Cando a névoa entra na ria, os montes da contorna perden o aliciente das vistas ao mar dende as alturas. Pero os bosques transformanse, e convirtense en lugares diferentes. Estan cubertos dun espeso e branco manto opaco de nevoeiro. Nas cotas máis altas do monte, a luz tenta entrar, abrindose paso entre as copas.
De xeito que ben vale a pena pedalear entre a brétema. Nunca facemos marcas de bicicleta, nin nada parecido. Quizáis grazas a elo podemos pararnos a apreciar as cousas fermosas.