Saltar ao contido principal

Eu créote. Millóns crémoste

Eu créote

la manada somos nosotras.

Eses xuices non, e eses cinco miserables tampouco. De feito, para eles só eres un corpo con tres buracos onde meter as súas sucias pollas, e non lles importa nada como te sintas, menos ainda o que penses.
Pero voltemos aos xuices, eles non te creen. Ou mellor dito: si te creen. Porque na sentencia di expresamente que deixacheste facer para evitar males maiores, e que te vexaron sen o teu consentimento. Pero iso non é violación. Porque argumentan que para que o sexa violación ten que haber signos de violencia. Non importa se foi contra a túa vontade, só importa que haxa signos de violencia.
O que seguro que non te creen, e de ser digna de que se recoñeza que te violaron. Porque eses xuices terán fillas, nietas, sobriñas, mozas, amigas… pero non empatizaron contigo porque, probablemente, ninguén do seu entorno feminino iria aos sanfermines e quedariase sola de noite. Nin falaría con cinco chicos borracha, dos cales un quizáis gustouche. Non. Iso é para golfas. Eles pensan que eres unha facilona, e que ti o buscaches. E o xuiz trastornado afirma que ata disfrutaches. Iso non lle pasaría ás súas fillas. Por iso non foi violación. É a única forma de explicalo: O seu noxento machismo e clasismo a partes iguais.
Pero eu créote, irmá. E moita xente créete. tod@s @s que saimos á rúa a semana pasada creemoste. E algo está a cambiar. Esta xenreira e indignación que hoxe vomitamos tod@s, hai uns anos sería silencio e frustración, ou ainda peor, indiferencia. Sen coñecerte, sinto de veras que che tocara a ti, pero o que che pasou vai ser un graniño de area máis para que, pouco a pouco, neste país estease a tomar conciencia igualitaria. E isto non vai parar. Porque hai moita xente capaz de empatizar e que apoiate.
Oxalá inhabiliten a eses tres xuices inútiles que non son capaces de repartir xustiza. Oxalá recurran e os da manada cumplan pena que teñen que cumplir, e se rehabiliten, para que aprendan a respetar. Oxalá deixese de empregar o argumento das denuncias falsas, irrelevantes en número. Oxalá se tipifique violación como sexo sen consentimento. Oxalá este país sexa algún día país civilizado. Mentres tanto, hasta que isto ocurra, sintete arropada. Eu créote, e centos de miles de persoas creemoste. Millóns crémoste. E iso debe valer máis para ti que unha sentenza de merda.

-x-


Yo si te creo.

Esos jueces no, y esos cinco miserables tampoco. De hecho para ellos solo eres un cuerpo con tres agujeros donde meter sus sucias pollas, y no les importa nada como te sientas, cuanto menos lo que piensas.
Pero volvamos a los jueces, ellos no te creen. O mejor dicho: si te creen. Porque la sentencia dice expresamente que te dejaste hacer para evitar males mayores, y que te vejaron sin tu consentimiento. Pero eso no es violación. Porque argumentan que para que sea violación tiene que haber signos de violencia. No importa si fue contra tu voluntad, solo importa que haya signos de violencia.
Lo que seguro que no te creen, es de ser digna de que se reconozca que te violaron. Porque esos jueces tendrán hijas, nietas, sobrinas, novias, amigas…. Pero no empatizaron contigo porque, probablemente, nadie de su entorno femenino iría a los sanfermines y se quedaría sola de noche. Ni hablaría con cinco chicos borracha, de los cuales uno quizás te gustó. No. Eso es para golfas. Ellos piensan que eres una facilona, y que tú te lo buscaste. Y el juez trastornado afirma que hasta disfrutaste. Eso no le pasaría a sus hijas. Por eso no fue violación. Es la única forma de explicarlo: Su asqueroso machismo y clasismo rebosando a partes iguales.
Pero yo te creo, hermana. Y mucha gente te cree. Tod@s l@s que salimos a la calle la semana pasada te creemos. Y algo está cambiando. Esta rabia e indignación que hoy vomitamos tod@s, hace unos años sería silencio y frustración, o aun peor, indiferencia. Sin conocerte, siento de veras que te tocara a ti, pero lo que te pasó va a ser un granito de arena más para que, poco a poco, en este país se esté tomando conciencia igualitaria. Y esto no va a parar. Porque hay mucha gente capaz de empatizar y que te apoya.
Ojalá a esos inútiles jueces que no son capaces de repartir justicia los inhabiliten. Ojalá recurran y los de la manada cumplan la pena que tienen que cumplir y se rehabiliten, para que aprendan a respetar. Ojalá se deje de usar el argumento de las denuncias falsas, irrelevantes en número. Ojalá se tipifique violación como sexo sin consentimiento. Ojalá este país sea algún día un país civilizado. Mientras tanto, hasta que esto ocurra, siéntete arropada. Yo te creo, y cientos de miles de personas te creemos. Millones te creemos. Y eso debe valer más para ti que una sentencia de mierda.

Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.

Cartagena

  Esta vila do caribe colombiano foi das que máis me gustou do pais.  Vese chea de vida, e non só polo turismo.  Mestura de forma colorida o moderno (e non tan bonito) skyline típico américano con casas tipo coloníais. Forte San Felipe É esta derradeira zona a que se visita, e na que eu estiven. Skyline Ten bastante relevancia. É a segunda cidade en actividade económica de Colombia.  Foi capital do pais na época do control hispano, e sempre foi un departamento a ter en conta. Cando chove en Cartagena O asentamento non ten unha historia moi longa (bueno, ou si, pero solo se conta dende que chegaron os españois). Pero ainda así é ben intensa.  Impresionoume a batalla contra os ingleses na que os españois colonos rexeitaron a invasión.   Din que de non ter repelido aquel ataque, gran parte de américa latina hoxe en día falaría inglés.   Tal era a importancia de Cartaxena.   Daquela batalla quedou como recordo un impresionante forte, o castelo de San ...

Camiño dos Faros. De Muxía a Touriñán

  O camiño dos Faros chega a Muxía. Onde comeza o tramo máis salvaxe desta ruta. Virxe da Barca Ría de Camariñas A ferida do Prestige Cuño Punta Buitra Praia Moreira e Cabo Touriñán Baixada praia Moreira Praia Moreira Touriñán Relax na Costa da Morte Atravesando Touriñán Estrada a ningures O cabo de occidente Faro Touriñán Tras outra etapa “interior” pola ría de Camariñas chegamos a Muxía, Zona cero da catástrofe do Prestige. Alí atopamos a carismática Virxe da barca e a (ex)pedra de abalar. Está collendo pulo como destino de peregrinos, trala popularización do camiño de Santiago ata Fisterra. Dende ahí comeza a etapa máis dura e máis virxe do Camiño dos Faros. Alomenos antes de que construiran un pedazo mamotreto de hotel na praia de Lourido, cos fondos do plan Galicia para a recuperación da crise do Prestige. A formula de sempre para sair adiante: asfaltar a costa e turismo de hotelazo. Os montes Cachelmo e Pedrouzo, Punta Buitra e...

Illa de Mallorca

Entre os ariscos cabos do norte e a apacible costa do sur, Mallorca ten unha gran variedade de paisaxes Augas turquesas, calas pequenas como a des Moro, areais grandes como Es Trenc, Campos, muiños, pobos autóctonos que ainda resisten inexpugnables ao especulador invasor, cantís como os de Formentor, as montañas da Tramuntana, o barrio histórico de Palma...  Caló des Moro Cabra salvaxe mallorquina Far des Cap de ses Salines Cap de Ses Salines Llombards Cala Mondragó Treboada sobre Pollença Embarcadoiro de Cala S'Almunia Almendros Es Trenc Estas fotos son de Marzo, coincidindo ademáis con temporal e tormentas. Augas revoltas e praias cubertas de picas de piñeiro. Non reluce tanto como no vran. pero é moito máis tranquilo. Probablemente semelle máis á Mallorca verdadeira.