Saltar ao contido principal

Tes kiwis??

Tes kiwis??
Esta pregunta ven sendo escoitada pol@s fill@s das derradeiras xeracións, cando chega Outubro ou Novembro. Quen máis quen menos, todas sabemos de algún coñecido ou familiar que busca consumidor de kiwis, porque non da abasto cos recollidos da finca.
Os kiwis ("quibis", como dicimos no sur, ou "quigüis" como din máis ao norte) chegaron as plantacións de Galicia na década dos 90. Principalmente no Baixo Miño, pero tamén no Morrazo ou no Salnés. Ao ser fruta exótica, e con boa prensa polas suas propiedades, animou a moita xente a plantalos. Ainda que trala caída do seu prezo, anos despois, moitos cultivos volveron a cubrirse de viñas. Ainda así, tanto en pequenas parcelas particulares como en produccions de varias hectareas, o kiwi segue producindose. E dase ben nás rías baixas. De feito Galicia é o principal productor da península.
E chegado o outono, hai que comelo. Que se non se pocha. Sexan redondiños perfectos ou deses amorfos que que parecen dous kiwis unidos, e que non se atopan nas froiterias. Sexan verdes radiactivos, ou de cor máis apagada, sexan ácidos ou maduros.
Ano tras ano, seguiremos escoitando:
Tes kiwis????
Pois toma, leva pra casa.


Tienes kiwis??
Esta pregunta viene siendo escuchada por l@s hij@s de las últimas generaciones, cuando llega Octubre o Noviembre. Quien más quien menos, tod@s sabemos de algún conocido o familiar que busca algún consumidor de kiwis, porque no consigue abarcar todos los recogidos en su finca.
Los kiwis (“quibis”, como decimos en el sur, o “quigüis”, como dicen más al norte) llegaron a las plantaciones de galicia en la década de los 90. Principalmente en el Baixo Miño,  pero también en el Morrazo o en el Salnés. Al ser fruta exótica, y con buena prensa por sus propiedades, mucha gente se animó a plantarlos. Aunque despues de la caida de su precio, años despues, muchos cultivos volvieron a cubrirse de viñas. Aun así, tanto en pequeñas parcelas como en producciónes de varias hectáreas, el kiwi se sigue produciendo. Y se da bien en las Rias Baixas. De hecho, Galicia es el principal productor de la peninsula.
… Y llegando el otoño, hay que comerlo. Que si no se estropea. Sean redonditos perfectos o de esos que son amorfos que parecen dos kiwis unidos, y que no se ven en las fruterías. Sean verdes radiactivos o de color más apagado. Estén super ácidos, o con sabor maduro…
Año tras año, seguiremes escuchando:
Tienes kiwis?
Pues toma, llévate estos para casa.

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.
Ler máis

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...
Ler máis

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...
Ler máis

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.
Ler máis

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.
Ler máis