Saltar ao contido principal

Dobrogea. Delta do Danubio


Onde remata o gran río de Europa, e comeza o Mar Negro.
delta danubio fotografia rumania
Delta do Danubio


O vó da garza

delta danubio fotografia rumania
Praia sen final

delta danubio fotografia rumania
Lagoa Turceasca

Delta en bici


Cisnes do Danubio

delta danubio fotografia rumania
Porto de Sfantu George



delta danubio fotografia rumania
Canales

delta danubio fotografia rumania
A area dos confíns de Europa

delta danubio fotografia rumania
As rúas de Sfantu George

delta danubio fotografia rumania
Mar Negro en Constanza

delta danubio fotografia rumania
Constanza
Máis entradas de Romanía aquí

O Danubio en Rumanía fai fronteira con Serbia primeiro, e con Bulgaria despois. Cando xira ao Norte separa Valaquia de Dobrogea. E nesta última rexion rumana, a desmbocadura do rio ocupa unha area extensisima nun delta enorme. 

O Delta do Danubio forma un laberinto de canales e lagoas, entre xuncos, marismas, bosques inundados e cañaverais. É unha das maiores reservas de paxaros de Europa.


Por iso mesmo está catalogado como Reserva da biosfera pola unesco, ainda que pon mais empeño en conservala Rumanía que Ucrania. Tamén contén longuisimos areais virxes no limite con Mar Negro. As poucas poboacións que hai, pesqueiras, están ancladas no tempo. Son extensións dos portos con casiñas pequenas en terreos limitadas con cañas, entre ruas sen asfaltar.

Así plantexado parece un paraiso, pero a nosa visita non foi tan idilica. Quizáis por ir ao barato, pode ser, ou por non ter o percorrido moi preparado. Aloxarnos no camping de Sfantu George limita o marxe de movemento a contratar excursións en bote. E na nosa saida non tivemos moita sorte co avistamento de pelicanos. Ademáis, od e “Green” é só o nome: todos os envases prasticos de un so uso. Esta zona semella a praia dos Rumanos, de feito o turismo é maioritariamente interno. A praia é bonita e virxe, pero non me pareceu abraiante. O calor é pouco soportable e os mosquitos son implacables.

Ainda así, recomendaría ir, si se dispon do tempo necesario para chegar e para pasar un par de noites. E preparalo ben, por exemplo mirando aquí. A paisaxe é moi peculiar e a vida alí é moi diferente. Ver como viven nun pobo tan peculiar é moi curioso. Mestura de pescadores e pastores, e guias turisticos. Con vacas paseando polo porto, entre excursiones de visitantes e pescadores. Unha mestura moi auténtica.

-x-


El Danubio en Rumanía hace frontera con Serbia primero, y con Bulgaria después. Cuando gira hacia el Norte separa Valaquia de Dobrogea. Y en esta última región rumana, la desembocadura del río ocupa un área extensisima en un delta enorme.

El delta del Danubio forma un laberinto de canales y lagunas entre juncos, marismas, bosques inundados y cañaverales. Es una de las mayores reservas de pájaros de Europa.

Por eso está catalogado como reserva de la biosfera por la UNESCO. La verdad es que pone más empeño en su conservación Rumanía que Ucrania. Contiene larguísimos arenales virgenes en el Mar Negro. Las pocas poblaciones que hay, pesqueras, están ancladas en el tiempo, son extensiones de los puertos con casitas pequeñas en terrenos delimitadas con verjas de caña, entre calles sin asfaltar.

Así planteado parece un paraiso, pero nuestra visita no fue tan idilica. Quizás por ir a lo barato, puede ser, o por no tener el recorrido muy preparado. Alojarnos en el camping de Sfantu George limita el margen de maniobra a contratar excursiones en bote. Y en nuestra salida contratada no tuvimos demasiada suerte con el avistamiento de Pelícanos. Además, lo de “green” es solo el nombre: todos los envases plásticos de un solo uso. 
Esta zona parece que es la playa de los Rumanos, de hecho el turismo que encontramos era mayoritariamente interno. La playa es bonita, y virgen, pero no me pareció impresionante. El calor es poco soportable, y los mosquitos, implacables.

Aun así, recomendaría ir. Si se dispone del tiempo necesario en el viaje a Rumanía para llegar y pasar alli un par de noches. Pero preparandolo bien, por ejemplo buscando aquí. El paisaje es muy peculira y la vida es muy diferente. Ver como viven en un pueblo tan singular es curioso. Mezcla de pescadores, pastores, guias turísticos y turistas. Vacas paseando por el puerta, entre excursiones de visitantes y pescadores. Una mezcla muy auténtica.

Publicacións populares deste blog

Selva Irati

  Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso.  E nas fotos queda moi ben.

O Outro Faro de Vigo

Solpor Xunt@s A cunchas da praia do matadeiro Faro a Contraluz Saudade Solpor tralo faro O instante Sube a marea Os arredores do museo do mar son un lugar moi tranquilo despois do vran. A pouca xente que pasa por alí está paseando o can, mirando o mar, pescando, ou agardando o solpor, que a mediados de outono coincide no medio e medio das Cies. Soamente se escoita o ruido provocado polo vento suave e o mar tranquilo do interior da ria. Bo lugar para cavilar.  Para abstraerse das cousas que pasan e das que non pasan. Ten un aire a saudade.  Ademáis (que para iso estamos), é tamén un moi bo lugar para facer o friki botando moreas de fotos. Capturando dende varios puntos de vista o faro concebido por aquel arquitecto italiano, que nunca chegou a velo rematado: O outro Faro de Vigo.

Altri Non

  Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta.  Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena).  Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico.  Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto.  No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo.  Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados.  E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

As Cíes e a Unesco

Ignorando o que se fala delas en terra, nas illas a vida continúa tranquila, natural, impasible ao devenir do tempo. No arquipélago o reloxo detense, porque alí nada ten máis importancia que o feito de estar nas Cíes O noso patrimonio Area mar e ceo Balcón do Príncipe Retiro Noite en Rodas Calma San Martiño Senlleira en Rodas Onde se detén o tempo As illas Cies deberían ser patrimonio da Humanidade. Pero para conservalas, non para explotalas. E en todo caso, nunca deberían ser ferramenta de confrotación entre diferentes administracións con diferentes siglas políticas.  É triste ver como a clase dirixente local non se pon de acordo nin sequera no que nos une: A necesidade de protexer o maior patrimonio natural que temos no sur de Galicia.