Saltar ao contido principal

Montañas de Riaño

Nesta zona do norte de León conviven as súas paisaxes impresionantes cunha historia recente dramática e frustrante.

embalse riaño anochecer gilbo puente
Novo Riaño

A contorna da poboación de Riaño forma parte do parque rexional dos Picos de Europa. As súas montañas teñen oreografía moi parecida ao parque nacional: abruptas e calizas. Quizáis non son tan escarpadas, pero a mestura entre frondosos bosques e prominentes montañas resulta espectacular.

Gilbo peñas pintas riaño esla embalse
Peñas Pintas dende o Gilbo


Máis o que fai diferente a Riaño son as augas do seu embalse. Foi un absoluto atentado ecolóxico, como tantas outras veces, os supostos intereses da especie humana puxeronse por enriba do tremendo impacto ambiental que supón tal cantidade de auga nos vales anegados. Mudou para sempre este entorno. 


Prados de Liegos


Yordas bosque riaño hayas
No interior dos bosques do parque

Hai que recoñecer que paisaxisticamente é precioso: auga máis montañas, pero o prezo semella demasiado alto. Ademáis, as imaxes anteriores ao embalse mostran que Riaño era fermoso dabondo antes, igual ou máis que na actualidade.

Columpio de Riaño leon
Columpio.


peñas pintas riaño huelve embalse montañas
A montaña de Riaño

O que Franco non deu feito na dictadura, rematouse en democracia. E co punto tráxico de que as comportas se pecharon só un día antes de que entrase a directiva europea que ia prohibir este tipo de infraestructuras sen estudios de impacto ambiental. 


carende bosque mitoloxico SL LE7
Carende

carende bosque mitoloxico SL LE7
Bosque mitolóxico

peñas pintas Salas ascenso riaño embalse
Névoa no val

Basta dar un pequeno paseo polo Novo Riaño para ver que aquel drama non se superou. En todas as esquiñas hai referencias aos sete pobos anegados, e imáxes que os lembran. Nos bares, nos restaurantes, nos hoteles... A praza do pobo chámase "Plaza de los pueblos".


riaño embalse esla peñas pintas
O Esla tra-la presa

riaño peñas pintas montaña huelde embalse
Beleza artificial dende o Huelde

Non é para menos: A xente tivo que ver como as súas casas foron destruidas antes que anegadas, incluso houbo un suicidio. Tivo que intervir o exército. 


embalse riaño leon historia
Nostalxia da historia

Peñas pintas Riaño
Balcón do Peñas Pintas

E todo para xestionar unha auga para regadíos dos campos ao sur da provincia de León que nunca chegou a utilizarse nas cantidades que se prometeran.

Yordas riaño liegos embalse leon montaña
A vida antes do encoro

yordas ascenso riaño leon montaña bosque
Bosque no outono de León

Pola contra, o declive da comarca dende aquela foi imparable. Situación que se percibe nas conversas de bar, como en moitos outros pobos do rural. O que fai especial a decadencia de Riaño é que a causa de este éxodo foi traumáticamente imposta, pouco acorde ao tempo no que sucedeu.

Peñas pintas gilbo huelde riaño salas montaña embalse
Gilbo dende Peñas Pintas

Sobrevoando as montañas


O paso dos anos deu a razón aos opositores ao embalse.


yordas liegos riaño embalse
Descenso ao val

Rebecos

Outra vez os gobernantes fixeron desfeitas sen escoitar a ninguén, ainda habendo claros e fundamentados argumentos en contra das súas intencións. 

peñas pintas riaño montaña majada
Atravesando a majada

Baixo as nubes e sobre a névoa

De nada serviron as protestas de veciños, ecoloxistas e intelectuais. Os que mandaban creronse máis que o povo que lle deu o poder, polo simple feito de telo.


Panorámica baixo o Yordas

Esquio

As eternas e fermosas montañas de Riaño miran as falcatruadas da especie humana. Agora teñen os pes mollados, mais alzanse impoñentes. Entre elas, bosques cargados de vida e especies autóctonas. 

Yordas

Dende o cumio do Gilbo

O Yordas, Peñas Pintas ou Gilbo (tamén chamado Cervino leonés), xunto coas augas do encoro que agochan o pasado, compoñen unha paisaxe de postal.

Bosques de Riaño e o Espigüete

Pequenas cousas


Derradeiras luces sobre o encoro

A Mora

Andainas nas que foron feitas a maioria destas fotos:










Publicacións populares deste blog

Selva Irati

  Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso.  E nas fotos queda moi ben.

O Outro Faro de Vigo

Solpor Xunt@s A cunchas da praia do matadeiro Faro a Contraluz Saudade Solpor tralo faro O instante Sube a marea Os arredores do museo do mar son un lugar moi tranquilo despois do vran. A pouca xente que pasa por alí está paseando o can, mirando o mar, pescando, ou agardando o solpor, que a mediados de outono coincide no medio e medio das Cies. Soamente se escoita o ruido provocado polo vento suave e o mar tranquilo do interior da ria. Bo lugar para cavilar.  Para abstraerse das cousas que pasan e das que non pasan. Ten un aire a saudade.  Ademáis (que para iso estamos), é tamén un moi bo lugar para facer o friki botando moreas de fotos. Capturando dende varios puntos de vista o faro concebido por aquel arquitecto italiano, que nunca chegou a velo rematado: O outro Faro de Vigo.

Altri Non

  Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta.  Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena).  Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico.  Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto.  No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo.  Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados.  E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...

Passaran. Etapa 2. Eylie - Araign

Segunda etapa da travesía Passaran Lac d'Araign Salida dende as pequenas cabanas mineiras de Eylie, cruza, igual que a primeira etapa, bosques de faias e instalacións mineiras francesas da parte dos Pirineos de Ariège. Subida ao Col d'Araign Continúa en subida constante ata o Col de Araign.  Entre as instalacións mineiras. Maubere ao fondo Eylie Dende este collado podese ver o lago do mesmo nome, e o refuxio onde imos durmir, que tamén se chama igual. Val Ariege Enriba está o Crebere, unha gran mole que non subimos porque xa nos chegou a etapa, supuña bastante desnivel adicional, e facía moita calor.  Vista dende Pic de l'Har Por ter sinceridade, as cervexas na terraza do refuxio chamaron máis que a subida coa calor Lago e Crabere Pic de l'Har O que si subimos foi o Pic de l'Har, máis asequible dende o collado. Ten boas vistas tanto do lago e Crebere como da parte de Ariege, e os montes fronterizos co Val de Aran como o Mauberne Refuxio Araign Máis entradas do Passa...

Passaran. Montgarri - Estagnous

 Etapa 4 do Passaran Etang Long Esta é a etapa que me pareceu máis fermosa de toda a travesía.  Montgarri Si se fai o percorrido saindo de Montgarri é a primeira. Para nós foi a cuarta. Creo que mellor así. Montgarri é un refuxio que está ao lado dunha fermosa capilla. Ten acceso en coche. Está moi ben e cómese xenial.  Col Barlonguera Alí desaconsellaronnos subir o Barlonguera polo incómodo do camiño. Outro pico que non subíamos. Recomendaronnos o Mont Vallier, ao rematar a etapa, que era máis asequible. Baixada a Etang Long e Mont Valier ao fondo esquerda O primeiro tramo do día atravesa o bosque da Gireta, baixo a serra do mesmo nome, e alcanza o collado que se chama tamén Gireta. Dende ahi non se ve o Barlonguera porque o tapan montes que están antes.  Na baixada, pasado o collado que se chama Barlonguere, as vistas do Etang Long son impresionantes. E abaixo, case máis fermoso.  Etang Long Este lago hai que bordealo Ten algún paso que hai que botar as mans....