Saltar ao contido principal

El Caminito del Rey


"El Caminito del Rey" atravesa o desfiladero dos Gaitanes, na Málaga interior. É unha pasarela incrustada nas paredes verticais que rematan no río Guadalhorce, con tramos de bastante altura.

-x-

El caminito del rey atraviesa el desfiladero de los Gaitanes, en la málaga interior. Es  una pasarela incrustada en las paredes verticales que  terminan en el río Guadalorce, con tramos de bastante altura.


El caminito del rey desfiladero gaitanes chorro guadalorce

El caminito del rey desfiladero gaitanes chorro guadalorce

El caminito del rey desfiladero gaitanes chorro guadalorce


El caminito del rey desfiladero gaitanes chorro guadalorce

El caminito del rey desfiladero gaitanes chorro guadalorce

El caminito del rey desfiladero gaitanes chorro guadalorce

El caminito del rey desfiladero gaitanes chorro guadalorce


El caminito del rey desfiladero gaitanes chorro guadalorce

Instalouse en 1901 como camiño de servizo na construcción dos embalses do Guaitanejo e do Chorro. Era necesario unir ambas obras polo desfiladero para paso de traballadores e materiais. O principio eran unhas taboas colgadas, pero o enxeñeiro xefe, un tal Benjumea , gostaba das paisaxes impresionantes que ofrecía e decidiu adecentar a paasarela.
Na inauguración do embalse, o Rei Alfonso XIII, según a versión oficial e monárquica, tivo a valentía de crúzar o desfiladeiro enteiro, baixo choivas torrenciales. Asombrados pola sua osadía, os que presenciaron tal fazaña, deronlle a pasarela o nome que ten: "El caminito del rey". O certo é que hai outras versión que din que simplemente deu uns pasos. O que é seguro é que o rei andaba por alí aquel día.

Co paso dos anos, sen mantemento, o camiño deteriorouse. Quedou sen barandillas e mesmo sen base que pisar. Estragouse tanto que pasou de ter glamour monárquico a ser un reto para escaladores e  excursionistas con ganas de emocións fortes. De feito houbo varios accidentes mortáis. No ano 2000, tras coincidir varias mortes de xente que tentaba facer o Caminito del Rey, a Junta de Andalucía dixo basta, e dinamitou as entradas para impedir o acceso. Ademáis, impuxeronse altas multas para quen tentase cruzalo. No 2014 empezaron a restáuralo e abriu o público en 2015.

Xa antes de abrir ao público, o Caminito del Rey era famoso pola súa lenda negra e a sua espectacularidade. Na parte máis escarpada, a restauración circula por enriba da pasarela orixinal, co que se pode apreciar o perigoso que era

Hoxe en día é un gran reclamo turístico, hai que reservar para entrar, e percorrelo é completamente seguro. Perdeu esa lenda de aventura, pero tamén así pode gozar todo o mundo de fermosas paisaxes colgado das enormes paredes do desfiladeiro dos Gaitanes.

-x-

Se instaló en 1901 como camino de servicio en la construcción de los embalses del Guaitanejo y del Chorro. Era necesario unir ambas obras por el desfiladero para el paso de trabajadores y materiales. En un principio, eran unas tablas colgadas, pero al ingeniero jefe, un tal Benjumea, le encantaban los paisajes impresionantes  que ofrecía y decició adecentar  la pasarela.

En la inauguración del embalse, el Rey Alfonso XIII, según la versión oficial y monárquica, tuvo la valentía de cruzar el desfiladero entero, bajo lluvias torrenciales. Asombrados por su osadía , los que presenciaron tal azaña, le dieron a la pasarela el nombre que tiene: el caminito del Rey.  Aunque tambíen hay otras versiones que dicen que simplemente dio unos pasos por las tablas. Lo que es seguro es que el rey estaba por allí  aquel día.

Con el paso de los años, sin mantenimiento, el camino se deterioró. Quedó sin barandillas y mismo sin base que pisar. Se estropeó tanto que pasó del glamour monárquico a ser un reto para escaladores y excursionistas aventureros con ganas de emociones fuertes. De hecho, hubo varios accidentes mortales. En el año 2000, tras coincidir varias muertes de gente que intentaba hacer el caminito del rey, la Junta de Andalucía dijo "basta", y dinamitó las entradas para impedir el acceso. Además, se establecieron altas multas para quien intentase cruzar el camino. En el año 2014 se empezó su restauración, y se abrió al público en 2015.

Ya antes de abrir al público, el Caminito del Rey era famoso por su leyenda negra y su espectacularidad. En la parte más escarpada, la restauración transcurre por encima del camino original, con lo que se puede apreciar lo peligroso que era. 

Hoy en día es un gran reclamo turístico, hay que reservar para entrar, y recorrerlo es completamente seguro. Perdió esa leyenda épica de aventura, pero también  de esta forma todo el mundo puede disfrutar de este hermoso paisaje, colgado de lasa paredes del desfiladero de los Gaitanes.

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.