Saltar ao contido principal

Azores. Illa de Faial

Faial é pequena pero ten moito que ver. Ademáis dos miradouros, prados bosques e cantís que son comunes a todas as Azores, nesta illa destacan a enorme caldeira  central e o cabo de Capelinhos.
Faial es pequeña pero tiene mucho que ver. Además de los miradores, prados, bosques y acantilados que son comunes a todas las Azores, en esta isla destacan su enorme caldera central y el cabo de Capelinhos.
Cabeço gordo

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/1320s f/11 ISO160

 

 

 Forma parte do grupo central das Azores, en frente de Pico. De feito, dende Horta, a súa capital, as vistas do volcán do mesmo nome son espectaculares. As dúas illas están moi próximas, hai un ferry que as une en vinte minutos.

 Non dedicamos a Faial todo o tempo que merece. Vimos a illa en dous días moi diferentes entre si. O primeiro con moita névoa, que impedía ver nada, e o segundo día fixemos visita express durante unhas poucas horas despóis de subir ao volcán Pico.


Forma parte del grupo central de las azores, en frente de pico. De hecho, desde Horta, su capital, las vistas del volcán homónimo son espectaculares. Las dos islas están muy próximas. Hay un ferry que las une en veinte minutos.

No le dedicamos a Faial todo el tiempo que merece. Visitamos la isla en dos días muy diferentes entre si. El primero tuvimos mucha niebla, que nos impedía ver nada, y el segundo día estuvimos muy poco tiempo: solo unas pocas horas después de subir al volcán Pico.

Estrada de nevoa e terra

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/250s f/5.6 ISO200

As flores de Ribeira Funda

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/640s f/5.6 ISO200

Vistas tapadas

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 34mm 1/640s f/7.1 ISO200

Vacas na névoa

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 32mm 1/500s f/4.5 ISO200

Impronta de paso

Nikon D7000. Nikkor 85mm f/1.8. 85mm 1/4000s f/1.8 ISO125

A caldeira de Faial

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/250s f/11 ISO160

Cantís Dourados de Capelinhos

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/125s f/11 ISO160

Faro enterrado na lava

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/50s f/11 ISO160

Capelinhos

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 16mm 1/100s f/11 ISO160


A caldeira de Faial, o Cabeço Gordo, é unha das máis grandes das azores. É un cráter xigante de 2 km de diámetro, cun pequeno lago no interior. As súas paredes verdes verticais teñen 300m de altura. Ademáis está a mil metros sobre o nivel do mar, co que as vistas dos bosques e das illas de arredor son preciosas. Magoa que non tiveramos tempo de dar toda a volta ao volcán, porque semella que paga a pena.

O cabo de Capelinhos é relativamente novo, emerxeu do mar na erupción de 1957, provocando grandes destrozos nas casas e nos campos da illa, obrigando a emigrar a miles de personas. Hoxe en día, o paseo pola zona, polos novos cantís e polo faro indundado pola lava é precioso. Nas derradeiras horas do día o Solpor é espectacular. A luz da hora dourada da color ainda máis alaranxado as áridas terras que conforman o cabo.

… e do resto da illa non puidemos ver moito máis. O día de névoa impediunolo. Ainda que non deixa de ser misterioso circular por estradas tapadas e ver vacas sair da nada, da rabia non poder disfrutar do que seguro que sería unha paisaxe fermosa. Tentamos ir ao miradoiro da Ribeira Funda, pero non se via nada. Tampouco se via moito no Monte da Guía, en Horta. Nin tampouco nos miradouros da Nossa Senhora da Conceiçao ou da Ponta Espalamaca. O día estaba moi malo para ir a Praia do Almoxarife, así que rematamos o día en Horta. Tomamos uns Gintonics baratos no Bar do Piter (un local moi coñecido pero bastante guiri), e paseamos polo porto da vila, ollando os debuxos dos seus diques. Os aventureros que cruzan o atlántico nos seus veleros, cando fan parada na capital de Faial, teñen costume de deixar a súa impronta nas pedras do porto. O resultado é un embarcadoiro multicolor cheo de debuxos e bandeiras.

 Quedounos pena de non visitar a reserva forestal de Cabouco. Pasamos cerca co coche,e ten que ser realmente bonita. Pero o tempo (o atmosférico e o cronolóxico) non permite facer todo.

 Máis publicacións sobre Azores, aquí  

                                                          -x-





La caldera de Faial, el Cabeço Gordo, es una de las

más grandes de Azores. Es un cráter gigante de dos

kilómetros de diámetro, con un pequeño lago en su

interior. Sus paredes verdes verticales tienen 300m

de altura. Además, está a mil metros sobre el nivel

del mar, con lo que las vistas de los bosques y de las

islas de alrededor son preciosas. Fue una låstima que

no tuviéramos tiempo de dar toda la vuelta al volcán,

porque parece que vale la  pena.


El cabo de Capelinhos es relativamente nuevo. Emergió

del mar en la erupción de 1957, provocando grandes

destrozos en casas y campos de la isla, obligando a

emigrar a miles de personas. Hoy en día, el paseo por

la zona, por los nuevos acantilados y por el faro

inundado por la lava es precioso. En las últimas

horas del día, la puesta de sol es espectacular.

La luz de la hora dorada da un tono aún más

anaranjado a las áridas tierras que conforman el cabo.


… Y del resto de la isla, no pudimos ver mucho más.

El día de niebla nos lo impidió. Aunque no deja de

ser misterioso circular por carreteras tapadas, y

ver vacas surgir de la nada, da rabia no poder

disfrutar de lo que seguro sería un paisaje hermoso.

Intentamos ir al mirador de la Ribeira Funda, pero no

se veía nada. Tampoco se veía mucho en el monte

da Guía, en Horta. Ni en los miradores de Nossa

Senhora da Conceiçao, o de la Ponta Espalamaca.

El día estaba muy malo para ir a la playa de

Almoxarife, así que terminamos el día en Horta.

Tomamos unos Gin Tonics baratos en el Bar de Piter

(un local muy conocido, pero bastante guiri), y

paseamos por el puerto de la localidad. Observando

los dibujos de sus diques. Los aventureros que

cruzan el Atlántico en sus veleros, cuando hacen

parada en la capital de Faial, tienen la costubmre

de dejar su impronta en las piedras del puerto.

El resultado es un embarcadero multicolor lleno de

dibujos y banderas.

Nos quedó la pena de no visitar la reserva forestal de Cabouco. Pasamos cerca con el coche y tiene que ser realmente bonita. Pero el tiempo (el atmosférico y el cronológico) no permite hacer todo. 

Máis publicacións sobre Azores, aquí  

 

Publicacións populares deste blog

Selva Irati

  Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso.  E nas fotos queda moi ben.
Ler máis

Altri Non

  Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta.  Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena).  Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico.  Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto.  No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo.  Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados.  E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...
Ler máis

O Outro Faro de Vigo

Solpor Xunt@s A cunchas da praia do matadeiro Faro a Contraluz Saudade Solpor tralo faro O instante Sube a marea Os arredores do museo do mar son un lugar moi tranquilo despois do vran. A pouca xente que pasa por alí está paseando o can, mirando o mar, pescando, ou agardando o solpor, que a mediados de outono coincide no medio e medio das Cies. Soamente se escoita o ruido provocado polo vento suave e o mar tranquilo do interior da ria. Bo lugar para cavilar.  Para abstraerse das cousas que pasan e das que non pasan. Ten un aire a saudade.  Ademáis (que para iso estamos), é tamén un moi bo lugar para facer o friki botando moreas de fotos. Capturando dende varios puntos de vista o faro concebido por aquel arquitecto italiano, que nunca chegou a velo rematado: O outro Faro de Vigo.
Ler máis

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...
Ler máis

As Cíes e a Unesco

Ignorando o que se fala delas en terra, nas illas a vida continúa tranquila, natural, impasible ao devenir do tempo. No arquipélago o reloxo detense, porque alí nada ten máis importancia que o feito de estar nas Cíes O noso patrimonio Area mar e ceo Balcón do Príncipe Retiro Noite en Rodas Calma San Martiño Senlleira en Rodas Onde se detén o tempo As illas Cies deberían ser patrimonio da Humanidade. Pero para conservalas, non para explotalas. E en todo caso, nunca deberían ser ferramenta de confrotación entre diferentes administracións con diferentes siglas políticas.  É triste ver como a clase dirixente local non se pon de acordo nin sequera no que nos une: A necesidade de protexer o maior patrimonio natural que temos no sur de Galicia.
Ler máis