Saltar ao contido principal

Anillo de Picos III. Hotel Áliva – Casetón de Ándara.

Terceira etapa. Paso polo macizo oriental ou de Ándara. Subida pola canal de Jidiellu, a historia mineira e o peculiar refuxio - casetón.

Tras deixar o hotel Áliva, o camiño continúa pola pista que leva ata Sotres, que transita por enriba de unha morrena. Neste traxecto un sintese completamente pequeño, xa que camiña pola separación dos macizo central (dos Urrieles) e macizo oriental (de Ándara). Pasanse poboaciones abandonadas de pastores ata chegar a Canal de Jidiellu. 

Morrena

O paso ou canal de Jidiellu é un tremendo ascenso de máis de mil metros que remata nunha estreita chimenea. Para máis dificultade, cuns refachos de vento que por momentos fan que sexa mellor quedarse quieto,ata que rematen. A canal finaliza ao pe do pico Valdomingueru. 

Canal de Jidiellu



Ascenso da canal

O camiño dende arriba


Fin da canal

Se no canto de subir Valdomingueru, se ascende do lado contrario, chegase aos prados do Valdomingueru, dende onde hai unhas vistas espectaculares do Macizo Central.

Balcón do Macizo central

Descender dende Jidiellu ata o refuxio deste macizo , o Casetón de Ándara, é un paseo pola historia mineira. O ser humano perforou estas montañas na busca de metal. Ata tal punto que, nun erro de cálculo, baleiraron un lago grande que había neste macizo, maior que os de Covadonga, cunha voladura nunha gruta que estaba a nivel inferior.

O casetón de Ándara foi unha antiga residencia de mineiros. Non se buscou a mellor ubicación, xa que está incrustada nunha parede e todos os invernos cúbrese de neve. É un refuxio precario, pero super acolledor e familiar. Os guardas compensan a falla de recursos da instalación cun trato cercano, diferente a de outros refuxios que reciben moita máis xente. Pernoctar neste refuxio é un aliciente para vir ata o afastado macizo oriental.


Casetón de Andara


 Máis entradas sobre o Anillo de Picos aquí


Publicacións populares deste blog

Peña Ubiña

  Subida clásica a este emblemático pico.   Dende Torrebarrio, preto de San Emiliano.  Nos poucos máis de dez quilometros subense e baixan máis de mil metros de desnivel.  Pero paga a pena, porque a paisaxe é ben fermosa.  Tanto da parte leonesa coma no collado Ronzón, onde se xunta coas rutas que veñen de Tuiza, en Asturias. Como era sábado de ponte, era un pouco berbena de xente.  O que me pon algo nervioso sobre todo cando hai zonas de pouco paso que poden estar expostas.  Por sorte na Peña Ubiña solo hai un par de sitios nos que ocorre esto.  Eso si, o de estar en intimidade no cumio, imposible.  Ao ser unha montaña bastante illada, as vistas son impresionantes en todas direccións.  E o cresteo é moi chulo tamén.  Por sorte as nubes que apareceron non chegaron a descargar e tivemos a baixada en paz.

A Devesa de Rogueira

Teixos, bidueiros, carballos, castiñeiros, piñeiros, acivros... A Devesa de Rogueira, en Folgoso do Courel, é un dos patrimonios naturais máis importantes que temos en Galicia. É un bosque único. A devesa de Rogueira As porteiras da Devesa Ata onde chega a nevoa Subindo pola Rogueira Bosque Verde T enebras da devesa Bosque branco Frozen Bidueiro Branco Pico Formigueiros sobre a devesa Bosque de fadas Moreda Bágoas do teixo Dentro da Devesa, avanzando superando o elevado desnivel, rodeado das súas árbores, un ten a sensación de estar nun conto de fadas, meigas, magos, ou trasnos. Absorbido polas árbores. Verdes saindo da aula da naureza de Moreda, e brancas asi que se sobrepasan os mil metros. Impresiona ver a nevoa (máis ben as nubes) colarse entre as follas das arbores.  As fotos son de Maio, pero luce moito máis en outono, co seu festival de cores, ou máis dentro do vran, cando o castiñe...

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

O Marisquiño

  A verdade é que non sigo demasiado este festival.  Normalmente acostumo a estar fora e poucos anos me coincide poder velo.  Cando era no casco vello e no centro de Vigo resultabame algo agobiante.  Agora que moitas probas / eventos están trasladados en Samil, se me coincide sen estar fora intento ir.  É complicado sacarlle fotos a estas máquinas en acción en plena competición, hai que ter sorte co sitio. Soe ser mellor durante as probas que durante a propia competición.