Ciudad Perdida Teyuna

 Fotos do acceso e visita a Ciudad Perdida Teyuna (Colombia)

Consiste nunha serie de plataformas circulares (máis de 140), situadas no medio da selva da Serra Nevada, onde se asentaron as tribus Teyuna. Nas plataformas construían as súas vivendas en madeira e Arcilla (obviamente non queda nada delas) Chegaron a vivir ata 2000 habitantes. 

Amencer

Considerase o Machu Pichu colombiano, aínda que é bastante máis antigo, e bastante máis grande que o asentamento peruano.

Foi descuberta sobre 1976, e Ainda quedan partes da cidade por explorar.

Sempre tiven ganas de realizar este "trekking". Dende que escoitara a Jon Sistiaga na radio falando del.

Pasaron anos dende que souben da ruta, e probablemente agora sexa máis doada e esté máis explotada. Construíronse pontes e agrandaronse carreiros.

Pero a dificultade segue sendo a mesma, máis que o desnivel acumulado (que o ten) as condicions de humidade e calor, que fan perder moita auga e sentir o corpo sudado en todo momento. E hai que seguir vadeando algún que outro río.

Detalles da ruta, no Wikiloc.

O feito de ter que camiñar 4 días con bastante esforzo fai que se reduza moito o número de visitantes. Os campamentos onde se pernocta teñen capacidade para mais de 200 persoas. Cando eu fixen a ruta eramos uns 30. Imaxino por ser época de choivas, que complica un pouco o traxecto. Polas diferencias de ritmo entre os grupos, a visita ao sitio arqueolóxico foi practicamente en soidade.

Antes de ser descuberta a Cidade perdida, moitas extensións da selva eran plantaciones de coca. O presidente Uribe Vélez, presionado polos USA, comezou a fumigar os cultivos. 

Ante as protestas das comunidades indíxenas, pasaron a romper as plantas a machete, xa que a fumigación indiscriminada envenenaba outras presentacións e especies, ademais de contaminar o auga dos ríos.

Pero según din, o que rematou por erradicar os cultivos de coca intensivos na Sierra Nevada foi o turismo xerado pola ruta a Ciudad Perdida. 

Poblado Teyuna

Tampouco teño datos para confirmar ou desmentir.

Follas de Coca

Algúns propietarios de campamentos antes eran terratenientes de cultivos de coca. 

Cambiaron a un modelo de negocio con menos sobresaltos.

O que fai particular esta ruta, ademais da visita ao Monumento, e que pasa polos territorios das comunidades indíxenas Teyuna, que son catro: Wiwa, Kogui, Arughako, Kankuamo.

Coas suas diferenzas, todas visten de branco, a cor da pureza.

Son sociedades más que hai un líder político e un líder espiritual, chamado Mamu.
Os roles están repartidos por xénero. 

Os homes adícanse a meditar mentres mascan follas de coca, e "escribir" os seus pensamentos impregnando, con axuda dun pau, cal unha cabaza chamada "Poporo", que lles é entregada tras un ritual. 

A mestura entre cal e saliva coca vai xerando unha forma cilíndrica, que se considera a escritura do seu pensamento.

As mulleres tecen bolsas para que os homes porten as follas de coca. Tal e como contan eles, están plasmando o seu pensamento na tela. Sacan o fío das plantas, e a color tamén.

As comunidades indíxenas chegaron a un acordo co goberno e coas axencias para permitir a existencia da ruta a cidade perdida.

A sua cultura é patrimonio da humanidade, e ten a dificultade para preservala que non presenta escritura.

Non son moi de falar cos turistas. Non se mesturan moito. De feito, tampouco se queren mesturar entre comunidades diferentes.

Para os indíxenas, eles/as son persoas importantes, e viven solo do que Lles da a natureza. Cultivan, crían animais, e recollen auga. 

Constrúen cos materiales que teñen arredor.  Non necesitan ao resto dos humanos e as suas comodidades. 

Se evitamos velos dende o punto de vista occidente-centrista, posiblemente sexan máis felices ca nos tendo todo o que teñen.

Todo ten os seus contrapuntos, xa que se esto fose completamente certo, non nos venderían pulseras nin figuras. Tampouco vería nenos de non máis de 8 anos tirando dunha mula que porta un turista que non quere subir a pé. 

Tardes de treboada na selva

Nin habería lixo tirado arredor de certos campamentos indíxenas. 

Son cousas que vin, pero que tampouco teñen por qué ser xeralizadas. 

En todas as sociedades hai niveles de ética, educación e civismo. 

Non nos fai a nos mellores, nin moito menos. Pero creo que sempre hai que ter un punto de vista crítico, e empático, non vou deixar de sentirlles admiración por eso.

Escalóns de chegada a Cidade Perdida

Premio do Trekking: A cidade Perdida Teyuna