Saltar ao contido principal

Camiño dos Faros. Cabo da Nave e Fisterra

O Camiño dos Faros vai “in crescendo”, tamén dentro da derradeira etapa. O Sendeiro do Cabo da Nave é absolutamente espectacular. Non se queda atrás a chegada ao faro de Fisterra, cargada de simbolismo, cunhas vistas magníficas dende o monte Facho.

Monte Castro



Camiño dos Faros

Primeira vista do Cabo da Nave

Praia da Arnela

Acercandose ao Cabo da Nave

No interior do cabo da Nave

Cantís

Cabo da Nave

Facho: derradeiro obstáculo

Cabo da Nave e Praia Mar de Fora

Fin do Camiño: Faro Finisterre

Fisterra

 Na miña opinión, paisaxisticamente falando, a parte final do Camiño dos Faros é a máis fermosa e auténtica. Hai poucas andainas nas que poidas caminar por carreiros desertos durante tanto tempo, coa única compaña do mar e o vento, sobre cantís onde rompen as ondas e gozando de paisaxes impresionantes.

O Cabo da Nave é a guinda do Camiño. Este tramo pódese percorrer grazas a un pequeno sendeiro que acompaña a unha tubería de augas. Unha sorte. E, obviamente, os inventores do Camiño dos Faros non o ian desaproveitar.  Causa unha fonda impresión ver o mar dende tan alto rompendo tan cerca, entre as paredes tan escarpadas. O carreiro vai sorprendendo a cada xiro, xa que van aparecendo pasos entre as rochas onde non se imaxinaba. Todo isto fai que percorrer este traxecto sexa unha das mellores experiencias da Costa da Morte. Por non dicir a mellor. Se ata aquí esta senda resulta preciosa, co Cabo da Nave faise inesquecible.

Unha vez repost@s da impresión, xa se ve o monte do Facho, último obstaculo para ver o Faro de Fisterra. Pero antes, a praia do Mar de Fora. Salvaxe tamén, pero cun recuncho onde pode caer un baño se fai calor.

Tralo ascenso ao monte do Facho, a baixada faise soa, xa que estamos admirando o segundo monumento máis visitado de Galicia: o Faro de Finisterre. Choca un pouquiño chegar de non ver a ningúen durante dous días, e no Faro atopar moreas de visistantes. Xente que vai so pola visita, a pasar a tarde, e xente que chega coa memoria chea de experiancias do camiño de Santiago. E @s que son menos: @s que chegan ao fin do mundo por un camiño máis duro, pero completamente diferente: O Camiño dos Faros.

Máis entradas neste Blog sobre o Camiño dos Faros:

Publicacións populares deste blog

Selva Irati

  Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso.  E nas fotos queda moi ben.
Ler máis

O Outro Faro de Vigo

Solpor Xunt@s A cunchas da praia do matadeiro Faro a Contraluz Saudade Solpor tralo faro O instante Sube a marea Os arredores do museo do mar son un lugar moi tranquilo despois do vran. A pouca xente que pasa por alí está paseando o can, mirando o mar, pescando, ou agardando o solpor, que a mediados de outono coincide no medio e medio das Cies. Soamente se escoita o ruido provocado polo vento suave e o mar tranquilo do interior da ria. Bo lugar para cavilar.  Para abstraerse das cousas que pasan e das que non pasan. Ten un aire a saudade.  Ademáis (que para iso estamos), é tamén un moi bo lugar para facer o friki botando moreas de fotos. Capturando dende varios puntos de vista o faro concebido por aquel arquitecto italiano, que nunca chegou a velo rematado: O outro Faro de Vigo.
Ler máis

Altri Non

  Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta.  Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena).  Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico.  Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto.  No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo.  Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados.  E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...
Ler máis

Passaran. Etapa 2. Eylie - Araign

Segunda etapa da travesía Passaran Lac d'Araign Salida dende as pequenas cabanas mineiras de Eylie, cruza, igual que a primeira etapa, bosques de faias e instalacións mineiras francesas da parte dos Pirineos de Ariège. Subida ao Col d'Araign Continúa en subida constante ata o Col de Araign.  Entre as instalacións mineiras. Maubere ao fondo Eylie Dende este collado podese ver o lago do mesmo nome, e o refuxio onde imos durmir, que tamén se chama igual. Val Ariege Enriba está o Crebere, unha gran mole que non subimos porque xa nos chegou a etapa, supuña bastante desnivel adicional, e facía moita calor.  Vista dende Pic de l'Har Por ter sinceridade, as cervexas na terraza do refuxio chamaron máis que a subida coa calor Lago e Crabere Pic de l'Har O que si subimos foi o Pic de l'Har, máis asequible dende o collado. Ten boas vistas tanto do lago e Crebere como da parte de Ariege, e os montes fronterizos co Val de Aran como o Mauberne Refuxio Araign Máis entradas do Passa...
Ler máis

Passaran. Montgarri - Estagnous

 Etapa 4 do Passaran Etang Long Esta é a etapa que me pareceu máis fermosa de toda a travesía.  Montgarri Si se fai o percorrido saindo de Montgarri é a primeira. Para nós foi a cuarta. Creo que mellor así. Montgarri é un refuxio que está ao lado dunha fermosa capilla. Ten acceso en coche. Está moi ben e cómese xenial.  Col Barlonguera Alí desaconsellaronnos subir o Barlonguera polo incómodo do camiño. Outro pico que non subíamos. Recomendaronnos o Mont Vallier, ao rematar a etapa, que era máis asequible. Baixada a Etang Long e Mont Valier ao fondo esquerda O primeiro tramo do día atravesa o bosque da Gireta, baixo a serra do mesmo nome, e alcanza o collado que se chama tamén Gireta. Dende ahi non se ve o Barlonguera porque o tapan montes que están antes.  Na baixada, pasado o collado que se chama Barlonguere, as vistas do Etang Long son impresionantes. E abaixo, case máis fermoso.  Etang Long Este lago hai que bordealo Ten algún paso que hai que botar as mans....
Ler máis