita o ruido provocado polo vento suave e o mar tranquilo do interior da ria. Bo lugar para cavilar.  Para abstraerse das cousas que pasan e das que non pasan. Ten un aire a saudade.  Ademáis (que para iso estamos), é tamén un moi bo lugar para facer o friki botando moreas de fotos. Capturando dende varios puntos de vista o faro concebido por aquel arquitecto italiano, que nunca chegou a velo rematado: O outro Faro de Vigo.
Ler máis

Altri Non

  Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta.  Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena).  Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico.  Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto.  No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo.  Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados.  E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...
Ler máis

Passaran. Etapa 2. Eylie - Araign

Segunda etapa da travesía Passaran Lac d'Araign Salida dende as pequenas cabanas mineiras de Eylie, cruza, igual que a primeira etapa, bosques de faias e instalacións mineiras francesas da parte dos Pirineos de Ariège. Subida ao Col d'Araign Continúa en subida constante ata o Col de Araign.  Entre as instalacións mineiras. Maubere ao fondo Eylie Dende este collado podese ver o lago do mesmo nome, e o refuxio onde imos durmir, que tamén se chama igual. Val Ariege Enriba está o Crebere, unha gran mole que non subimos porque xa nos chegou a etapa, supuña bastante desnivel adicional, e facía moita calor.  Vista dende Pic de l'Har Por ter sinceridade, as cervexas na terraza do refuxio chamaron máis que a subida coa calor Lago e Crabere Pic de l'Har O que si subimos foi o Pic de l'Har, máis asequible dende o collado. Ten boas vistas tanto do lago e Crebere como da parte de Ariege, e os montes fronterizos co Val de Aran como o Mauberne Refuxio Araign Máis entradas do Passa...
Ler máis

Passaran. Montgarri - Estagnous

 Etapa 4 do Passaran Etang Long Esta é a etapa que me pareceu máis fermosa de toda a travesía.  Montgarri Si se fai o percorrido saindo de Montgarri é a primeira. Para nós foi a cuarta. Creo que mellor así. Montgarri é un refuxio que está ao lado dunha fermosa capilla. Ten acceso en coche. Está moi ben e cómese xenial.  Col Barlonguera Alí desaconsellaronnos subir o Barlonguera polo incómodo do camiño. Outro pico que non subíamos. Recomendaronnos o Mont Vallier, ao rematar a etapa, que era máis asequible. Baixada a Etang Long e Mont Valier ao fondo esquerda O primeiro tramo do día atravesa o bosque da Gireta, baixo a serra do mesmo nome, e alcanza o collado que se chama tamén Gireta. Dende ahi non se ve o Barlonguera porque o tapan montes que están antes.  Na baixada, pasado o collado que se chama Barlonguere, as vistas do Etang Long son impresionantes. E abaixo, case máis fermoso.  Etang Long Este lago hai que bordealo Ten algún paso que hai que botar as mans....
Ler máis