Saltar ao contido principal

Volta Monte Perdido e Vignemale. Goriz - Pineta

O espectacular e aereo paso da Faja das Olas, e o descenso brutal ata o val de Pineta.

 

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos

Saindo cedo outra vez de Goriz. As luces e sombras nos prados e nos cumios resultan espectaculares. Chegamos ao punto onde hai que decidir se imos por arriba (Faja das Olas) ou por abaixo (Fuenblanca). 

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos
Primeiras luces nas montañas

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos
Camiño a Faja das Olas

Hai nubes, pero non ten pinta de que amenacen, polo que nos diriximos cara arriba. A Faja das Olas é un sendeiro aereo (con moito patio ao lado) pero non exposto.

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos

Quitando un par de pasos delicados que teñen auga de fervenzas de desxeo, que con coidado se superan perfectamente. Outra cousa sería con choiva. 

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos
Sarrios

Nas partes complicadas ou máis esbaradizas hai cordas e cadeas. O premio por ir por aquí: as vistas tremendas do val do Añisclo, e do seu collado.

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos
Val do Añisclo

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos
Saindo da Faja das Olas

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos
Nubes e montañas


alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos añisclo
Collado do Añisclo

Chegando ao collado do Añisclo avistase o val de Pineta. Abaixo, abaixo. Tan abaixo que doen os xeonllos de pensar todo o que queda por descender. 

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos añisclo
Vistas privilexiadas

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos añisclo
As raiñas do collado

Divisase o Parador e os meandros do río. A medida que se perde altura o val volvese máis grande e máis verde. Parece que non remata nunca, xa que entramos no bosque perdendo referencias pero nunca se deixa de baixar.
alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos añisclo
A baixada

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos
Val de Pineta

alta ruta perdidos pineta goriz faja olas pirineos
Os pasos de mañá

Finalmente chegamos ao cauce do rio, onde nalgún prado vemos os posibles pasos de mañá: O porto Nuevo de Pineta, ou o balcón de Pineta. Veremos.


Máis entradas da Alta Ruta do Perdidos Aquí

Publicacións populares deste blog

VigoHistórico

Durante os anos 2019, 2020 e 2021, estiven colaborando activamente coa asociación Vigo Historico.  Este colectivo tiña o noble  (pero complicado) fin de tentar evitar a construcción dun tunel baixo a porta do Sol, en pleno casco vello de Vigo. Fago nesta entrada unha pequena recopilación de fotos e debuxos que serviron para poner en valor os espazos que se ian estropear. Os debuxos son bastante simples, moit@s nen@s pintan mellor ca min.  Pero lembroos con cariño Tampouco me vou parar a explicar o absurdo do túnel, porque xa está explicado na páxina desta asociación. Ademáis, o tempo se encargou de demostrar que non é necesario para convertir an zona  en peonil. O túnel foi adiante. Non se logrou o obxectivo. Porén, na miña opinión, a  gran victoria de VigoHistórico foi concienciar a cidadanía sobre o patrimonio vigués, e poner en valor o paseo de Alfonso. De xeito que a corporación non lle quedou outra que modificar o trazado do túnel e levalo ata Torreced...

Amanece en Rodas

Unha das cousas que máis me gusta de ir acampar a Cíes é poder pasear pola praia de Rodas ao amencer, mentres o sol levanta detrás de terra firme.   Sempre me merece a pena o madrugón para poder velo. Ainda que haxa veces que despóis do paso volto a durmir. A derradeira vez que o fixen, ademáis, non había ninguen na praia.  E solo un barco fondeado. Tamén é certo que o día anterior houbera temporal.  Imaxino que eso lle quita á xente as ganas de ir a Cíes. Sendo así, queda a sensación de que pagou a pena sufrir a choiva e o vento o día anterior. Ter o premio de un amencer en Rodas en soidade.

Illa de Mallorca

Entre os ariscos cabos do norte e a apacible costa do sur, Mallorca ten unha gran variedade de paisaxes Augas turquesas, calas pequenas como a des Moro, areais grandes como Es Trenc, Campos, muiños, pobos autóctonos que ainda resisten inexpugnables ao especulador invasor, cantís como os de Formentor, as montañas da Tramuntana, o barrio histórico de Palma...  Caló des Moro Cabra salvaxe mallorquina Far des Cap de ses Salines Cap de Ses Salines Llombards Cala Mondragó Treboada sobre Pollença Embarcadoiro de Cala S'Almunia Almendros Es Trenc Estas fotos son de Marzo, coincidindo ademáis con temporal e tormentas. Augas revoltas e praias cubertas de picas de piñeiro. Non reluce tanto como no vran. pero é moito máis tranquilo. Probablemente semelle máis á Mallorca verdadeira.

Camiño dos Faros. De Muxía a Touriñán

  O camiño dos Faros chega a Muxía. Onde comeza o tramo máis salvaxe desta ruta. Virxe da Barca Ría de Camariñas A ferida do Prestige Cuño Punta Buitra Praia Moreira e Cabo Touriñán Baixada praia Moreira Praia Moreira Touriñán Relax na Costa da Morte Atravesando Touriñán Estrada a ningures O cabo de occidente Faro Touriñán Tras outra etapa “interior” pola ría de Camariñas chegamos a Muxía, Zona cero da catástrofe do Prestige. Alí atopamos a carismática Virxe da barca e a (ex)pedra de abalar. Está collendo pulo como destino de peregrinos, trala popularización do camiño de Santiago ata Fisterra. Dende ahí comeza a etapa máis dura e máis virxe do Camiño dos Faros. Alomenos antes de que construiran un pedazo mamotreto de hotel na praia de Lourido, cos fondos do plan Galicia para a recuperación da crise do Prestige. A formula de sempre para sair adiante: asfaltar a costa e turismo de hotelazo. Os montes Cachelmo e Pedrouzo, Punta Buitra e...

Refuxio de Estagnous

Pernoctei neste refuxio durante a travesía de montaña Passaran.  É un aloxamento moi acolledor, con xente atendendo moi amable, e está nun lugar privilexiado.  Construiron este refuxio sobre o Etang Rond, e baixo o xigante Mont Vallier.  Un impoñente monte que ten un glaciar na súa cara norte, ainda que moi pequecho e posiblemente en camiño de desaparición no vran. Pero o máis chamativo de Estagnous son as vistas do solpor. De feito creo que a cena é algo antes para que dea tempo de sair a admiralo. Bueno, creo, non sei se é así ou se sain eu antes a velo. Sexa dun xeito ou de outro, deu tempo a que todo o mundo puidera gozar coas vistas.  Creo que é dos solpores máis chulos que vin dende un refuxio.  Comparable ao de Collado Jermoso, ou Niu d´ a. Aliga Ademáis a nevoa que entraba e saia do val facía a o ambiente da estampa ainda máis especial. Asi que farteime a facer fotos. Costoume facer selección :-) Máis entradas do Passaran  Aquí