Saltar ao contido principal

O Outeiro Grande

O Outeiro Grande é o punto máis alto dos montes de Coruxo (xunto co alto do Mauxo Grande, que ten unha cota similar) con 450m de altura. Non sei se pertence a Vigo, ou a Nigrán, ou se é o límite de ambas.

-x-

El Outeiro Grande es el punto más alto de los montes de Coruxo (junto con el alto de Mauxo Grande, que tiene una cota similar), con 450m sobre o nivel do mar. No sé si pertenece a Vigo o a Nigrán, o si es el límite de ambas.




Outeiro Grande

Avistando Nigrán

Amencer sobre o Galiñeiro


Monte Castelo dendo o Outeiro

Cara a névoa

A saida do Sol


Recomenzar



Vista dende Outeiro Grande

Derradeiras luces sobre Nigran e Baiona

A caseta dos cazadores

Solpor en Outeiro Grande



Alcanzase facilmente por pistas, ou dificultosamente por camiños empinados (en Coruxo sempre hai variedade para escoller). O caso é que resulta un miradoiro espectacular. 


Dende o Outeiro Grande, cara o interior vese a serra do Galiñeiro, con Monte Alba e Cepudo diante, e Chandebrito e os seus arredores ao baixo. 


Por mor dos lumes do 2017, dos arredores de Chandebrito so quedan as sinuosas pistas. Cando a repoboación xa iniciada dea os seus resultados admirarase un nutrido bosque autóctono dende o alto. 

Cara o Sur, divisase a Grova, a Virxe da Barca, Cabo Silleiro e todo Nigrán, ata Monte Castelo. Hacia o Norte temos Vigo, e o resto dos pequenos cumios do monte, os caracteristicos dentes que dan forma á silueta de Coruxo.


Pero o que me chamou a atención deste lugar, o que o fai máis fotoxénico, é -  ademáis dos seus impoñentes penedos - a caseta dos cazadores. A modo de facho érguese dominando o mar e a montaña. Dando abrigo dos ventos que castigan o cumio no inverno, ou do Sol cando queima no vran. 

Escoitei unha vez, non sei se é certo, que nos arredores do Outeiro Grande hai una pequena grota, onde se agocharon republicanos despois da guerra civil. Pero a historia rematou mal: Foron atopados e fusilados.


O Outeiro Grande ardeu no 17. Ainda quedan restos de piñeiros negros como testemuña. E volverá a arder no futuro. Maila os esforzos de comuneiros e voluntari@s, na parte alta de coruxo estase xestando un eucaliptal nado a partir da desfeita dos lumes. O australiano sempre sae o primeiro con sol e auga. E aquí arriba hai dabondo. De modo que, se ninguén o remedia, volverá a establecerse un polvorin nas alturas de Vigo.

Maila as ameazas ás que está exposto, pódese seguir desfrutando deste lugar afastado  e o mesmo tempo tan cercano.

-x-

Se alcanza fácilmente por pistas, o dificultosamente por caminos empinados (en Coruxo siempre hay variedad para escoger). El caso es que resulta un mirador espectacular.


Desde el Outeiro Grande, hacia el interior se ve la sierra del Galiñeiro, con Monte Alba y Cepudo delante, y Chandebrito y sus alrededores debajo 



A causa de los fuegos del 2017, de los alrededores de Chandebrito solo se ven las sinuosas pistas. Cuando la repoblación ya iniciada dé sus resultados, se admirará un nutrido bosque autóctono desde lo alto. 

Hacia el sur, se divisa la sierra de la Grova, la Virgen de la Barca, Cabo Silleiro y todo Nigrán, hasta monte Castelo. Hacia el norte tenemos Vigo, y el resto de pequeñas cumbres del monte, los característicos dientes que dan forma a la silueta de Coruxo.

Pero lo que me llamó la atención de este lugar, lo que lo hace aún más fotogénico, es - además de sus imponentes rocas - la caseta de los cazadores. A modo de facho se alza dominando el mar y la montaña. Dando abrigo de los vientos que castigan la cumbre en invierno, y protegiendo del sol cuando aprieta en verano. 

Escuché una vez, no se si es cierto, que hay en los alrededores del Outeiro grande una pequeña cueva, donde se escondieron republicanos despues de la guerra civil. La historia terminó mal: Fueron encontrados y fusilados.

El Outeiro grande ardió en el 17. Aún quedan restos de pinos calcinados como testigos. Y volverá a arder en el futuro. A pesar de esfuerzos de comuneros y voluntariado, en la parte alta de Coruxo se está gestando un eucaliptal nacido a partir del desastre del fuego. El australiano siempre sale el primero con sol y agua. Y aquí non faltan. De modo que, si nadie lo remedia, volverá a establecerse un polvorín en las alturas de Vigo.

A pesar de las amenazas a las que está expuesto, se puede seguir disfrutando de este lugar alejado pero a la vez tan cercano.

Publicacións populares deste blog

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo ser

Irlanda - Munster

En Munster coinciden os maiores reclamos que ten Irlanda. Limerick, Cork, Cashel, Parque Nacional de Burren, Kerry, Adare... e sobre todo os merecidamente famosos cantís de Moher. -x- En Munster coinciden los mayores reclamos que tiene Irlanda: Limerik, Cork, Cashel, Parque de Burren, Kery, Adare... y sobre todo los merecidamente famosos acantilados de Moher. Cliffs of Moher. Paredes do Oeste Solpor en Moher. Cantís dourados Cashel As ruinas Burren Nin Auga, nin árbores, nin terra As fiestras de Cork University of Cork As canles do Lee A dinámica Cork é a capital de Munster, ou "terra de Mum". A chegada de empresas estadounidenses animadas pola fiscalidade irlandesa está facendo crecer en importancia esta vila. Surcada polos canales do rio Lee, os seus coloridos edificios de tres ou catro alturas son moi caracteristicos. Actualmente é a terceira poboación de Irlanda, despois de Dubl

Amman. Ciudadela e Rainbow street

  A ciudadela é realmente o casco vello de Amman, onde se conservan os vestixios históricos das civilizacións que se asentaron no que hoxe é Jordania.  Civilizacións como a de Mesopotamia, exipcia, romana, asiria, babilonia, grega, nabatea, turca... case nada. Incluso as cruzadas que foron a terra prometida a facer o vándalo e cargarse tanto musulmans como cristians.  Maila ter tantos anos de historia rexistrada, máis que calquera lugar do mundo, o sitio arqueoloxico é relativamente pequeno. Imaxino destruido polo tempo e polas guerras. Esta zona é a cuna de tantas culturas e relixións, que tanto uns como outros a consideran súa. Posiblemente todas teñan a súa razón. Pérdena ao non saber compartila. Ammán é enorme. Dende a ciudadela vense as sete colinas, e adivinanse outras máis. Creceu moitisimo recollendo palestinos da primeira Nakba, cando Israel os botou da terra onde vivian. De feito, non sabía que case o 70% das personas jordanas teñen orixe palestino.  Os campos de refuxiados p

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

Cabo Estai

​​ "Mirando na rede, descubrín que - en Cabo Estai - hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor" Cabo Estai Os muros de Xunqueiro Pedras verdes O palco das Cíes O faro escondido Derradeiras luces da furna Cíes As escaleiras do faro de Cabo Estai ​ Cabo Estai é un deses sitios que sabes que está ahí pero que nunca lle da a un por visitar. Lembro que pasei por alí unha ou dúas veces, xa hai anos. A imaxe difusa que tiña na mente era de unha grande extensión sen un punto característico ou concreto onde poder ver o mar. Mirando na rede, descubrín que hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor. Para ir dando pedáis está un pouco lonxe, así que fun parando nas calas con rochas e algas, que van aparecendo cando se deixa atrás o rebumbio de Canido e vaise entrando na afastada zona resid