Volta Monte Perdido e Vignemale: Bujaruelo

Volta Monte Perdido e Vignemale: Bujaruelo - Goriz

Pasando a Francia polo porto de Bujaruelo e volvendo a Aragón pola Brecha de Rolando. O Paso dos Sarrios.

A brecha de Rolan

Bujaruelo é un refuxio con moito movemento, xa que é punto de partida de moitas excursións, e ten acceso en vehiculo por pista. Para comezar cedo, durmimos a noite anterior a primeira etapa, entre impaciencia por comezar e dubidas sobre como se nos daría a alta ruta, a climatoloxía, que non era alentadora…

Puerto Bujaruelo

Comezamos ben cedo e non paramos de subir ata o porto de Bujaruelo. De camiño abandonas bosque primeiro, praderas despois, para chegar a pedra pura e dura. E os primeiros neveros. Cando se chega ao refuxio de Sarradets todo era neve, e iso que estabamos en Agosto. A brecha de Rolando aparecia entre a brétema. Non facía bo dia.

Serradets

Camiño a Brecha

No interior da Brecha

A preocupación por non levar crampons disipouse cando comprobamos que o camiño entre a neve estaba moi pisado. Facendo “zetas” chegamos a impresionante fisura na parede da montaña. Apenas 40 metros e pouco espazo para quedarse.

Cara o Paso dos Sarrios

Mirar abaixo

Mirar ao frente

Torre Marbore

Na vertiente Aragonesa, bo tempo. O que nos animou a continuar polo famoso Paso dos Sarrios, apenas 10cm de apoio dos pes con un imponente patio debaixo. Pero ten truco: a parede de apoio está moi inclinada, polo que ademáis dos pes se pode apoiar coa man ou o cóbado. E no tramo máis delicado, cadenas para ter máis sensación de seguridade. Con tempo seco non presenta ningún problema (para quen non se bloquee co vertigo)

Brecha

Planas del Narciso

Cara Goriz

Prados

Ordesa

Compañeiras

Tras unha incómoda pedrera e un longo pero lixeiro descenso, chegamos ao refuxio de Goriz. Xusto enriba da cola de caballo, onde remata o val de Ordesa. Sen acceso en coche, pero un dos refuxios máis transitados dos pirineos; por ser o punto de partida do ascenso de unha montaña icónica: O Monte Perdido.

Goriz

Máis entradas da Alta Ruta do Perdidos Aquí

Publicacións populares deste blog

Selva Irati

Sempre tiven moitas ganas de visitar este bosque. Así que aproveitando que quedaba de camiño a volta de un viaxe a Pirineos, fixen por facer parada un par de días. Nese par de días, non vimos o sol. Pódese pensar que polo frondoso da foresta, pero realmente foi pola nevoa e choiva que nos acompañaron en todo momento. E iso que era en pleno agosto. Pero a min gustoume moito igual. ou máis, porque as névoas danlle un aire máis mistico e misterioso. E nas fotos queda moi ben.

Ler máis

O Outro Faro de Vigo

Solpor Xunt@s A cunchas da praia do matadeiro Faro a Contraluz Saudade Solpor tralo faro O instante Sube a marea Os arredores do museo do mar son un lugar moi tranquilo despois do vran. A pouca xente que pasa por alí está paseando o can, mirando o mar, pescando, ou agardando o solpor, que a mediados de outono coincide no medio e medio das Cies. Soamente se escoita o ruido provocado polo vento suave e o mar tranquilo do interior da ria. Bo lugar para cavilar. Para abstraerse das cousas que pasan e das que non pasan. Ten un aire a saudade. Ademáis (que para iso estamos), é tamén un moi bo lugar para facer o friki botando moreas de fotos. Capturando dende varios puntos de vista o faro concebido por aquel arquitecto italiano, que nunca chegou a velo rematado: O outro Faro de Vigo.

Ler máis

Altri Non

Teño ido a varias manifestacións multitudinarias en Compostela. As do Prestige e o Nunca Máis, as da lei depredación, contra a xestión do monte ante os lumes, en contra das diferentes guerras... pero nunca estiven nunha con tanta xente coma esta. Encheuse e valeirouse varias veces a praza do Obradoiro (outras veces era na Quintana, que me parece máis pequena). Estas imaxes tampouco reflexan a cantidade de xente, nin son de moito valor xornalistico. Tampouco o prentendo, quería que quedara de lembranza. Ogallá se impoña o senso común, e as personas que teñen o poder de decidir paren este macro proxecto. No que os postos de traballo que pode crear non compensa en absoluto os que pode destruir ou poner en perigo. Ese emprego tampouco compensaría o dano ao noso patrimonio natural e cultural, nin o deterioro dos medios naturais que se verían afectados. E sería a entrega definitiva dos nosos montes ao modelo forestal que entende o territorio como una...

Ler máis

Passaran. Etapa 2. Eylie - Araign

Segunda etapa da travesía Passaran Lac d'Araign Salida dende as pequenas cabanas mineiras de Eylie, cruza, igual que a primeira etapa, bosques de faias e instalacións mineiras francesas da parte dos Pirineos de Ariège. Subida ao Col d'Araign Continúa en subida constante ata o Col de Araign. Entre as instalacións mineiras. Maubere ao fondo Eylie Dende este collado podese ver o lago do mesmo nome, e o refuxio onde imos durmir, que tamén se chama igual. Val Ariege Enriba está o Crebere, unha gran mole que non subimos porque xa nos chegou a etapa, supuña bastante desnivel adicional, e facía moita calor. Vista dende Pic de l'Har Por ter sinceridade, as cervexas na terraza do refuxio chamaron máis que a subida coa calor Lago e Crabere Pic de l'Har O que si subimos foi o Pic de l'Har, máis asequible dende o collado. Ten boas vistas tanto do lago e Crebere como da parte de Ariege, e os montes fronterizos co Val de Aran como o Mauberne Refuxio Araign Máis entradas do Passa...

Ler máis

Passaran. Montgarri - Estagnous

Etapa 4 do Passaran Etang Long Esta é a etapa que me pareceu máis fermosa de toda a travesía. Montgarri Si se fai o percorrido saindo de Montgarri é a primeira. Para nós foi a cuarta. Creo que mellor así. Montgarri é un refuxio que está ao lado dunha fermosa capilla. Ten acceso en coche. Está moi ben e cómese xenial. Col Barlonguera Alí desaconsellaronnos subir o Barlonguera polo incómodo do camiño. Outro pico que non subíamos. Recomendaronnos o Mont Vallier, ao rematar a etapa, que era máis asequible. Baixada a Etang Long e Mont Valier ao fondo esquerda O primeiro tramo do día atravesa o bosque da Gireta, baixo a serra do mesmo nome, e alcanza o collado que se chama tamén Gireta. Dende ahi non se ve o Barlonguera porque o tapan montes que están antes. Na baixada, pasado o collado que se chama Barlonguere, as vistas do Etang Long son impresionantes. E abaixo, case máis fermoso. Etang Long Este lago hai que bordealo Ten algún paso que hai que botar as mans....

Ler máis

Ollar pola fiestra

Buscar neste blog