Volta Monte Perdido e Vignemale. Goriz

Volta Monte Perdido e Vignemale. Goriz - Pineta

O espectacular e aereo paso da Faja das Olas, e o descenso brutal ata o val de Pineta.

Saindo cedo outra vez de Goriz. As luces e sombras nos prados e nos cumios resultan espectaculares. Chegamos ao punto onde hai que decidir se imos por arriba (Faja das Olas) ou por abaixo (Fuenblanca).

Primeiras luces nas montañas

Camiño a Faja das Olas

Hai nubes, pero non ten pinta de que amenacen, polo que nos diriximos cara arriba. A Faja das Olas é un sendeiro aereo (con moito patio ao lado) pero non exposto.

Quitando un par de pasos delicados que teñen auga de fervenzas de desxeo, que con coidado se superan perfectamente. Outra cousa sería con choiva.

Sarrios

Nas partes complicadas ou máis esbaradizas hai cordas e cadeas. O premio por ir por aquí: as vistas tremendas do val do Añisclo, e do seu collado.

Val do Añisclo

Saindo da Faja das Olas

Nubes e montañas

Collado do Añisclo

Chegando ao collado do Añisclo avistase o val de Pineta. Abaixo, abaixo. Tan abaixo que doen os xeonllos de pensar todo o que queda por descender.

Vistas privilexiadas

As raiñas do collado

Divisase o Parador e os meandros do río. A medida que se perde altura o val volvese máis grande e máis verde. Parece que non remata nunca, xa que entramos no bosque perdendo referencias pero nunca se deixa de baixar.

A baixada

Val de Pineta

Os pasos de mañá

Finalmente chegamos ao cauce do rio, onde nalgún prado vemos os posibles pasos de mañá: O porto Nuevo de Pineta, ou o balcón de Pineta. Veremos.

Máis entradas da Alta Ruta do Perdidos Aquí

Publicacións populares deste blog

Selva Irati

Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso. E nas fotos queda moi ben.

Ler máis

O Outro Faro de Vigo

Solpor Xunt@s A cunchas da praia do matadeiro Faro a Contraluz Saudade Solpor tralo faro O instante Sube a marea Os arredores do museo do mar son un lugar moi tranquilo despois do vran. A pouca xente que pasa por alí está paseando o can, mirando o mar, pescando, ou agardando o solpor, que a mediados de outono coincide no medio e medio das Cies. Soamente se escoita o ruido provocado polo vento suave e o mar tranquilo do interior da ria. Bo lugar para cavilar. Para abstraerse das cousas que pasan e das que non pasan. Ten un aire a saudade. Ademáis (que para iso estamos), é tamén un moi bo lugar para facer o friki botando moreas de fotos. Capturando dende varios puntos de vista o faro concebido por aquel arquitecto italiano, que nunca chegou a velo rematado: O outro Faro de Vigo.

Ler máis

Altri Non

Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta. Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena). Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico. Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto. No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo. Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados. E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...

Ler máis

Passaran. Etapa 2. Eylie - Araign

Segunda etapa da travesía Passaran Lac d'Araign Salida dende as pequenas cabanas mineiras de Eylie, cruza, igual que a primeira etapa, bosques de faias e instalacións mineiras francesas da parte dos Pirineos de Ariège. Subida ao Col d'Araign Continúa en subida constante ata o Col de Araign. Entre as instalacións mineiras. Maubere ao fondo Eylie Dende este collado podese ver o lago do mesmo nome, e o refuxio onde imos durmir, que tamén se chama igual. Val Ariege Enriba está o Crebere, unha gran mole que non subimos porque xa nos chegou a etapa, supuña bastante desnivel adicional, e facía moita calor. Vista dende Pic de l'Har Por ter sinceridade, as cervexas na terraza do refuxio chamaron máis que a subida coa calor Lago e Crabere Pic de l'Har O que si subimos foi o Pic de l'Har, máis asequible dende o collado. Ten boas vistas tanto do lago e Crebere como da parte de Ariege, e os montes fronterizos co Val de Aran como o Mauberne Refuxio Araign Máis entradas do Passa...

Ler máis

Passaran. Montgarri - Estagnous

Etapa 4 do Passaran Etang Long Esta é a etapa que me pareceu máis fermosa de toda a travesía. Montgarri Si se fai o percorrido saindo de Montgarri é a primeira. Para nós foi a cuarta. Creo que mellor así. Montgarri é un refuxio que está ao lado dunha fermosa capilla. Ten acceso en coche. Está moi ben e cómese xenial. Col Barlonguera Alí desaconsellaronnos subir o Barlonguera polo incómodo do camiño. Outro pico que non subíamos. Recomendaronnos o Mont Vallier, ao rematar a etapa, que era máis asequible. Baixada a Etang Long e Mont Valier ao fondo esquerda O primeiro tramo do día atravesa o bosque da Gireta, baixo a serra do mesmo nome, e alcanza o collado que se chama tamén Gireta. Dende ahi non se ve o Barlonguera porque o tapan montes que están antes. Na baixada, pasado o collado que se chama Barlonguere, as vistas do Etang Long son impresionantes. E abaixo, case máis fermoso. Etang Long Este lago hai que bordealo Ten algún paso que hai que botar as mans....

Ler máis

Ollar pola fiestra

Buscar neste blog