Ollar pola fiestra

  Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta.  Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena).  Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico.  Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto.  No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo.  Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados.  E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...

  Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso.  E nas fotos queda moi ben.

  Esta entrada non é moi orixinal.  De cando en vez publico unha parecida sobre o porto. pero é que nunca me resisto pasar por ahi cando vou a algún sitio os días que está de chover. Preferentemente xusto despóis de que caia o auga.  Cando o vento comeza a dispersar as nubes grosas trala precipitación. por se aparece algún reflexo de barcos de altura, ou nubes, ou guindastres.  Porque sempre aparece algo que me chama  a atención. E, claro, logo acabo publicandoo.. ... Outra vez.

  Larrau é o porto que separa Navarra de Francia.  Partir dende a frontera é a forma máis sinxela de acceder ao pico Ohri.  Dende este cumio podese ver tanto  a Selva de Irati dende o alto, como a vertente gala. Máis o día que nos tocou non prometia moito, porque no collado non se via nin a cinco pasos. Por sorte, ao comezar a camiñar deixamos a névoa atrás, e nos permitiu estar sobre un mar de nubes, no que sobresaian as cumbres francesas.

Etapa 5 e derradeira do Passaran  Volta ao inicio e saida da alta montaña. Incia con subida ata o Col de Pecouch, onde vemos por derradeira vez o Etang Rond. e baixamos por un terreno calizo con curiosas marcas nas pedras (imaxino ocasionada polos glaciares) ata chegar o val dos lagos Milouga e Etang d´Arauech. O camiño xa non é de montaña, transita por prados e colinas ata atopar o cruce co GR 10, que nos leva ata o refuxio da Maison du Valier. Etang Arauech. Mont Valier fondo dereita Pedras con formas curiosas Máis entradas do Passaran  Aquí