Saltar ao contido principal

Anillo de Picos III. Hotel Áliva – Casetón de Ándara.

Terceira etapa. Paso polo macizo oriental ou de Ándara. Subida pola canal de Jidiellu, a historia mineira e o peculiar refuxio - casetón.

Tras deixar o hotel Áliva, o camiño continúa pola pista que leva ata Sotres, que transita por enriba de unha morrena. Neste traxecto un sintese completamente pequeño, xa que camiña pola separación dos macizo central (dos Urrieles) e macizo oriental (de Ándara). Pasanse poboaciones abandonadas de pastores ata chegar a Canal de Jidiellu. 

Morrena

O paso ou canal de Jidiellu é un tremendo ascenso de máis de mil metros que remata nunha estreita chimenea. Para máis dificultade, cuns refachos de vento que por momentos fan que sexa mellor quedarse quieto,ata que rematen. A canal finaliza ao pe do pico Valdomingueru. 

Canal de Jidiellu



Ascenso da canal

O camiño dende arriba


Fin da canal

Se no canto de subir Valdomingueru, se ascende do lado contrario, chegase aos prados do Valdomingueru, dende onde hai unhas vistas espectaculares do Macizo Central.

Balcón do Macizo central

Descender dende Jidiellu ata o refuxio deste macizo , o Casetón de Ándara, é un paseo pola historia mineira. O ser humano perforou estas montañas na busca de metal. Ata tal punto que, nun erro de cálculo, baleiraron un lago grande que había neste macizo, maior que os de Covadonga, cunha voladura nunha gruta que estaba a nivel inferior.

O casetón de Ándara foi unha antiga residencia de mineiros. Non se buscou a mellor ubicación, xa que está incrustada nunha parede e todos os invernos cúbrese de neve. É un refuxio precario, pero super acolledor e familiar. Os guardas compensan a falla de recursos da instalación cun trato cercano, diferente a de outros refuxios que reciben moita máis xente. Pernoctar neste refuxio é un aliciente para vir ata o afastado macizo oriental.


Casetón de Andara


 Máis entradas sobre o Anillo de Picos aquí


Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...

Illa de Mallorca

Entre os ariscos cabos do norte e a apacible costa do sur, Mallorca ten unha gran variedade de paisaxes Augas turquesas, calas pequenas como a des Moro, areais grandes como Es Trenc, Campos, muiños, pobos autóctonos que ainda resisten inexpugnables ao especulador invasor, cantís como os de Formentor, as montañas da Tramuntana, o barrio histórico de Palma...  Caló des Moro Cabra salvaxe mallorquina Far des Cap de ses Salines Cap de Ses Salines Llombards Cala Mondragó Treboada sobre Pollença Embarcadoiro de Cala S'Almunia Almendros Es Trenc Estas fotos son de Marzo, coincidindo ademáis con temporal e tormentas. Augas revoltas e praias cubertas de picas de piñeiro. Non reluce tanto como no vran. pero é moito máis tranquilo. Probablemente semelle máis á Mallorca verdadeira.

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.

Refuxio de Estagnous

Pernoctei neste refuxio durante a travesía de montaña Passaran.  É un aloxamento moi acolledor, con xente atendendo moi amable, e está nun lugar privilexiado.  Construiron este refuxio sobre o Etang Rond, e baixo o xigante Mont Vallier.  Un impoñente monte que ten un glaciar na súa cara norte, ainda que moi pequecho e posiblemente en camiño de desaparición no vran. Pero o máis chamativo de Estagnous son as vistas do solpor. De feito creo que a cena é algo antes para que dea tempo de sair a admiralo. Bueno, creo, non sei se é así ou se sain eu antes a velo. Sexa dun xeito ou de outro, deu tempo a que todo o mundo puidera gozar coas vistas.  Creo que é dos solpores máis chulos que vin dende un refuxio.  Comparable ao de Collado Jermoso, ou Niu d´ a. Aliga Ademáis a nevoa que entraba e saia do val facía a o ambiente da estampa ainda máis especial. Asi que farteime a facer fotos. Costoume facer selección :-) Máis entradas do Passaran  Aquí

Ortigueira e arredores

Antes,  Ortigueira era coñecida polo seu festival. Agora,  coñecese polo seu festival, e por un banco. Porén,  Ortigueira e arredores sempre tiveron moito máis. Loiba Fuciño do Porco Luz do Norte Estaca de Bares Septentrional Herbeira Garita 613 metros sobre o nivel do mar Estrada DP-2205   Fotos tomadas en O Vicedo, Mañón, Ortigueira e Cariño.