Saltar ao contido principal

Azores. Illa de Faial

Faial é pequena pero ten moito que ver. Ademáis dos miradouros, prados bosques e cantís que son comunes a todas as Azores, nesta illa destacan a enorme caldeira  central e o cabo de Capelinhos.
Faial es pequeña pero tiene mucho que ver. Además de los miradores, prados, bosques y acantilados que son comunes a todas las Azores, en esta isla destacan su enorme caldera central y el cabo de Capelinhos.
Cabeço gordo

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/1320s f/11 ISO160

 

 

 Forma parte do grupo central das Azores, en frente de Pico. De feito, dende Horta, a súa capital, as vistas do volcán do mesmo nome son espectaculares. As dúas illas están moi próximas, hai un ferry que as une en vinte minutos.

 Non dedicamos a Faial todo o tempo que merece. Vimos a illa en dous días moi diferentes entre si. O primeiro con moita névoa, que impedía ver nada, e o segundo día fixemos visita express durante unhas poucas horas despóis de subir ao volcán Pico.


Forma parte del grupo central de las azores, en frente de pico. De hecho, desde Horta, su capital, las vistas del volcán homónimo son espectaculares. Las dos islas están muy próximas. Hay un ferry que las une en veinte minutos.

No le dedicamos a Faial todo el tiempo que merece. Visitamos la isla en dos días muy diferentes entre si. El primero tuvimos mucha niebla, que nos impedía ver nada, y el segundo día estuvimos muy poco tiempo: solo unas pocas horas después de subir al volcán Pico.

Estrada de nevoa e terra

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/250s f/5.6 ISO200

As flores de Ribeira Funda

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/640s f/5.6 ISO200

Vistas tapadas

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 34mm 1/640s f/7.1 ISO200

Vacas na névoa

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 32mm 1/500s f/4.5 ISO200

Impronta de paso

Nikon D7000. Nikkor 85mm f/1.8. 85mm 1/4000s f/1.8 ISO125

A caldeira de Faial

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/250s f/11 ISO160

Cantís Dourados de Capelinhos

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/125s f/11 ISO160

Faro enterrado na lava

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/50s f/11 ISO160

Capelinhos

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 16mm 1/100s f/11 ISO160


A caldeira de Faial, o Cabeço Gordo, é unha das máis grandes das azores. É un cráter xigante de 2 km de diámetro, cun pequeno lago no interior. As súas paredes verdes verticais teñen 300m de altura. Ademáis está a mil metros sobre o nivel do mar, co que as vistas dos bosques e das illas de arredor son preciosas. Magoa que non tiveramos tempo de dar toda a volta ao volcán, porque semella que paga a pena.

O cabo de Capelinhos é relativamente novo, emerxeu do mar na erupción de 1957, provocando grandes destrozos nas casas e nos campos da illa, obrigando a emigrar a miles de personas. Hoxe en día, o paseo pola zona, polos novos cantís e polo faro indundado pola lava é precioso. Nas derradeiras horas do día o Solpor é espectacular. A luz da hora dourada da color ainda máis alaranxado as áridas terras que conforman o cabo.

… e do resto da illa non puidemos ver moito máis. O día de névoa impediunolo. Ainda que non deixa de ser misterioso circular por estradas tapadas e ver vacas sair da nada, da rabia non poder disfrutar do que seguro que sería unha paisaxe fermosa. Tentamos ir ao miradoiro da Ribeira Funda, pero non se via nada. Tampouco se via moito no Monte da Guía, en Horta. Nin tampouco nos miradouros da Nossa Senhora da Conceiçao ou da Ponta Espalamaca. O día estaba moi malo para ir a Praia do Almoxarife, así que rematamos o día en Horta. Tomamos uns Gintonics baratos no Bar do Piter (un local moi coñecido pero bastante guiri), e paseamos polo porto da vila, ollando os debuxos dos seus diques. Os aventureros que cruzan o atlántico nos seus veleros, cando fan parada na capital de Faial, teñen costume de deixar a súa impronta nas pedras do porto. O resultado é un embarcadoiro multicolor cheo de debuxos e bandeiras.

 Quedounos pena de non visitar a reserva forestal de Cabouco. Pasamos cerca co coche,e ten que ser realmente bonita. Pero o tempo (o atmosférico e o cronolóxico) non permite facer todo.

 Máis publicacións sobre Azores, aquí  

                                                          -x-





La caldera de Faial, el Cabeço Gordo, es una de las

más grandes de Azores. Es un cráter gigante de dos

kilómetros de diámetro, con un pequeño lago en su

interior. Sus paredes verdes verticales tienen 300m

de altura. Además, está a mil metros sobre el nivel

del mar, con lo que las vistas de los bosques y de las

islas de alrededor son preciosas. Fue una låstima que

no tuviéramos tiempo de dar toda la vuelta al volcán,

porque parece que vale la  pena.


El cabo de Capelinhos es relativamente nuevo. Emergió

del mar en la erupción de 1957, provocando grandes

destrozos en casas y campos de la isla, obligando a

emigrar a miles de personas. Hoy en día, el paseo por

la zona, por los nuevos acantilados y por el faro

inundado por la lava es precioso. En las últimas

horas del día, la puesta de sol es espectacular.

La luz de la hora dorada da un tono aún más

anaranjado a las áridas tierras que conforman el cabo.


… Y del resto de la isla, no pudimos ver mucho más.

El día de niebla nos lo impidió. Aunque no deja de

ser misterioso circular por carreteras tapadas, y

ver vacas surgir de la nada, da rabia no poder

disfrutar de lo que seguro sería un paisaje hermoso.

Intentamos ir al mirador de la Ribeira Funda, pero no

se veía nada. Tampoco se veía mucho en el monte

da Guía, en Horta. Ni en los miradores de Nossa

Senhora da Conceiçao, o de la Ponta Espalamaca.

El día estaba muy malo para ir a la playa de

Almoxarife, así que terminamos el día en Horta.

Tomamos unos Gin Tonics baratos en el Bar de Piter

(un local muy conocido, pero bastante guiri), y

paseamos por el puerto de la localidad. Observando

los dibujos de sus diques. Los aventureros que

cruzan el Atlántico en sus veleros, cuando hacen

parada en la capital de Faial, tienen la costubmre

de dejar su impronta en las piedras del puerto.

El resultado es un embarcadero multicolor lleno de

dibujos y banderas.

Nos quedó la pena de no visitar la reserva forestal de Cabouco. Pasamos cerca con el coche y tiene que ser realmente bonita. Pero el tiempo (el atmosférico y el cronológico) no permite hacer todo. 

Máis publicacións sobre Azores, aquí  

 

Publicacións populares deste blog

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo ser
Ler máis

Irlanda - Munster

En Munster coinciden os maiores reclamos que ten Irlanda. Limerick, Cork, Cashel, Parque Nacional de Burren, Kerry, Adare... e sobre todo os merecidamente famosos cantís de Moher. -x- En Munster coinciden los mayores reclamos que tiene Irlanda: Limerik, Cork, Cashel, Parque de Burren, Kery, Adare... y sobre todo los merecidamente famosos acantilados de Moher. Cliffs of Moher. Paredes do Oeste Solpor en Moher. Cantís dourados Cashel As ruinas Burren Nin Auga, nin árbores, nin terra As fiestras de Cork University of Cork As canles do Lee A dinámica Cork é a capital de Munster, ou "terra de Mum". A chegada de empresas estadounidenses animadas pola fiscalidade irlandesa está facendo crecer en importancia esta vila. Surcada polos canales do rio Lee, os seus coloridos edificios de tres ou catro alturas son moi caracteristicos. Actualmente é a terceira poboación de Irlanda, despois de Dubl
Ler máis

Amman. Ciudadela e Rainbow street

  A ciudadela é realmente o casco vello de Amman, onde se conservan os vestixios históricos das civilizacións que se asentaron no que hoxe é Jordania.  Civilizacións como a de Mesopotamia, exipcia, romana, asiria, babilonia, grega, nabatea, turca... case nada. Incluso as cruzadas que foron a terra prometida a facer o vándalo e cargarse tanto musulmans como cristians.  Maila ter tantos anos de historia rexistrada, máis que calquera lugar do mundo, o sitio arqueoloxico é relativamente pequeno. Imaxino destruido polo tempo e polas guerras. Esta zona é a cuna de tantas culturas e relixións, que tanto uns como outros a consideran súa. Posiblemente todas teñan a súa razón. Pérdena ao non saber compartila. Ammán é enorme. Dende a ciudadela vense as sete colinas, e adivinanse outras máis. Creceu moitisimo recollendo palestinos da primeira Nakba, cando Israel os botou da terra onde vivian. De feito, non sabía que case o 70% das personas jordanas teñen orixe palestino.  Os campos de refuxiados p
Ler máis

O Grove

O Grove non é o mellor sitio para darlle a volta en bici. Pero si que ten moreas de sitios que valen  a pena visitar...  e facerlles fotos, que diso vai a entrada.  Pensamos en repetir a idea de fin de semana de volta en bicicleta pola peninsula. Pero a realidade foi que non se deixou moito. Ten vías moi tranquilas e ciclables. tamén carreiros que bordean o litoral. Pero tamén ten moito areal sen posibiliade de rodear. E tamén pequenos cantís nos que hai que levar a bici ao lombo. Agora ben, fermoso é dabondo. Tanto praias como paseos e portos. Tampouco acompañou moito o tempo. Pero eso ten as súas vantaxes: menos xente e mellores luces e estampas para esto das fotos. Ten moita extensión. Realmente só fixemos unha pequena parte, a da costa norte. Así que non me importaría para nada repetir.
Ler máis

A Fraga de Coiro

Esta pequena xoia do Morrazo une a parroquia de Coiro co alto de Ermelo. Para adentrarse nela dende o sur, hai que comezar subindo polos camiños que aparecen despois da igrexa. Pouco a pouco, os ruidos do esperpéntico vial van deixando paso aos murmullos do Rego Bouzós. Entrada da Fraga O traxe verde do Carballo Outros habitantes da fraga Fontes de Luz Azafranes entre a sombra A fervenciña do Bouzós Ermelo Bouzós en outono Profundidades da Fraga A igrexa de Coiro 300 metros de desnivel. Carreiros auténticos, sen adecuar, un pouco laberinticos as veces. Raios de sol, que tentan abrirse paso entre as polas, sen moito éxito. Auga, carballos, follas, troncos novos, troncos vellos, sombras... Un verdadeiro oasis no deserto do monte invadido. Ogallá resista. Xa o dicían eses artistas de SOAK: Polo monopolio do eucalipto… viva san carballiño!
Ler máis