Saltar ao contido principal

Azores. Terceira 1



Illa de bosques, cantís, cavidades, carreiros, grotas, vacas, prados multicor, miradoiros… e volcáns
Isla de bosques, acantilados, cavidades, senderos, grutas, vacas, prados multicolor, miradores… y volcanes, claro.
terceira azores portugal cueva algar do carvao
Algar do Calvao. Entrada superior

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 15mm 1/250s f/6.3 ISO160

 

Tercerira Azores cueva portugal algar do carvao
Algar do Calvao. Luz de fora.

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/100s f/3.2 ISO320

 


acantilados quatro ribeiras azores portugal terceira
Cantís de Quatro Ribeiras

BQ Aquaris X. Modo panorámica


acantilados quatro ribeiras azores portugal terceira
Vento

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 16mm 1/250s f/11 ISO125

 

acantilados quatro ribeiras azores portugal terceira
Fronte o mar

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 28mm 1/250s f/11 ISO125

 

acantilados quatro ribeiras azores portugal terceira
Bastón

Nikon D7000. Nikkor 85mm f/1.8. 85mm 1/3200s f/2 ISO125

 

 azores portugal terceira
Prados de Terceira
Nikon D7000. Nikkor 85mm f/1.8. 85mm 1/8000s f/2 ISO100



Cueva natal azores portugal terceira
Cova do Natal

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 16mm 1/25s f/2.8 ISO250



mirador sarreta azores terceira portugal
Miradoiro da Sarreta

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 34mm 1/160s f/11 ISO125



acantilados ponta do queimado azores portugal terceira
Nubes da ponta do queimado

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 16mm 1/160s f/11 ISO125

 

Sarreta azores portugal terceira miradoiro sarreta
Solpor entre nubes


Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 38mm 1/2500s f/11 ISO125

azores portugal terceira ponta do queimado miradoiro
Ponta do queimado

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 20mm 1/400s f/11 ISO125

 

piscinas naturales biscoitos terceira azores portugal islla
Piscinas de Biscoitos

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/640s f/11 ISO125

azores terceira portugal
Angra do Heroismo

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 28mm 1/160s f/11 ISO125

 

azores portugal terceira angra do heroismo
Monte Brasil

Nikon D7000. Tokina 11-16 f/2.8. 11mm 1/200s f/11 ISO160

 

A illa de Terceira ten unha paisaxe moi variada, e presenta moitas alternativas para visitar. O máis coñecido é quizáis a grota vertical do Algar do Calvao. Un buraco enorme que permite acceso dende arriba as súas diferentes cavidades, que se agochan no seu interior. Outra cova coñecida é a grota de Natal, menos profunda pero máis longa. Por certo, o seu nome ven dado por ser o lugar onde se daba unha misa de Nadal.

Pero ten moito máis que grotas. Os cantís basálticos rodean prácticamente toda a illa. Paredes xigantes que entran verticales no mar. Na costa de Quatro ribeiras hai un carreiro (un PRC2TER) que percorre varios miradoiros dende onde podense apreciar estes cantísr en todo o seu esplendor.

Pola cara Oeste, os miradoiros da Ponta do queimado ou da Serreta permiten disfrutar do sol metendose detrás do mar no solpor. Sempre que as nubes o permitan, claro.

Ao norte, en biscoitos hai piscinas naturais, como as de Sao Miguel, pero máis adaptadas para o baño e para pasar o día. Unha especie de Praia de cemento.

Con tanta paisaxe natural, as vilas e a arquitectura non destacan tanto. Inda así, hai moitas vilas que teñen encanto. Quizáis a que máis de todas as que visitamos nas Azores é a capital de Terceira: Angra do Heroismo, coas suas ruas adoquinadas e as suas fachadas brancas con fiestras de cores. Ademáis, xusto ao lado, ten o monte Brasil. Un crater a moi poucos km do centro da cidade.

  Máis publicacións sobre Azores, aquí 

-x-



La isla de Terceira tiene un paisaje muy variado, y presenta muchas alternativas para visitar. Lo más conocido es quizás la gruta vertical de Algar do Calvao. Un agujero enorme que permite el acceso desde arriba a diferentes cavidades que se esconden en su interior. Otra cueva conocida es la de Natal, menos profunda pero más larga y estrecha. Por cierto, su nombre viene dado por ser lugar donde se daban misas de navidad.

Pero en Terceira hay mucho más que grutas. Los acantilados basálticos rodean prácticamente toda la isla. Paredes gigantes que entran verticales en el mar. En la costa de Quatro Ribeiras hai un carreiro (PRC2TER) que recorre varios miradores en los que se puede apreciar estos acantilados en todo su esplendor.

En la costa Oeste, los miradores de Ponta do Queimado o de la Serreta permiten disfrutar del sol metiendose detrás del mar al final del día. Siempre que las nubes lo permitan, claro.

Al norte, en Biscoitos, hay piscinas naturales. Como las de Sao Miguel, pero más adaptadas para el baño y para pasar el día. Una especie de playa – piscina de cemento.

Con tanto paisaje natural, las poblaciones y la arquitectura no destaca tanto. Aun así, hay muchos pueblos que tienen encanto. Quizás la que más de todas las que visitamos en Azores es la capital de Terceira: Angra do Heroismo, con sus calles adoquinadas y sus fachadas blancas con ventanas de colores. Además, justo al lado, está el monte Brasil, un crater con bosque a muy pocos km del centro de la ciudad.

Máis publicacións sobre Azores, aquí 

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.