Saltar ao contido principal

Volta Monte Perdido e Vignemale: Bujaruelo - Goriz

Pasando a Francia polo porto de Bujaruelo e volvendo a Aragón pola Brecha de Rolando. O Paso dos Sarrios.

brecha de rolando ordesa monte perdido altaruta
A brecha de Rolan

Bujaruelo é un refuxio con moito movemento, xa que é punto de partida de moitas excursións, e ten acceso en vehiculo por pista. Para comezar cedo, durmimos a noite anterior a primeira etapa, entre impaciencia por comezar e dubidas sobre como se nos daría a alta ruta, a climatoloxía, que non era alentadora…

brecha de rolando ordesa monte perdido altaruta bujaruelo goriz etapa
Puerto Bujaruelo

Comezamos ben cedo e non paramos de subir ata o porto de Bujaruelo. De camiño abandonas bosque primeiro, praderas despois, para chegar a pedra pura e dura. E os primeiros neveros. Cando se chega ao refuxio de Sarradets todo era neve, e iso que estabamos en Agosto. A brecha de Rolando aparecia entre a brétema. Non facía bo dia.

brecha de rolando ordesa monte perdido altaruta bujaruelo goriz etapa
Serradets

brecha de rolando ordesa monte perdido altaruta
Camiño a Brecha

brecha de rolando ordesa monte perdido altaruta
No interior da Brecha

A preocupación por non levar crampons disipouse cando comprobamos que o camiño entre a neve estaba moi pisado. Facendo “zetas” chegamos a impresionante fisura na parede da montaña. Apenas 40 metros e pouco espazo para quedarse.

paso sarrios ordesa monte perdido altaruta
Cara o Paso dos Sarrios

paso sarrios ordesa monte perdido altaruta
Mirar abaixo

paso sarrios ordesa monte perdido altaruta
Mirar ao frente

torre marbore monte perdido altaruta brecha de rolando ordesa monte perdido altaruta bujaruelo goriz etapa
Torre Marbore

Na vertiente Aragonesa, bo tempo. O que nos animou a continuar polo famoso Paso dos Sarrios, apenas 10cm de apoio dos pes con un imponente patio debaixo. Pero ten truco: a parede de apoio está moi inclinada, polo que ademáis dos pes se pode apoiar coa man ou o cóbado. E no tramo máis delicado, cadenas para ter máis sensación de seguridade. Con tempo seco non presenta ningún problema (para quen non se bloquee co vertigo)

brecha rolando ordesa monte perdido altaruta brecha de rolando ordesa monte perdido altaruta bujaruelo goriz etapa perdidos
Brecha

Planas del Narciso

Cara Goriz

Prados

Ordesa

Compañeiras

Tras unha incómoda pedrera e un longo pero lixeiro descenso, chegamos ao refuxio de Goriz. Xusto enriba da cola de caballo, onde remata o val de Ordesa. Sen acceso en coche, pero un dos refuxios máis transitados dos pirineos; por ser o punto de partida do ascenso de unha montaña icónica: O Monte Perdido.

Goriz

Máis entradas da Alta Ruta do Perdidos Aquí

Publicacións populares deste blog

Vial Bembrive - Beade: O que imos estragar

O Concello de Vigo ten previsto no novo Plan Xeral a construcción dun vial de 4 carrís entre Baruxáns e PSA: o Vial OP 010. Pasará por Bembrive, Beade, Castrelos e Matamá. Este conxunto de fotos foi tomado nos lugares que se verán afectados ou destruidos por este vial. A desfeita consiste, principalmente, nas casas da veciñanza. Unhas serán derrubadas, e outras quedarán desvirtuadas ao lado dunha via de alta capacidade. Pero por outra banda, están os pequenos bosques, regos, carreiros, paisaxes rurales. Recunchos especiales que Vigo ten tan preto pero que vai estragar ou deteriorar para sempre. Neste link do Wikiloc podedes atopar o trazado do vial e os lugares aquí reflexados. Bembrive (O trazado do vial dividirá en dous a parte da parroquia entre Baruxáns e o Eifonso) Eifonso (pasa por enriba do rego e próximo aos muiños) Beade - Relfas (pasa por enriba, dividirá os campos en 2) Beade - Saa (pasa polas pradeiras cercanas ao entorno do Barxa) Beade - baixo instituto  (Neste tramo ser

Irlanda - Munster

En Munster coinciden os maiores reclamos que ten Irlanda. Limerick, Cork, Cashel, Parque Nacional de Burren, Kerry, Adare... e sobre todo os merecidamente famosos cantís de Moher. -x- En Munster coinciden los mayores reclamos que tiene Irlanda: Limerik, Cork, Cashel, Parque de Burren, Kery, Adare... y sobre todo los merecidamente famosos acantilados de Moher. Cliffs of Moher. Paredes do Oeste Solpor en Moher. Cantís dourados Cashel As ruinas Burren Nin Auga, nin árbores, nin terra As fiestras de Cork University of Cork As canles do Lee A dinámica Cork é a capital de Munster, ou "terra de Mum". A chegada de empresas estadounidenses animadas pola fiscalidade irlandesa está facendo crecer en importancia esta vila. Surcada polos canales do rio Lee, os seus coloridos edificios de tres ou catro alturas son moi caracteristicos. Actualmente é a terceira poboación de Irlanda, despois de Dubl

Amman. Ciudadela e Rainbow street

  A ciudadela é realmente o casco vello de Amman, onde se conservan os vestixios históricos das civilizacións que se asentaron no que hoxe é Jordania.  Civilizacións como a de Mesopotamia, exipcia, romana, asiria, babilonia, grega, nabatea, turca... case nada. Incluso as cruzadas que foron a terra prometida a facer o vándalo e cargarse tanto musulmans como cristians.  Maila ter tantos anos de historia rexistrada, máis que calquera lugar do mundo, o sitio arqueoloxico é relativamente pequeno. Imaxino destruido polo tempo e polas guerras. Esta zona é a cuna de tantas culturas e relixións, que tanto uns como outros a consideran súa. Posiblemente todas teñan a súa razón. Pérdena ao non saber compartila. Ammán é enorme. Dende a ciudadela vense as sete colinas, e adivinanse outras máis. Creceu moitisimo recollendo palestinos da primeira Nakba, cando Israel os botou da terra onde vivian. De feito, non sabía que case o 70% das personas jordanas teñen orixe palestino.  Os campos de refuxiados p

Justine

 Antes, as borrascas chamábanse todas "temporal" Agora, como teñen nome, tomamos conciencia da cantidade delas que entran no continente pola nosa costa. Algunhas delas nin nos enteramos de que pasan. E da maioría esquecémonos despois de que se vaian cara o interior. Justine foi unha destas últimas. Non foi a que trouxo máis refachos de vento este ano. Nin a que descargou máis auga. Nin a que provocou especiales estragos. O único que tivo de especial foi que coincidín con ela cando chegou. Na súa entrada en Vigo, atopámonos ante o mar. Ela cos seus ventos e eu coa cámara. Coincidimos ata que empezou a descargar en serio. Nese momento deixeina sola.

Cabo Estai

​​ "Mirando na rede, descubrín que - en Cabo Estai - hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor" Cabo Estai Os muros de Xunqueiro Pedras verdes O palco das Cíes O faro escondido Derradeiras luces da furna Cíes As escaleiras do faro de Cabo Estai ​ Cabo Estai é un deses sitios que sabes que está ahí pero que nunca lle da a un por visitar. Lembro que pasei por alí unha ou dúas veces, xa hai anos. A imaxe difusa que tiña na mente era de unha grande extensión sen un punto característico ou concreto onde poder ver o mar. Mirando na rede, descubrín que hai un faro. Como pareceume xeitoso, decidín coller a bici e ir por alí a sacarlle algunha foto no solpor. Para ir dando pedáis está un pouco lonxe, así que fun parando nas calas con rochas e algas, que van aparecendo cando se deixa atrás o rebumbio de Canido e vaise entrando na afastada zona resid