Saltar ao contido principal

Eu créote. Millóns crémoste

Eu créote

la manada somos nosotras.

Eses xuices non, e eses cinco miserables tampouco. De feito, para eles só eres un corpo con tres buracos onde meter as súas sucias pollas, e non lles importa nada como te sintas, menos ainda o que penses.
Pero voltemos aos xuices, eles non te creen. Ou mellor dito: si te creen. Porque na sentencia di expresamente que deixacheste facer para evitar males maiores, e que te vexaron sen o teu consentimento. Pero iso non é violación. Porque argumentan que para que o sexa violación ten que haber signos de violencia. Non importa se foi contra a túa vontade, só importa que haxa signos de violencia.
O que seguro que non te creen, e de ser digna de que se recoñeza que te violaron. Porque eses xuices terán fillas, nietas, sobriñas, mozas, amigas… pero non empatizaron contigo porque, probablemente, ninguén do seu entorno feminino iria aos sanfermines e quedariase sola de noite. Nin falaría con cinco chicos borracha, dos cales un quizáis gustouche. Non. Iso é para golfas. Eles pensan que eres unha facilona, e que ti o buscaches. E o xuiz trastornado afirma que ata disfrutaches. Iso non lle pasaría ás súas fillas. Por iso non foi violación. É a única forma de explicalo: O seu noxento machismo e clasismo a partes iguais.
Pero eu créote, irmá. E moita xente créete. tod@s @s que saimos á rúa a semana pasada creemoste. E algo está a cambiar. Esta xenreira e indignación que hoxe vomitamos tod@s, hai uns anos sería silencio e frustración, ou ainda peor, indiferencia. Sen coñecerte, sinto de veras que che tocara a ti, pero o que che pasou vai ser un graniño de area máis para que, pouco a pouco, neste país estease a tomar conciencia igualitaria. E isto non vai parar. Porque hai moita xente capaz de empatizar e que apoiate.
Oxalá inhabiliten a eses tres xuices inútiles que non son capaces de repartir xustiza. Oxalá recurran e os da manada cumplan pena que teñen que cumplir, e se rehabiliten, para que aprendan a respetar. Oxalá deixese de empregar o argumento das denuncias falsas, irrelevantes en número. Oxalá se tipifique violación como sexo sen consentimento. Oxalá este país sexa algún día país civilizado. Mentres tanto, hasta que isto ocurra, sintete arropada. Eu créote, e centos de miles de persoas creemoste. Millóns crémoste. E iso debe valer máis para ti que unha sentenza de merda.

-x-


Yo si te creo.

Esos jueces no, y esos cinco miserables tampoco. De hecho para ellos solo eres un cuerpo con tres agujeros donde meter sus sucias pollas, y no les importa nada como te sientas, cuanto menos lo que piensas.
Pero volvamos a los jueces, ellos no te creen. O mejor dicho: si te creen. Porque la sentencia dice expresamente que te dejaste hacer para evitar males mayores, y que te vejaron sin tu consentimiento. Pero eso no es violación. Porque argumentan que para que sea violación tiene que haber signos de violencia. No importa si fue contra tu voluntad, solo importa que haya signos de violencia.
Lo que seguro que no te creen, es de ser digna de que se reconozca que te violaron. Porque esos jueces tendrán hijas, nietas, sobrinas, novias, amigas…. Pero no empatizaron contigo porque, probablemente, nadie de su entorno femenino iría a los sanfermines y se quedaría sola de noche. Ni hablaría con cinco chicos borracha, de los cuales uno quizás te gustó. No. Eso es para golfas. Ellos piensan que eres una facilona, y que tú te lo buscaste. Y el juez trastornado afirma que hasta disfrutaste. Eso no le pasaría a sus hijas. Por eso no fue violación. Es la única forma de explicarlo: Su asqueroso machismo y clasismo rebosando a partes iguales.
Pero yo te creo, hermana. Y mucha gente te cree. Tod@s l@s que salimos a la calle la semana pasada te creemos. Y algo está cambiando. Esta rabia e indignación que hoy vomitamos tod@s, hace unos años sería silencio y frustración, o aun peor, indiferencia. Sin conocerte, siento de veras que te tocara a ti, pero lo que te pasó va a ser un granito de arena más para que, poco a poco, en este país se esté tomando conciencia igualitaria. Y esto no va a parar. Porque hay mucha gente capaz de empatizar y que te apoya.
Ojalá a esos inútiles jueces que no son capaces de repartir justicia los inhabiliten. Ojalá recurran y los de la manada cumplan la pena que tienen que cumplir y se rehabiliten, para que aprendan a respetar. Ojalá se deje de usar el argumento de las denuncias falsas, irrelevantes en número. Ojalá se tipifique violación como sexo sin consentimiento. Ojalá este país sea algún día un país civilizado. Mientras tanto, hasta que esto ocurra, siéntete arropada. Yo te creo, y cientos de miles de personas te creemos. Millones te creemos. Y eso debe valer más para ti que una sentencia de mierda.

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.