Saltar ao contido principal

Transilvania


"... Las torvas montañas parecían lejanas, y estábamos acercándonos a la cumbre de una colina empinada, en cuya cima había un castillo como el que menciona Jonathan en su diario. Me alegré y atemoricé al mismo tiempo; pues ahora, para bien o para mal, el fin está cerca"

(Notas de Van Helsing) 
Drácula, Bram Stoker

castillo de Bran Trasnsilvania vlad tepes dracula rumania

 Terra de bosques, castelos e igrexas fortificadas; rodeada de prominentes montañas; esta rexión de Rumanía de orixe saxona é moi rural e ten pobos preciosos e fermosas ladeiras. Pero a fama de Transilvania non ven das súas virtudes, ven das historiase e lendas que se inspiran nela.

-x-

Tierra de bosques, castillos e iglesias fortificadas; rodeada de prominentes montañas. Esta región de Rumanía de origen sajón es muy rural y tiene pueblos preciosos y hermosas laderas. Pero la fama de Transilvania no viene de sus virtudes, viene de las historias y leyendas que se inspiran en ella.


Castillo de peles sinaia transilvania rumania
Castelo de Peles

tractor viscri sajon rumania transilvania
Viscri

Rumania transilvania viscri
Igrexa fortificada de Viscri

Sighisoara Transilvania Rumania Cementerio tumbas
Tumbas de Transilvania
Rumania transilvania viscri
Torreon da igrexa

sinaia peles transilvania rumania
Sinaia

transilvania rumaia tepes
Sighisoara

Transilvania dracula rumania Bran Vlad Tepes
O Castelo de Bran

Sighisoara rumania transilvania tumba cementerio
Pasos polo cemiterio

Sibiu Transilvania Rumania
As fiestras que vixilan

Sibiu transilvania Rumania
Sibiu

Brasov Trasnilvania Rumania
A elegancia de Brasov

A rexion máis rica de Rumanía estivo históricamente ligada ao imperio Austro Húngaro. De feito, existe unha importante minoría magiar na actualidade entre a súa poboación. Esta orixe deixa pobos con arquitectura e mentalidade saxona. Transilvania non deixa de ter certo anhelo independentista (animado na actualidade por Hungría, gobernada pola ultradereita de Orban, na Hungría), xa que consideran que Valaquia e a capital Bucarest son máis atrasadas e corruptas. Estás tensions territoriales superanse con certas concesions culturales e económicas. De feito, na actualidade o presidente de Rumanía é saxon, de Sibiu.


As vilas saxonas (Sibiu, Brasov, Sighisoara, Biertan, Prejmer...) están construidas a partir de ciudadelas amuralladas para a defensa, ou ben rodeando igrexas fortificadas nas que refuxiar a población nos ataques. Esta disposición é o resultado de estar continuamente asediadas polas civilizacions limítrofes. O exemplo máis curioso quizáis sexa Viscri, pequeño pobo anclado no tempo.


Sighisoara é a cidade de orixe do famoso príncipe Valaco Vlad Draculea, tamén chamado Vlad Tepes, o empalador. Sobre este personaxe escribironse moitas lendas (a maioria delas por parte dos seus enemigos, presentandoo como un sanguinario)

Vlad foi entregado polo seu pai cando era neno aos turcos. Durante este secuestro foi humillado e violado polos otomanos. De ahí ven o seu odio a oriente. Cando retornou a Valaquia e conseguiu o poder, convertido en príncipe valaco, foi un implacable gobernante que castigaba exemplarmente aos delincuentes, traidores e inimigos. Especialmente os turcos. 

Practicaba o axuizamento mediante o empalamiento. Introducindo un pau polo ano sen tocar ningún órgano vital, e clavabase no chan, deixando así ao torturado ata a morte. Con este método o condenado agonizaba as veces durante dias desangrándose ou consumido polas súas propias bacterias.

A pesar de usar tan salvaxes métodos, foi moi respectado durante o seu reinado. Diciase que non había delincuencia, que se podía deixar  un saco con ouro aberto na rua que ninguen o ía coller (non era pra menos). 

Vlad Tepes é un eroe nacional en Rumanía, xa que foi o primeiro dirixente que se negou a pagar os tributos aos otomanos (alimentos e nenos, aos que alistaban no exercito turco). Repeleu os ataques de oriente, e empalou os prisioneiros ao longo do Danubio, frontera natural con Bulgaria e Dobrogea. Ver este espectáculo botaba atrás ao inimigo otomano, asustado con semellante recibimento fronteirizo.
 Din en Valaquia que deixaba pan mollado en viño ao lado dos cadáveres, para facer pensar que bebía o sangue dos mortos. Ademáis, co empalamento os corpos quedaran desangrados e brancos, e as veces con marcas moradas no pescozo debido ao límite da estaca que non chegaba a sobresalir. Estas imaxes arrepiantes alimentaban a imaxinación e as lendas vampíricas.


O que rematou de darlle a fama mundial a Vlad Tepes foi Bram Stoker. O escritor irlandés basouse nel para o vampiro da sua novela Drácula, e ambientou o libro na sua rexion natal, Transilvania. De feito, o término “Dracul” non ten nada que ver con vampiros, significa “Dragón”

Actualmente, Drácula (ou Vlad Draculea) é un reclamo turístico de primer orde, e é insistentemente explotado pola próspera  e turística Transilvania.



Un dos exemplos de como rendabilizan ao vampiro é o Castelo de Bran, aproveitando a falsa creencia popular de que Vlad Tepes viviu nesta mansión. En teoría foi esa a tenebrosa fortaleza que inspirou a Bram Stoker para ambientar a residencia de Drácula. O resultado: a pequena vila de Bran é un circo turístico. Ás autoridades rumanas non lle fai moita gracia que este Castelo sexa un parque vampirico-tematico, xa que foi simplemente un palacio, con aspecto tétrico por estar enriba de un penedo. Pero a realidade é que o príncipe valaco nunca viviu ahí.



A residencia real de Vlad Tepes foi o Castelo de Poenari, en Valaquia, baixo os montes Fagaras dos Cárpatos. É bastante máis inaccesible que o Castelo de Bram. Iso si que foi una fortaleza. Na actualidade está en ruinas, e os que amenazan aos humanos non son os vampiros, se non a presencia de osos pola zona, que impiden a visita.



Mención aparte merece Sinaia, a vila máis coidada e elegante de Rumanía. E das máis visitadas. De feito chegar a ela ou aparcar pode ser unha odisea na que hai que armarse de paciencia debido ao intenso tráfico Rumano, e as continuas retencions orixinadas por accidentes, por cruces a nivel ou por intersecciones coas vías do ferrocarril.



-x-



La región más rica de Rumanía estuvo históricamente ligada al imperio Austro-Húngaro. De hecho, existe una importante minoría magiar en la actualidad entre su población. Este origen deja pueblos con arquitectura y mentalida sajona. Transilvania no deja de tener cierto anhelo independentista (animado en la actualidad por la ultraderecha de Orban, en Hungría), que considera que Valaquia y la capital Bucarest son más atrasadas y corruptas. Estas tensiones territoriales se superan con ciertas concesiones culturales y económicas. De hecho, en la actualidad el presidente de Rumanía es sajón, de Sibiu.


Las poblaciones sajonas (Sibiu, Brasov, Sighisoara, Biertan, Prejmer...) están construidas a partir de ciudadelas amuralladas para la defensa, o bien rodean una iglesia fortificada en la que se refugia la población en caso de ataque. Esta disposición es el resultado de estar continuamente asediadas por las civilizaciones limítrofes. El más curioso ejemplo quizá sea Viscri, pueblo anclado en el tiempo.



Sighisoara es la ciudad de origen de Vlad Draculea, también llamadoVlad Tepes, el empalador. Sobre este personaje se escribieron muchas leyendas (la mayoría de ellas por parte de sus enemigos, en las que se le presentaba como un sanguinario)

Vlad fue entregado por su padre cuando era niño a los Turcos. Durante este secuestro, fue humillado y violado por los otomanos. De ahí viene su odio hacia oriente. Cuando fue devuelto a Valaquia, y consiguió el poder, convertido en príncipe valaco, fue un implacable gobernante que castigaba ejemplarmente a los delincuentes, traidores y enemigos. Especialmente los turcos. 

Practicaba el ajusticiamiento mediante empalamiento, introduciendo una estaca por el ano, sin tocar ningún organo vital, y se clavaba en el suelo, dejando así al torturado hasta morir. Con este método, el condenado agonizaba a veces durante días desangrándose o consumido por sus propias bacterias.

A pesar de usar tan salvajes métodos, fue muy respetado durante su mandato. Se decía que no había delincuencia, que se podía dejar en la calle un saco con oro abierto, porque nadie lo iba a coger (no es para menos). Vlad Tepes es un héroe nacional en Rumanía, ya que fue el primer dirigente que se negó a pagar los tributos a los otomanos (alimentos y niños, para alistarlos en las filas del ejército turco). Repelió los ataques de Oriente, y empaló a los prisioneros a lo largo del Danubio, frontera natural con Bulgaria y Dobrogea. Ver este espectáculo echaba atrás al enemigo otomano, asustado por semejante recibimiento fronterizo.

Dicen en Valaquia que dejaba pan mojado en vino al lado de los cadáveres, para hacer pensar que bebía la sangre de los muertos. Además, el empalamiento dejaba a los cuerpos desangrados y blancos, y a veces con marcas moradas en el cuello debido al límite de la estaca, que no llegaba a sobresalir. Estas imágenes escalofriantes alimentaban imaginaciones y leyendas vampíricas.



El que acabó por hacer mundialmente famoso a Vlad Tepes fue Bram Stoker. El escritor Irlandés se basó en él para el vampiro de su novela Drácula, y ambientó la historia en su región natal: Transilvania. De hecho, el terminio Dracul, no tiene nada que ver con vampiros, sino con dragones. Actualmente, Drácula (o Vlad Draculea) es un reclamo turístico de primer orden, y es insistentemente explotado por la próspera y turística Transilvania.



Uno de los ejemplos de como rentabilizan al vampiro es el castillo de Bran, aprovechando la falsa creencia popular de que Vlad Tepes vivió en esta mansión. En teoría fue esta tenebrosa fortaleza la que inspiró a Stoker para ambientar la residencia de Drácula. El resultado: la pintoresca población de Bran es un circo turístico. A las autoridades rumanas no les hace mucha gracia que este Castillo  sea un parque vampírico – Temático, ya que fue simplemente un palacio, con aspecto tétrico por estar encima de un peñón. Pero la realidad es que el príncipe valaco nunca vivió allí.



La residencia real de Vlad Tepes fue el castillo de Poenari, en Valaquia, bajo los montes Fagaras de los Cárpatos. Es bastánte más inaccesible que el castillo de Bran. Esto si que era una fortaleza. En la actualidad está en ruinas, y los que amenazan a los humanos no son los vampiros, son los osos que merodean la zona, y que impiden la visita.


Mención aparte en transilvania merece Sinaia, la población más elegante y cuidada de Rumanía. Y de las más visitadas. De hecho llegar a ella  o aparcar puede ser una odisea en la que hay que armarse de paciencia debido al intenso tráfico rumano, y a las contínuas retenciones originadas por accidentes, cruces a nivel o intersecciones con las vias del tren.

Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.