Saltar ao contido principal

Volta monte perdido e Vignemale: Oulettes - Bujaruelo

Todo remata. E as semanas na montaña tamén. A derradeira etapa percorreo o rio Ara. Dende a súa cabecera ata o Refuxio de Bujaruelo.


Val do Ara


Comézase entrando en calor coa subida ao puerto de los Mulos. Volta outra vez a Aragón. Desta vez, definitiva. Bordeando outra vez o Vignemale para chegar ao nacemento do Rio Ara. Que se adiviña máis que se ve, antes de que empece a encañonarse. Xa non se abandona o val, entre prados, cabanas, vacas e bosques, ata chegar ao refuxio de Bujaruelo. Onde remata esta aventura.


Amencer na cara norte do Vignemale

Paso de los Mulos

Rio Ara

Obstáculos diferentes

Fin do camiño

Torla

Noite en Ordesa (I)

Noite en Ordesa (II)

Máis entradas da Alta Ruta do Perdidos Aquí

Publicacións populares deste blog

Ciudad Perdida Teyuna

  Fotos do acceso e visita a  Ciudad   Perdida  Teyuna (Colombia) Consiste nunha serie de plataformas circulares (máis de 140), situadas no medio da selva da Serra Nevada, onde se asentaron as tribus Teyuna. Nas plataformas construían as súas vivendas en madeira e Arcilla (obviamente non queda nada delas) Chegaron a vivir ata 2000 habitantes.  Amencer Considerase o Machu Pichu colombiano, aínda que é bastante máis antigo, e bastante máis grande que o asentamento peruano. Foi descuberta sobre 1976, e Ainda quedan partes da cidade por explorar. Sempre tiven ganas de realizar este "trekking". Dende que escoitara a Jon Sistiaga na radio falando del. Pasaron anos dende que souben da ruta, e probablemente agora sexa máis doada e esté máis explotada. Construíronse pontes e agrandaronse carreiros. Pero a dificultade segue sendo a mesma, máis que o desnivel acumulado (que o ten) as condicions de humidade e calor, que fan perder moita auga e sentir o corpo sudado en todo ...
Ler máis

Valle del Cocora

 Fotos feitas durante o roteiro de sendeirismo que percorre o val do Cocora. Dentro do eixo cafetero Colombiano. A ruta comeza no bosque de palmas de cera. Simbolo de Colombia. Aqui hai varios miradoiros e é unha zona moi visitada. A medida que se vai subindo e introducindose no val do rio Quindio vaise atopando menos xente. O carreiro pasa por varias fincas que son de pago. pensaba que era para protección da area, pero seica é porque son parcelas privadas. Tamén se pode visitar unha caseta onde se pode ver colibries e se pode tomar café. Para atraer aos paxariños, está rodeada de cuncos con auga con azucar.  Nun principio non mepareceu moi ben este intervencionismo para que os guiris vexamos a estes pequenos animáis. Pero despois estiven buscando e non teño claro que sexa perxudicial para eles, máis alá de que imaxino que se malacostumbrarán. O remate é unha baixada a beira do rio, que ten varias pontes e algunha fervenza, como a que se chama Palmas de Niebla. Track da ruta a...
Ler máis

Gilbo e Yordas

  Penso que son os picos máis carácteristicos dos montes de Riaño. Xa hai varias entradas destas montañas no blog. Pero como sempre atopo cousas que me parecen interesantes, xunteinos en outra máis. Igual non é a derradeira... Baixada do Gilbo Encoro de Riaño entre a brétema Vistas dende o Gilbo Yordas Espigüete dende o Gilbo
Ler máis

Porqué?

Porqué? A resposta práctica a esta pregunta é de sobra coñecida. En realidade hai moitas respostas. Cada unha máis indignante que a anterior. O que non son capaz de entender é o porqué máis profundo… o que fai que a condición humana sexa capaz de destruir deste xeito o que lle rodea e alimenta Hoxe, Setembro 2016, o P.N. do Xurés, pero tamén a Curota en Agosto. Outrora, as Fragas do Eume, Monte Pindo, o ano 2006… Cada vran somos un pouco máis pobres. Nota: A imaxe do incendio utilizada para o reflexo é de EFE, dunha nova de 20minutos sobre o incendio en Yosemite Park do 2013
Ler máis

Montañas de Riaño

Nesta zona do norte de León conviven as súas paisaxes impresionantes cunha historia recente dramática e frustrante. Novo Riaño A contorna da poboación de Riaño forma parte do parque rexional dos Picos de Europa. As súas montañas teñen oreografía moi parecida ao parque nacional: abruptas e calizas. Quizáis non son tan escarpadas, pero a mestura entre frondosos bosques e prominentes montañas resulta espectacular. Peñas Pintas dende o Gilbo Máis o que fai diferente a Riaño son as augas do seu embalse. Foi un absoluto atentado ecolóxico, como tantas outras veces, os supostos intereses da especie humana puxeronse por enriba do tremendo impacto ambiental que supón tal cantidade de auga nos vales anegados. Mudou para sempre este entorno.  Prados de Liegos No interior dos bosques do parque Hai que recoñecer que paisaxisticamente é precioso: auga máis montañas, pero o prezo semella demasiado alto. Ademáis, as imaxes anteriores ao embalse mostran que Riaño era fermoso dabondo antes, igual ou...
Ler máis