Saltar ao contido principal

Azores. Illa de Faial

Faial é pequena pero ten moito que ver. Ademáis dos miradouros, prados bosques e cantís que son comunes a todas as Azores, nesta illa destacan a enorme caldeira  central e o cabo de Capelinhos.


Faial es pequeña pero tiene mucho que ver. Además de los miradores, prados, bosques y acantilados que son comunes a todas las Azores, en esta isla destacan su enorme caldera central y el cabo de Capelinhos.


Cabeço gordo

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/1320s f/11 ISO160

 

 

 Forma parte do grupo central das Azores, en frente de Pico. De feito, dende Horta, a súa capital, as vistas do volcán do mesmo nome son espectaculares. As dúas illas están moi próximas, hai un ferry que as une en vinte minutos.

Non dedicamos a Faial todo o tempo que merece. Vimos a illa en dous días moi diferentes entre si. O primeiro con moita névoa, que impedía ver nada, e o segundo día fixemos visita express durante unhas poucas horas despóis de subir ao volcán Pico.


Forma parte del grupo central de las azores, en frente de pico. De hecho, desde Horta, su capital, las vistas del volcán homónimo son espectaculares. Las dos islas están muy próximas. Hay un ferry que las une en veinte minutos.

No le dedicamos a Faial todo el tiempo que merece. Visitamos la isla en dos días muy diferentes entre si. El primero tuvimos mucha niebla, que nos impedía ver nada, y el segundo día estuvimos muy poco tiempo: solo unas pocas horas después de subir al volcán Pico.




Estrada de nevoa e terra

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/250s f/5.6 ISO200

As flores de Ribeira Funda

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/640s f/5.6 ISO200

Vistas tapadas

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 34mm 1/640s f/7.1 ISO200

Vacas na névoa

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 32mm 1/500s f/4.5 ISO200

Impronta de paso

Nikon D7000. Nikkor 85mm f/1.8. 85mm 1/4000s f/1.8 ISO125

A caldeira de Faial

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/250s f/11 ISO160

Cantís Dourados de Capelinhos

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/125s f/11 ISO160

Faro enterrado na lava

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/50s f/11 ISO160

Capelinhos

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 16mm 1/100s f/11 ISO160




A caldeira de Faial, o Cabeço Gordo, é unha das máis grandes das azores. É un cráter xigante de 2 km de diámetro, cun pequeno lago no interior. As súas paredes verdes verticais teñen 300m de altura. Ademáis está a mil metros sobre o nivel do mar, co que as vistas dos bosques e das illas de arredor son preciosas. Magoa que non tiveramos tempo de dar toda a volta ao volcán, porque semella que paga a pena.

O cabo de Capelinhos é relativamente novo, emerxeu do mar na erupción de 1957, provocando grandes destrozos nas casas e nos campos da illa, obrigando a emigrar a miles de personas. Hoxe en día, o paseo pola zona, polos novos cantís e polo faro indundado pola lava é precioso. Nas derradeiras horas do día o Solpor é espectacular. A luz da hora dourada da color ainda máis alaranxado as áridas terras que conforman o cabo.

… e do resto da illa non puidemos ver moito máis. O día de névoa impediunolo. Ainda que non deixa de ser misterioso circular por estradas tapadas e ver vacas sair da nada, da rabia non poder disfrutar do que seguro que sería unha paisaxe fermosa. Tentamos ir ao miradoiro da Ribeira Funda, pero non se via nada. Tampouco se via moito no Monte da Guía, en Horta. Nin tampouco nos miradouros da Nossa Senhora da Conceiçao ou da Ponta Espalamaca. O día estaba moi malo para ir a Praia do Almoxarife, así que rematamos o día en Horta. Tomamos uns Gintonics baratos no Bar do Piter (un local moi coñecido pero bastante guiri), e paseamos polo porto da vila, ollando os debuxos dos seus diques. Os aventureros que cruzan o atlántico nos seus veleros, cando fan parada na capital de Faial, teñen costume de deixar a súa impronta nas pedras do porto. O resultado é un embarcadoiro multicolor cheo de debuxos e bandeiras.

Quedounos pena de non visitar a reserva forestal de Cabouco. Pasamos cerca co coche,e ten que ser realmente bonita. Pero o tempo (o atmosférico e o cronolóxico) non permite facer todo.

 Máis publicacións sobre Azores, aquí  

                                                          -x-





La caldera de Faial, el Cabeço Gordo, es una de las

más grandes de Azores. Es un cráter gigante de dos

kilómetros de diámetro, con un pequeño lago en su

interior. Sus paredes verdes verticales tienen 300m

de altura. Además, está a mil metros sobre el nivel

del mar, con lo que las vistas de los bosques y de las

islas de alrededor son preciosas. Fue una låstima que

no tuviéramos tiempo de dar toda la vuelta al volcán,

porque parece que vale la  pena.


El cabo de Capelinhos es relativamente nuevo. Emergió

del mar en la erupción de 1957, provocando grandes

destrozos en casas y campos de la isla, obligando a

emigrar a miles de personas. Hoy en día, el paseo por

la zona, por los nuevos acantilados y por el faro

inundado por la lava es precioso. En las últimas

horas del día, la puesta de sol es espectacular.

La luz de la hora dorada da un tono aún más

anaranjado a las áridas tierras que conforman el cabo.


… Y del resto de la isla, no pudimos ver mucho más.

El día de niebla nos lo impidió. Aunque no deja de

ser misterioso circular por carreteras tapadas, y

ver vacas surgir de la nada, da rabia no poder

disfrutar de lo que seguro sería un paisaje hermoso.

Intentamos ir al mirador de la Ribeira Funda, pero no

se veía nada. Tampoco se veía mucho en el monte

da Guía, en Horta. Ni en los miradores de Nossa

Senhora da Conceiçao, o de la Ponta Espalamaca.

El día estaba muy malo para ir a la playa de

Almoxarife, así que terminamos el día en Horta.

Tomamos unos Gin Tonics baratos en el Bar de Piter

(un local muy conocido, pero bastante guiri), y

paseamos por el puerto de la localidad. Observando

los dibujos de sus diques. Los aventureros que

cruzan el Atlántico en sus veleros, cuando hacen

parada en la capital de Faial, tienen la costubmre

de dejar su impronta en las piedras del puerto.

El resultado es un embarcadero multicolor lleno de

dibujos y banderas.

Nos quedó la pena de no visitar la reserva forestal de Cabouco. Pasamos cerca con el coche y tiene que ser realmente bonita. Pero el tiempo (el atmosférico y el cronológico) no permite hacer todo. 

Máis publicacións sobre Azores, aquí  

 

Publicacións populares deste blog

Dobrogea. Delta do Danubio

Onde remata o gran río de Europa, e comeza o Mar Negro. Delta do Danubio O vó da garza Praia sen final Lagoa Turceasca Delta en bici Cisnes do Danubio Porto de Sfantu George Canales A area dos confíns de Europa As rúas de Sfantu George Mar Negro en Constanza Constanza Máis entradas de Romanía aquí O Danubio en Rumanía fai fronteira con Serbia primeiro, e con Bulgaria despois. Cando xira ao Norte separa Valaquia de Dobrogea. E nesta última rexion rumana, a desmbocadura do rio ocupa unha area extensisima nun delta enorme.  O Delta do Danubio forma un laberinto de canales e lagoas, entre xuncos, marismas, bosques inundados e cañaverais. É unha das maiores reservas de paxaros de Europa. Por iso mesmo está catalogado como Reserva da biosfera pola unesco, ainda que pon mais empeño en conservala Rumanía que Ucrania. Tamén contén longuisimos areais virxes no limite con Mar Negro. As poucas pob...

Barragán

 En Galicia, a terra dos mil ríos, posiblemente o Barragán non deixe de ser un máis. Outro deses regos con moreas de recunchos que, por sorte, mantense sen estragar. Quizáis por non ter acceso inmediato nin cercano dende as grandes urbes, ou por non ter un percorrido moi sinxelo, ou por ter a fortuna de non estar cruzado polo trazado de ningunha autoestrada ou via do tren, o afluente do Oitavén conserva a súa contorna nun estado aparentemente intacto, alonxado de masificacións ou aberracións. A fraga do Barragán é das máis fermosas da provincia de Pontevedra. Fotos feitas no percorrido do PR164

Islandia (I) - Jokulsarlon

  Lago de Icebergs de Jokulsarlon.   ​ Espectáculo inmóvil. Formas xélidas de todos os tamaños e cores. Caos de xeo.  Silencio e frío. Impresiona. Mesmo sen ter as luces de final do día, nin ceo claro, nin vento tranquilo que deixe calma a auga. Jokulsarlon  é un deses lugares que se quedan na cabeza toda a vida.

Dunas de Erg Cheggaga

Calor, vento e area.  Impoñente concentración de dunas cor tella, con tonalidades cambiantes según a hora do día.   Caras de luz e caras de sombra, divididas por aristas de liñas finas e sinuosas. Formas e tamaños diversos, texturas rugosas de pequenas ondas paralelas . Erg Cheggaga é un lugar especial. As dunad de Erg Cheggaga Sahara Vento e area   Gran duna O teu camiño Solpor Erg Cheggaga Subida a gran duna Luz, sombra e horizonte   Jam session na haima ​   As dunas de Erg Cheggaga (Ou Chegaga, Chigaga, Chegagga... según onde se mire) son un areal de 40x15 km ao sur de Marrocos, a poucos kilómetros de Arxelia. A un par de horas en 4x4 dende M´Hamid el Ghizlane polo oeste ou outras dúas horas ata Foum Zguid ao leste . As posibilidades que ofrecen á cámara son moitas. Conseguense distintas tonalidades, probando a con diferentes inclinacións do sol e xogando coa exposición e o balance de...

Sachsenhausen

Isto é un blog de fotos, e non acostumo a escribir moito. Pero despois da visita ao campo de concentración de Sachsenhausen estiven a darlle voltas a cabeza sobre o que vin, e decidinme a compartir en "ollarpolafiestra" o que coñecín alí. Non é moi orixinal, pero sentino así. Estas non son grandes fotos, nin fermosas, nin nada técnicas. So tentan transmitir a desazón que se sinte ao ir descubrindo as cousas que sucederon nese lugar. Sachsenhausen foi un dos primeiros campos de concentración en construirse. Pola súa cercanía a Berlín, rematou sendo a sede das xefaturas administrativas do entramado de campos nazis. Antes da guerra, os prisioneros eran principalmente opositores ao réxime e xudeus. Durante a guerra, chegaron moitos polacos e soldados rusos. Se calcula que pasaron 140.000 persoas polo campo. En principio foi de concentración, non de exterminio, pero alí morreron ou foron executados mediante horca, gas, ou fusilamento uns 30.000 presos (...