Saltar ao contido principal

Cárpatos. Bucegi


As montañas de Bucegi, nos Cárpatos romaneses, álzanse como paredes impoñentes, con 1000 metros de altura, a través do curso do Río Prahova. Chaman a atención pola sua beleza case virxe, e polos misterios que supostamente agochan.

-x-

Las montañas de Bucegi, en los Cárpatos rumanos, se alzan con paredes imponentes, con 1000 metros de altura, a través del curso del río Prahova. Llaman la atención por su belleza casi virgen, y por los misterios que supuestamente esconden.

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Bucegi

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Teleferico de Busteni

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Miradoiro de Bucegi

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Cumio do Monte Omu
Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
As donas dos Cárpatos

Descenso
Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Baixada do val

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Ar de Montaña

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Bucegi

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Camiñar polos Cárpatos
 
Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Cabana Babele

Carpatos Rumania Pico Omu Busteni Babele prahova
Bucegi dende Busteni

O Teleférico, que sae da turística localidade de Busteni, permite alcanzar a cabina Babele (2000m) sen esforzo. Eso se obviamos o esforzo de chegar unha hora antes de que abra (empeza as 8:30) e logo facer unha cola de outra hora. Pero vale a pena, voar por enriba dos abetos e as espectaculares formacións rochosas de Bucegi ben o merece.



A partir da estación, hai diversos carreiros que se poden coller. A andaina marcada con marcas vermellas leva ata a cima do monte Omu , o máis alto desta cordillera (2505m). As vistas desta andaina son moi fermosas, dignas de rutas de alta montaña. Hai miradoiros cada pouco. (ver ruta aquí)


Alcanzado o Monte Omu, onde hai un refuxio, si se avanzan un pouco máis hacia o Norte chegase a ver Brasov dende o alto, e a estribación vecina Piatra Crailui. As vistas son impresionantes.



Hai camiños que levan ata o cumio dende abaixo, dende Busteni, sen facer a "trampa" de coller o teleférico. Pero para eso hai que ter todo o día, e, sobre todo, ter as pernas en forma. Para voltar a cabina, a ruta ten varias alternativas paralelas, unha delas permite ir cresteando e pasar polos pequenos cumios Gabanaele e Bucura, onde hai outras perspectivas da paisaxe. As montañas estanse cubrindo de nubes e as imaxes resultan espectaculares.



A volta, vimos moita xente arredor dunha pedra que, según dende o punto de vista que se observe, pode ter forma de calavera humana. Algúns din que é unha esfinge. Tamén din que a montaña ten, no seu interior, unha rede de túneis excavados por outras civilizacións, que agochan segredos fantásticos. As faladurias din que xa foron explorados por axentes especiais rumanos e estadounidenses. Todo isto dalle un ar de misterio ás montañas Bucegi. Como se non faltaran historias fantásticas en Transilvania.


Lendas aparte, a prominencia destes montes impon respeto vistos dende abaixo, dende arriba, ou dende lonxe.

-x-


El teleférico, que sale desde esta localidad, permite alcanzar la cabina Babele (2000m) sin esfuerzo. Eso si obviamos el esfuerzo de llegar una hora antes de que abra (empieza a las 8:30) y luego hacer otra hora de cola. Pero vale la pena. Volar por encima de los abretos y las espectaculares paredes de Bucegi bien lo merece.



A partir de la estación, hay diversas senderos que se pueden seguir. La ruta señalizada con marcas rojas lleva hasta la cima del monte Omu, el más alto de esta cordillera (2505m). Las vistas durante toda la caminata son muy bonitas. Dignas de rutas de alta montaña. Hay miradores cada poco.


Alcanzado el monte Omu, donde hay un refugio, si se avanza un poco más hacia el norte se llega a ver Brasov desde lo alto, y parte de la estribación vecina Piatra Crailui. Las vistas son impresionantes.



Hay caminos que llevan hasta la cima desde abajo, desde Busteni, sin hacer la “trampa” de coger el teleférico. Pero para eso hay que tener todo el día, y, sobre todo, tener piernas en forma. Para volver a la cabina, la ruta tiene alternativas paralelas, una de ellas permite crestear y pasar por las pequeñas cimas de Gabanele y Bucura, donde hay más perspectivas del paisaje. Las montañas se empiezan a cubrir de nubes, y las imágenes resultan espectaculares. (Ver Ruta aquí)


Volviendo, vimos mucha gente alrededor de una piedra que, según desde el punto de vista en que se observe, puede tener forma de calavera humana. Algunos dicen que es una esfinge.También dicen que la montaña tiene, en su interior, una red de túneles excavados por otras civilizaciones, que esconden secretos fantásticos. Y que ya fueron explorados por agentes secretos rumanos y estadounidenses. Todo esto le da un aire de misterio a las montañas Bucegi, cmo si no faltaran historias fantásticas en Transilvania.


Leyendas aparte, la prominencia de estos montes impone respeto desde abajo, desde arriba y desde lejos.

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.