Saltar ao contido principal

Azores. Illa de Faial

Faial é pequena pero ten moito que ver. Ademáis dos miradouros, prados bosques e cantís que son comunes a todas as Azores, nesta illa destacan a enorme caldeira  central e o cabo de Capelinhos.
Faial es pequeña pero tiene mucho que ver. Además de los miradores, prados, bosques y acantilados que son comunes a todas las Azores, en esta isla destacan su enorme caldera central y el cabo de Capelinhos.
Cabeço gordo

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/1320s f/11 ISO160

 

 

 Forma parte do grupo central das Azores, en frente de Pico. De feito, dende Horta, a súa capital, as vistas do volcán do mesmo nome son espectaculares. As dúas illas están moi próximas, hai un ferry que as une en vinte minutos.

 Non dedicamos a Faial todo o tempo que merece. Vimos a illa en dous días moi diferentes entre si. O primeiro con moita névoa, que impedía ver nada, e o segundo día fixemos visita express durante unhas poucas horas despóis de subir ao volcán Pico.


Forma parte del grupo central de las azores, en frente de pico. De hecho, desde Horta, su capital, las vistas del volcán homónimo son espectaculares. Las dos islas están muy próximas. Hay un ferry que las une en veinte minutos.

No le dedicamos a Faial todo el tiempo que merece. Visitamos la isla en dos días muy diferentes entre si. El primero tuvimos mucha niebla, que nos impedía ver nada, y el segundo día estuvimos muy poco tiempo: solo unas pocas horas después de subir al volcán Pico.

Estrada de nevoa e terra

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/250s f/5.6 ISO200

As flores de Ribeira Funda

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/640s f/5.6 ISO200

Vistas tapadas

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 34mm 1/640s f/7.1 ISO200

Vacas na névoa

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 32mm 1/500s f/4.5 ISO200

Impronta de paso

Nikon D7000. Nikkor 85mm f/1.8. 85mm 1/4000s f/1.8 ISO125

A caldeira de Faial

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/250s f/11 ISO160

Cantís Dourados de Capelinhos

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/125s f/11 ISO160

Faro enterrado na lava

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/50s f/11 ISO160

Capelinhos

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 16mm 1/100s f/11 ISO160


A caldeira de Faial, o Cabeço Gordo, é unha das máis grandes das azores. É un cráter xigante de 2 km de diámetro, cun pequeno lago no interior. As súas paredes verdes verticais teñen 300m de altura. Ademáis está a mil metros sobre o nivel do mar, co que as vistas dos bosques e das illas de arredor son preciosas. Magoa que non tiveramos tempo de dar toda a volta ao volcán, porque semella que paga a pena.

O cabo de Capelinhos é relativamente novo, emerxeu do mar na erupción de 1957, provocando grandes destrozos nas casas e nos campos da illa, obrigando a emigrar a miles de personas. Hoxe en día, o paseo pola zona, polos novos cantís e polo faro indundado pola lava é precioso. Nas derradeiras horas do día o Solpor é espectacular. A luz da hora dourada da color ainda máis alaranxado as áridas terras que conforman o cabo.

… e do resto da illa non puidemos ver moito máis. O día de névoa impediunolo. Ainda que non deixa de ser misterioso circular por estradas tapadas e ver vacas sair da nada, da rabia non poder disfrutar do que seguro que sería unha paisaxe fermosa. Tentamos ir ao miradoiro da Ribeira Funda, pero non se via nada. Tampouco se via moito no Monte da Guía, en Horta. Nin tampouco nos miradouros da Nossa Senhora da Conceiçao ou da Ponta Espalamaca. O día estaba moi malo para ir a Praia do Almoxarife, así que rematamos o día en Horta. Tomamos uns Gintonics baratos no Bar do Piter (un local moi coñecido pero bastante guiri), e paseamos polo porto da vila, ollando os debuxos dos seus diques. Os aventureros que cruzan o atlántico nos seus veleros, cando fan parada na capital de Faial, teñen costume de deixar a súa impronta nas pedras do porto. O resultado é un embarcadoiro multicolor cheo de debuxos e bandeiras.

 Quedounos pena de non visitar a reserva forestal de Cabouco. Pasamos cerca co coche,e ten que ser realmente bonita. Pero o tempo (o atmosférico e o cronolóxico) non permite facer todo.

 Máis publicacións sobre Azores, aquí  

                                                          -x-





La caldera de Faial, el Cabeço Gordo, es una de las

más grandes de Azores. Es un cráter gigante de dos

kilómetros de diámetro, con un pequeño lago en su

interior. Sus paredes verdes verticales tienen 300m

de altura. Además, está a mil metros sobre el nivel

del mar, con lo que las vistas de los bosques y de las

islas de alrededor son preciosas. Fue una låstima que

no tuviéramos tiempo de dar toda la vuelta al volcán,

porque parece que vale la  pena.


El cabo de Capelinhos es relativamente nuevo. Emergió

del mar en la erupción de 1957, provocando grandes

destrozos en casas y campos de la isla, obligando a

emigrar a miles de personas. Hoy en día, el paseo por

la zona, por los nuevos acantilados y por el faro

inundado por la lava es precioso. En las últimas

horas del día, la puesta de sol es espectacular.

La luz de la hora dorada da un tono aún más

anaranjado a las áridas tierras que conforman el cabo.


… Y del resto de la isla, no pudimos ver mucho más.

El día de niebla nos lo impidió. Aunque no deja de

ser misterioso circular por carreteras tapadas, y

ver vacas surgir de la nada, da rabia no poder

disfrutar de lo que seguro sería un paisaje hermoso.

Intentamos ir al mirador de la Ribeira Funda, pero no

se veía nada. Tampoco se veía mucho en el monte

da Guía, en Horta. Ni en los miradores de Nossa

Senhora da Conceiçao, o de la Ponta Espalamaca.

El día estaba muy malo para ir a la playa de

Almoxarife, así que terminamos el día en Horta.

Tomamos unos Gin Tonics baratos en el Bar de Piter

(un local muy conocido, pero bastante guiri), y

paseamos por el puerto de la localidad. Observando

los dibujos de sus diques. Los aventureros que

cruzan el Atlántico en sus veleros, cuando hacen

parada en la capital de Faial, tienen la costubmre

de dejar su impronta en las piedras del puerto.

El resultado es un embarcadero multicolor lleno de

dibujos y banderas.

Nos quedó la pena de no visitar la reserva forestal de Cabouco. Pasamos cerca con el coche y tiene que ser realmente bonita. Pero el tiempo (el atmosférico y el cronológico) no permite hacer todo. 

Máis publicacións sobre Azores, aquí  

 

Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...
Ler máis

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.
Ler máis

Cartagena

  Esta vila do caribe colombiano foi das que máis me gustou do pais.  Vese chea de vida, e non só polo turismo.  Mestura de forma colorida o moderno (e non tan bonito) skyline típico américano con casas tipo coloníais. Forte San Felipe É esta derradeira zona a que se visita, e na que eu estiven. Skyline Ten bastante relevancia. É a segunda cidade en actividade económica de Colombia.  Foi capital do pais na época do control hispano, e sempre foi un departamento a ter en conta. Cando chove en Cartagena O asentamento non ten unha historia moi longa (bueno, ou si, pero solo se conta dende que chegaron os españois). Pero ainda así é ben intensa.  Impresionoume a batalla contra os ingleses na que os españois colonos rexeitaron a invasión.   Din que de non ter repelido aquel ataque, gran parte de américa latina hoxe en día falaría inglés.   Tal era a importancia de Cartaxena.   Daquela batalla quedou como recordo un impresionante forte, o castelo de San ...
Ler máis

Ortigueira e arredores

Antes,  Ortigueira era coñecida polo seu festival. Agora,  coñecese polo seu festival, e por un banco. Porén,  Ortigueira e arredores sempre tiveron moito máis. Loiba Fuciño do Porco Luz do Norte Estaca de Bares Septentrional Herbeira Garita 613 metros sobre o nivel do mar Estrada DP-2205   Fotos tomadas en O Vicedo, Mañón, Ortigueira e Cariño.
Ler máis

Illa de Mallorca

Entre os ariscos cabos do norte e a apacible costa do sur, Mallorca ten unha gran variedade de paisaxes Augas turquesas, calas pequenas como a des Moro, areais grandes como Es Trenc, Campos, muiños, pobos autóctonos que ainda resisten inexpugnables ao especulador invasor, cantís como os de Formentor, as montañas da Tramuntana, o barrio histórico de Palma...  Caló des Moro Cabra salvaxe mallorquina Far des Cap de ses Salines Cap de Ses Salines Llombards Cala Mondragó Treboada sobre Pollença Embarcadoiro de Cala S'Almunia Almendros Es Trenc Estas fotos son de Marzo, coincidindo ademáis con temporal e tormentas. Augas revoltas e praias cubertas de picas de piñeiro. Non reluce tanto como no vran. pero é moito máis tranquilo. Probablemente semelle máis á Mallorca verdadeira.
Ler máis