Saltar ao contido principal

Cárpatos. Fagaras. Estrada Transfagarasan



Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.

Os Fágaras, teito de Romanía, alzanse imponentes dende a chaira separando Valaquia de Transilvania. ​Xa de por si son abraiantes, pero o que os fai famosos é a estrada Transfagarasan, considerada das máis espectaculares do mundo.

-x-

Los fágaras,  techo de Rumanía, se alzan imponentes desde la llanura separando Valaquia de Transilvania. ​Asombran ya de por sí, pero lo que los hace famosos es la carretera Transfagarasan, considerada una de las más espectaculares del mundo.

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.
Fágaras dende a chaira

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.
Nubes rañando os Cárpatos

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.Cascada balea
Fervenza Balea

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.
As agachadas

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.
A estrada das mil curvas

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.lago balea
Lacul Balea

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.. Balea
Balea dende a altura

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.Capra Buteanu
Lacul Capra e o Buteanu

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.
Transfagarasan

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.
O paso dos Fagaras

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.
Entrada a Valaquia

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.
Hai tráfico en Transfagarasan

Carretera transfagarasan rumania Carpatos.Fagaras.Vidraru Poenari
Lacul Vidraru


Estas montañas son a estribación máis alta dos Cárpatos rumanos. Ali está​ o cumio máis elevado do país,​ o M​oldoveanu (2544m). ​Son a fronteira natural entre Transilvania e Valaquia. ​​Esta frontera foi superada pola famosa estrada Transfagarasan, as veces esculpida na montaña, as veces serpenteante con infinitas curvas, e ​outr​as veces escondida baixo ​terra.​


A historia desta estrada está ligada a Nicolau Ceaucescu. ​O dirixente romano q​uixo tomar precauciones ante un posible ataque soviético (ainda que ​Romanía ​formaba parte do pacto de Varsovia, e estaba baixo a órbita comunista,​ o dictador​ sempre quixo ter voz propia, ser unha especie de "ovella negra" do COMECON). No caso dese suposto ataque, pensou que era boa idea ter unha vía para evacuar os seus exercitos ​por vía directa ​dende Transilvania a Valaquia​. Un trazado Norte-Sur sin rodear las montañas.​​ Entón​ non se lle ocorreu outra cousa que facer construir unha estrada que atravesase os imponentes e prominentes Fagaras​ e s​altarse a fronteira natural dos Cárpatos.

A estrada Transfagarasan foi idea peregrina de Ceaucescu, e o resultado foi un paso de montaña espectacular.


A construcción debeu ser todo un reto e saiu moi cara. ​En coste material e humano. ​En todas as reseñas que atopei, falan de mais de cen mortos en accidentes durante as obras. Todas estas reseñas destacan a tiranía de Ceaucescu por mandar a morte os seus obreiros a facer realidade o seu ​mega​proxecto. Non dubido da tiranía do dictador, e non quero facer ningún tipo de comparación, pero ao ler esos calificativos non puiden evitar pensar nos mortos pola "tiranía" dos prazos, ou  pola "tiranía" dos beneficios  nas construccións de infraestructuras da actualidade. No AVE galego, por exemplo, van 12 accidentes mortais, con moitos máis medios que os que tiveron os rumanos daquela.​..



O resultado foi una carretera inútil para o fin que foi construida, xa que os soviéticos nunca atacaron, pero realmente espectacular. Todo un reclamo turístico, ​pola propia via en si, e porque facilita o acceso ao alto dos Fágaras. A estrada conecta Cartisoara en Transilvania con Curtea de Arges en Valaquia, evitando rodear a cordillera. So é circulable no vran, o resto do ano está cuberta pola neve.

Facendo o traxecto dende o Norte, no medio da subida está a fervenza Balea, alta e caudalosa, a qué se chega por un empinado carreiro que sale dende o funicular que leva ata o lago Balea.

A continuación, ​si se segue adiante, ​a estrada colga das paredes da montaña. ​Esculpida na roca. ​E cando chega a zona do val, volvese tremendamente sinuosa, con infinitas curvas. Dende os miradoiros que de van atopando polo camiño semella un laberinto de lazos no que non se sabe que xiros da estrada van antes ou cales va despois.

No punto máis alto, o paso dunha vertente a outra dos Fagaras faise a través dun túnel. Ao lado, o lago glacial Balea. O entorno é moi bonito, pero a pegada do home, cos hoteles, cafeterías, mercadillo e parking quitan encanto a paisaxe. Dende o lago sae un carreiro que leva ata outro lago glaciar, o lago Capra. Este carreiro tira moito para arriba, e atraviesa unha pedrera, pero vale a pena. O lago Capra é un lago completamente virxe. A idea que tiñamos era subir despois o Buteanu, e baixar por outro sendeiro menos abrupto. Pero fixose tarde, a cima do Buteanu estaba tapada polas nubes​. A​ choiva era inminente​. Así​ que descartamos o ascenso, xa que ​iamos mollarnos e ​non iamos ver nada.

Tralo paso polo Lago Balea e as infinitas curvas, o Castelo de Poenari - O verdadeiro Castelo de Vlad Draculea - agarda na parte baixa dos Fagaras.


Na vertiente de Valaquia, as curvas son menos marcadas, pero a paisaxe é igualmente bonita. As pedras e paredes da alta montaña dan paso a espesos​ en inmensos bosques. Despois da baixada ​aparece o Lacul Vidraru, que remata cun elevado embalse. E máis adiante, a Fortaleza de Poenari, o verdadeiro castelo de Vlad Tepes, o inspirador do Conde Drácula.

-x-


Estas montañas son la estribación más alta de los Cárpatos Rumanos. Allí está la cumbre más elevada del pais, el Moldoveanu (2544m). son la frontera natural entre Transilvania y Valaquia. Esta frontera fue superada por la famosa carretera Transfagarasan, a veces esculpida en la montaña, a veces serpenteante con infinitas curvas, y otras veces escondida bajo tierra.

La historia de esta carretera está ligada al dictador Nicolau Ceaucescu. El dirigente quiso tomar precauciónes ante un posible ataque soviético (aunque Rumanía formaba parte del Pacto de Varsovia, y estaba bajo la orbita comunista, el dictador siempre quiso tener voz propia, ser una especie de "oveja negra" del COMECON). En caso de este supuesto ataque, pensó que era buena idea tener una vía directa para evacuar sus ejércitos desde Transilvania hasta Valaquia. Un trazado Norte-Sur sin rodear las montañas. Entonces no se le ocurrió otra cosa que hacer construir una carretera que atraviesa los prominentes e imponentes Fagaras y saltarse la frontera natural de los Cárpatos.

La carretera transfagarasan fue idea peregrina de Ceaucescu, y el resultado fue un paso de montaña espectacular.

La construcción debió ser todo un reto para la época, y salió muy cara, en coste material y humano. En todas las reseñas que encontré, se habla de más de cien muertos oficiales en accidentes durante las obras. Todas estas reseñas destacan la tiranía de Ceaucescu por enviar a la muere a sus obreros para hacer realidad su megaproyecto. No pongo en duda la tiranía del dictador, pero lecyendo estos calificativos, me vienen a la cabeza los accidentes en la costrucción de infraestructuras actuales. En el AVE gallego llevamos doce accidentes laborales mortales, con muchos más medios que los que tenían los rumanos de aquella...

El resultado fue una carretera inútil para el fin que fue construida (ya que los soviéticos nunca atacaron), pero realmente espectacular. Todo un reclamo turístico en la actualidad, por la propia via en si, y porque facilita el acceso al alto de los Fágaras. La carretera conecta Cartisoara en Transilvania con Curtea de Arges en Valaquia, evitando rodear la cordillera. So es transitable en verano, el resto del año está cubierta por la nieva.
Haciendo el trayecto desde el Norte, a media subida está la cascada Balea, alta y caudalosa, a la que se accede por un -por momentos- empinado sendero que sale desde el funicular que lleva hasta el lago Balea.
A continuación, si se sigue adelante, la carretera cuelga de las paredes de la montaña. Esculpida en la roca. Cuando llega a la zona del valle, se vuelve tremendamente sinuosa, con infinitas curvas. Desde los miradores improvisados que se van encontrando por el camino, parece un laberinto de lazos en los que no se sabe qué giros de la carretera van antes y cuales van después.

En el punto más alto, el paso de una vertiente a otra de los Fagaras se hace a través de un túnel. Al lado, el lago glacial Balea. El entorno es precioso, pero la huella del hombre, con hoteles, cafeterías, parking, mercadillo... quitan encanto al paisaje. Desde el lago sale un sendero que lleva hasta otro lago glaciar, el lago Capra. Este sendero tira bastante para arriba, y atraviesa una pedrera, pero vale la pena. El lago Capra es un lago de montaña completamente virgen. La idea que teníamos era subir despues al pico Buteanu, y bajar por un sendero menos abrupto. Pero se hizo tarde, y la cima del Buteanu estaba tapada por las nubes. La lluvia era inminente. Así que descartamos el ascenso, porque nos ibamos a mojar y no ibamos a ver nada.

Tras el paso por el Lago Balea y las infinitas curvas, el castillo de Poenari - el verdadero castillo de Vlad Draculea - espera en las faldas de los Fagaras.

En la vertiente Valaca, las curvas son menos marcadas, pero el paisaje es igualmente bonito. Las piedras y paredes de alta montaña dan paso a espesos e inmensos bosques. Despues de la bajada, aparece el lago Vidraru, que termina con una elevado embalse. Y maś adelante, la fortaleza de Poenari, el verdadero castillo de Vlad Tepes, inspirador del conde Drácula.

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.