Saltar ao contido principal

Espigüete



O Espigüete é o pico máis característico da montaña Palentina. Inda que non o máis alto (elevase 2450 e o Curavacas ten 2520m), é o máis emblemático, xa que é unha mole caliza illada que pode verse dende toda a súa contorna e dende a cima de moitas montañas dos picos de Europa e de León.

 El Espigüete es el pico más característico de la montaña Palentina. Aunque no es el más alto (se eleva 2450m y el Curavacas tiene 2520m), es el más emblemático, porque es una mole caliza aislada que se puede ver desde todos sus alrededores y desde la cima de muchas montañas de los Picos de Europa y de León. 

cumbre del espiguete palencia
Altura

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/640s f/11 ISO125

Cima Oeste Espigüete
Crestear cos montes de Riaño as costas

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/800s f/11 ISO125

Embalse de Camporredondo

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 21mm 1/800s f/11 ISO125

Picos de Europa

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 25mm 1/640s f/11 ISO125

Cresteando o Espigüete

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 35mm 1/640s f/11 ISO125

O cumio e o Curavacas

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 29mm 1/640s f/11 ISO125
Cumios do Espigüete

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/640s f/11 ISO125

Estrada do embalse

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 55mm 1/320s f/11 ISO125

Vista Sur do Espigüete

Nikon D7000. Nikkor 18-55 f/3.5. 18mm 1/200s f/11 ISO160

 

 

Visto dende o Leste ou Oeste, é unha pirámide, un triangulo perfecto. Dende o Norte ou Sur é un macizo onde se aprecian ben as suas aristas, crestas e diferentes cimas.
As vistas dende o cumio son espectaculares. Os montes de Riaño co seu embalse na cara Oeste, os Picos de Europa na cara Norte, o embalse de Camporredondo o Sur-Leste, e as montañas palentinas máis altas na parte Norte – Leste.
A ruta que seguimos co clube Peña Trevinca foi unha travesia de Oeste a Leste. Aproximación dende o pueblo de Valverde de la Sierra, para subir trepando por unha canal na parte sur-Oeste que leva directamente a primeira cima ou hombreiro. Os montes de Riaño aparecen as nosas costas. A partir de ahí, pódese sacar a Reflex. As cimas principais fanse cresteando. O descenso, algo abrupto, pola arista Este ata o parking que está na estrada entre Cardaño de abaixo e Cardaño de Arriba. O Espigüete é unha montaña de certa entidade, respetable, pero moi bonita de facer con bo tempo.

 -x-
Visto desde el Este o el Oeste, es una pirámide, un triangulo perfecto. Desde el Norte o el Sur, es un macizo en el que se aprecian perfectamente sus aristas, crestas y diferentes cimas.
Las vistas desde la cumbre son espectaculares. Los montes de Riaño con su embalse en la cara Oeste, los picos de Europa en la cara norte, y el embalse de Camporredondo al Sureste, y las montañas palentinas más altas en la parte noreste.
La ruta que seguimos con el Club Peña Trevinca fue una travesía de Oeste a Leste. Aproximación desde el pueblo de Valverde de la Sierra, para subir trepando por una canal en la vertiente Sur-Oeste que lleva directamente a la primera cima u hombro. Los montes de Riaño aparecen a nuestra espalda. A partir de ahí, se puede sacar la réflex de la mochila, las cimas principales se hacen cresteando. El descenso, algo abrupto, fixemolo pola arista Este hasta el parking que está en la carretera entre Cardaño de abajo y Cardaño de arriba. El espigüete es una montaña de cierta entidad, respetable, pero muy bonita de hacer con buen tiempo.

Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...
Ler máis

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.
Ler máis

Cartagena

  Esta vila do caribe colombiano foi das que máis me gustou do pais.  Vese chea de vida, e non só polo turismo.  Mestura de forma colorida o moderno (e non tan bonito) skyline típico américano con casas tipo coloníais. Forte San Felipe É esta derradeira zona a que se visita, e na que eu estiven. Skyline Ten bastante relevancia. É a segunda cidade en actividade económica de Colombia.  Foi capital do pais na época do control hispano, e sempre foi un departamento a ter en conta. Cando chove en Cartagena O asentamento non ten unha historia moi longa (bueno, ou si, pero solo se conta dende que chegaron os españois). Pero ainda así é ben intensa.  Impresionoume a batalla contra os ingleses na que os españois colonos rexeitaron a invasión.   Din que de non ter repelido aquel ataque, gran parte de américa latina hoxe en día falaría inglés.   Tal era a importancia de Cartaxena.   Daquela batalla quedou como recordo un impresionante forte, o castelo de San ...
Ler máis

Camiño dos Faros. De Muxía a Touriñán

  O camiño dos Faros chega a Muxía. Onde comeza o tramo máis salvaxe desta ruta. Virxe da Barca Ría de Camariñas A ferida do Prestige Cuño Punta Buitra Praia Moreira e Cabo Touriñán Baixada praia Moreira Praia Moreira Touriñán Relax na Costa da Morte Atravesando Touriñán Estrada a ningures O cabo de occidente Faro Touriñán Tras outra etapa “interior” pola ría de Camariñas chegamos a Muxía, Zona cero da catástrofe do Prestige. Alí atopamos a carismática Virxe da barca e a (ex)pedra de abalar. Está collendo pulo como destino de peregrinos, trala popularización do camiño de Santiago ata Fisterra. Dende ahí comeza a etapa máis dura e máis virxe do Camiño dos Faros. Alomenos antes de que construiran un pedazo mamotreto de hotel na praia de Lourido, cos fondos do plan Galicia para a recuperación da crise do Prestige. A formula de sempre para sair adiante: asfaltar a costa e turismo de hotelazo. Os montes Cachelmo e Pedrouzo, Punta Buitra e...
Ler máis

Illa de Mallorca

Entre os ariscos cabos do norte e a apacible costa do sur, Mallorca ten unha gran variedade de paisaxes Augas turquesas, calas pequenas como a des Moro, areais grandes como Es Trenc, Campos, muiños, pobos autóctonos que ainda resisten inexpugnables ao especulador invasor, cantís como os de Formentor, as montañas da Tramuntana, o barrio histórico de Palma...  Caló des Moro Cabra salvaxe mallorquina Far des Cap de ses Salines Cap de Ses Salines Llombards Cala Mondragó Treboada sobre Pollença Embarcadoiro de Cala S'Almunia Almendros Es Trenc Estas fotos son de Marzo, coincidindo ademáis con temporal e tormentas. Augas revoltas e praias cubertas de picas de piñeiro. Non reluce tanto como no vran. pero é moito máis tranquilo. Probablemente semelle máis á Mallorca verdadeira.
Ler máis