Saltar ao contido principal

Tes kiwis??

Tes kiwis??
Esta pregunta ven sendo escoitada pol@s fill@s das derradeiras xeracións, cando chega Outubro ou Novembro. Quen máis quen menos, todas sabemos de algún coñecido ou familiar que busca consumidor de kiwis, porque non da abasto cos recollidos da finca.
Os kiwis ("quibis", como dicimos no sur, ou "quigüis" como din máis ao norte) chegaron as plantacións de Galicia na década dos 90. Principalmente no Baixo Miño, pero tamén no Morrazo ou no Salnés. Ao ser fruta exótica, e con boa prensa polas suas propiedades, animou a moita xente a plantalos. Ainda que trala caída do seu prezo, anos despois, moitos cultivos volveron a cubrirse de viñas. Ainda así, tanto en pequenas parcelas particulares como en produccions de varias hectareas, o kiwi segue producindose. E dase ben nás rías baixas. De feito Galicia é o principal productor da península.
E chegado o outono, hai que comelo. Que se non se pocha. Sexan redondiños perfectos ou deses amorfos que que parecen dous kiwis unidos, e que non se atopan nas froiterias. Sexan verdes radiactivos, ou de cor máis apagada, sexan ácidos ou maduros.
Ano tras ano, seguiremos escoitando:
Tes kiwis????
Pois toma, leva pra casa.


Tienes kiwis??
Esta pregunta viene siendo escuchada por l@s hij@s de las últimas generaciones, cuando llega Octubre o Noviembre. Quien más quien menos, tod@s sabemos de algún conocido o familiar que busca algún consumidor de kiwis, porque no consigue abarcar todos los recogidos en su finca.
Los kiwis (“quibis”, como decimos en el sur, o “quigüis”, como dicen más al norte) llegaron a las plantaciones de galicia en la década de los 90. Principalmente en el Baixo Miño,  pero también en el Morrazo o en el Salnés. Al ser fruta exótica, y con buena prensa por sus propiedades, mucha gente se animó a plantarlos. Aunque despues de la caida de su precio, años despues, muchos cultivos volvieron a cubrirse de viñas. Aun así, tanto en pequeñas parcelas como en producciónes de varias hectáreas, el kiwi se sigue produciendo. Y se da bien en las Rias Baixas. De hecho, Galicia es el principal productor de la peninsula.
… Y llegando el otoño, hay que comerlo. Que si no se estropea. Sean redonditos perfectos o de esos que son amorfos que parecen dos kiwis unidos, y que no se ven en las fruterías. Sean verdes radiactivos o de color más apagado. Estén super ácidos, o con sabor maduro…
Año tras año, seguiremes escuchando:
Tienes kiwis?
Pues toma, llévate estos para casa.

Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...
Ler máis

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.
Ler máis

Camiño dos Faros. De Muxía a Touriñán

  O camiño dos Faros chega a Muxía. Onde comeza o tramo máis salvaxe desta ruta. Virxe da Barca Ría de Camariñas A ferida do Prestige Cuño Punta Buitra Praia Moreira e Cabo Touriñán Baixada praia Moreira Praia Moreira Touriñán Relax na Costa da Morte Atravesando Touriñán Estrada a ningures O cabo de occidente Faro Touriñán Tras outra etapa “interior” pola ría de Camariñas chegamos a Muxía, Zona cero da catástrofe do Prestige. Alí atopamos a carismática Virxe da barca e a (ex)pedra de abalar. Está collendo pulo como destino de peregrinos, trala popularización do camiño de Santiago ata Fisterra. Dende ahí comeza a etapa máis dura e máis virxe do Camiño dos Faros. Alomenos antes de que construiran un pedazo mamotreto de hotel na praia de Lourido, cos fondos do plan Galicia para a recuperación da crise do Prestige. A formula de sempre para sair adiante: asfaltar a costa e turismo de hotelazo. Os montes Cachelmo e Pedrouzo, Punta Buitra e...
Ler máis

Refuxio de Estagnous

Pernoctei neste refuxio durante a travesía de montaña Passaran.  É un aloxamento moi acolledor, con xente atendendo moi amable, e está nun lugar privilexiado.  Construiron este refuxio sobre o Etang Rond, e baixo o xigante Mont Vallier.  Un impoñente monte que ten un glaciar na súa cara norte, ainda que moi pequecho e posiblemente en camiño de desaparición no vran. Pero o máis chamativo de Estagnous son as vistas do solpor. De feito creo que a cena é algo antes para que dea tempo de sair a admiralo. Bueno, creo, non sei se é así ou se sain eu antes a velo. Sexa dun xeito ou de outro, deu tempo a que todo o mundo puidera gozar coas vistas.  Creo que é dos solpores máis chulos que vin dende un refuxio.  Comparable ao de Collado Jermoso, ou Niu d´ a. Aliga Ademáis a nevoa que entraba e saia do val facía a o ambiente da estampa ainda máis especial. Asi que farteime a facer fotos. Costoume facer selección :-) Máis entradas do Passaran  Aquí
Ler máis

Ortigueira e arredores

Antes,  Ortigueira era coñecida polo seu festival. Agora,  coñecese polo seu festival, e por un banco. Porén,  Ortigueira e arredores sempre tiveron moito máis. Loiba Fuciño do Porco Luz do Norte Estaca de Bares Septentrional Herbeira Garita 613 metros sobre o nivel do mar Estrada DP-2205   Fotos tomadas en O Vicedo, Mañón, Ortigueira e Cariño.
Ler máis