Saltar ao contido principal

Medellín e Guatapé

 Imaxes da miña visita a barriada "Comuna 13" de Medellín e o peñón de Guatapé.

Pacha Mama
A cidade de Medellín e ben coñecida polas historias do Cartel e de Pablo Escobar. Antes da viaxe a Colombia, non coñecía a outra vertente oscura e violenta, a das bandas nos barrios.
A comuna 13 é un barrio periférico, o cal, precisamente pola súa rápida conexión con alguna estrada de saida / entrada de Medellín, resultou ser lugar estratéxico para a entrada de mercancía na capital de Antioquia.

Praza Botero


Esto fixo que as bandas controlaran esta comuna, na que vivían 130000 personas, distribuida en 21 barrios. Facían a lei, podían xulgar sen xuizo por vestimenta ou por consumir drogas. Como organizacións mafiosas, as personas que non lles axudaban eran expulsadas ou asinadas.  Había mortos de seguido debidos as pelexas entre bandas polo control. 
Colibrís
A situación de descontrol gubernamental era tal, que tiveron que facer duas incursión militares. 

A primeira foi a chamada "Mariscal" en maio do 2002, no que faleceron 17 personas. E a segunda "Orion" en outubro do mesmo ano, no que houbo 72 personas mortas. Esta segunda non a realizou o exercito, estivo a cargo de paramilitares. 
Colinas de Medellín

Esto é algo curioso de Colombia, onde o goberno contrata organizacións deste tipo para facer traballos que non pode facer un estado democrático, ou porque directamente os paramilitares teñen máis medios que o propio exercito. 
Expo de pintura e luces

Quen dirixiu a operación foi un tal Alias Domberna, que (sempre según a guía que nos presentou o barrio) manexábase de xeito arbitrario. Nesta época de control paramilitar houbo moitas desaparicións de personas, atoparonse cadáveres nunha canteira próxima. Había cadea selectiva de ata 5 anos de cárcere sen xuizo previo. Personas que ao sair libres eran señaladas e debían abandoar o seu fogar.
Toda esta violencia deu paso, tras un torneo de descenso de bicis (imaxino algo parecido ao Marisquiño, salvando as distancias) que tivo lugar en 2018. Para poder celebralo, as bandas garantizaron a seguridade do evento. 

Mural que representa a evolución da Comuna

O impacto positivo foi tal, que cambiaron turismo por mafia. A comuna 13 convertiuse nun referente de cultura urbana, dende baile, pintura, música, djs... As vivendas transformáronse para dar cabida a bares, tendas, exposicións...
As fachadas encheronse de murales e de colorido. Hai multittude de atraccións e miradoiros para os turistas. Din que a forma da comuna é coma un corazón, xa que o centro da barriada está situada nunha empinada colina, onde as rúas son ben complicadas. máis ben hai escaleiras e, de uns anos a actualidade, ascensores ou rampas mecánicas.

Artistas como Maluma ou Juanes grabaron videoclips no mesmo campo de futbito no que antes se facían execucións públicas.


Agora mesmo é un dos destinos máis visitados de Medellín. Eso si, o control segue sendo das bandas, non da policía, son as que facilitan o pacifico desenrolo dos novos negocios. 


O cal non é demasiado democrático. E tampouco sei se desapareceu de todo a delincuencia. Pero non se pode negar o cambio que sufriu dende hai unhas décadas á actualidade.
Guatapé


Medellín non é solo Comuna 13. Tamén visitei a famosa praza onde Botero cedeu unha boa cantidade das súas carácteristicas esculturas.
A foto máis vendida de Escobar


Guatapé é un pequeno pobo turístico, que ten preto un peñón que se pode visitar. 
Ten unhas escaleras para acceder a el. Non sei se foi polas masificacións, pero non me chamou demasiado a atención. 


As vistas do encoro dende arriba son fermosas. Nas beiras dese encoro, nun lugar privilexiado por controlar toda a contorna, tiña a casa (como non) Pablo Escobar. Foi a residencia que tivo que abandoar de súpeto por sufrir un ataque dos seus enemigos os Pepes e o Cartel de Cali.


Máis entradas de Colombia Aquí

Publicacións populares deste blog

Selva Irati

  Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso.  E nas fotos queda moi ben.

Altri Non

  Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta.  Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena).  Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico.  Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto.  No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo.  Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados.  E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...

O Outro Faro de Vigo

Solpor Xunt@s A cunchas da praia do matadeiro Faro a Contraluz Saudade Solpor tralo faro O instante Sube a marea Os arredores do museo do mar son un lugar moi tranquilo despois do vran. A pouca xente que pasa por alí está paseando o can, mirando o mar, pescando, ou agardando o solpor, que a mediados de outono coincide no medio e medio das Cies. Soamente se escoita o ruido provocado polo vento suave e o mar tranquilo do interior da ria. Bo lugar para cavilar.  Para abstraerse das cousas que pasan e das que non pasan. Ten un aire a saudade.  Ademáis (que para iso estamos), é tamén un moi bo lugar para facer o friki botando moreas de fotos. Capturando dende varios puntos de vista o faro concebido por aquel arquitecto italiano, que nunca chegou a velo rematado: O outro Faro de Vigo.

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo...

As Cíes e a Unesco

Ignorando o que se fala delas en terra, nas illas a vida continúa tranquila, natural, impasible ao devenir do tempo. No arquipélago o reloxo detense, porque alí nada ten máis importancia que o feito de estar nas Cíes O noso patrimonio Area mar e ceo Balcón do Príncipe Retiro Noite en Rodas Calma San Martiño Senlleira en Rodas Onde se detén o tempo As illas Cies deberían ser patrimonio da Humanidade. Pero para conservalas, non para explotalas. E en todo caso, nunca deberían ser ferramenta de confrotación entre diferentes administracións con diferentes siglas políticas.  É triste ver como a clase dirixente local non se pon de acordo nin sequera no que nos une: A necesidade de protexer o maior patrimonio natural que temos no sur de Galicia.